Benim oğlum da ayda iki gün, şubat tatillerinde bir hafta ve yaz tatilinde bir ay babada kalıyor. Babası boşanırken velayeti kendi istememişti. Biz çekişmeli boşandık. Dava açıldıktan sonra baba olduğu aklına geldi. Daha doğrusu çocuğun ihtiyaçları ile ilgili bir şey yaptığı yok, sadece gezdiriyor o kadar. Nafakayı az ödemek için de SGK dan maaşını düşük göstermiş. Çocuğa ödediği komik rakamla babalık yaptığını, sorumluluğunu yerine getirdiğini düşünüyor. Oğlumun bütün maddi manevi sorumluluğu her şey ben de. O sadece gezdiriyor, haliyle iyi olan baba oluyor çocuğun gözünde. Anne ise disiplin sağlayıcı, ödev yaptırıcı...
Ben boşandıktan sonra başka bir şehre taşındım. Babasının olduğu şehirden 3 saat uzaklıkta burası. Ayda iki kez geliyor, bir otelde kalıyorlar. Biz görüşmüyoruz. Sadece bir kaç kez görüşmek zorunda kaldım oğlumun bazı sorunları için. Başka bir şehre taşınınca daha bir oğlumun üstüne düştü. Ona kalırsa her hafta sonu istiyor ancak ben kabul etmiyorum. Çünkü oğlumla vakit geçirmek için bana sadece hafta içi kalıyor, onda da ödevler yaptırmayla, yemek ve fiziksel ihtiyaçlarını karşılamayla vakit geçiriyoruz. oğlum şu an 10 yaşında. Haliyle hafta içi geçirdiğimiz vakit oğlumla bana yetmiyor, şöyle ki daha çok okul, ödev, yemek.. gibi şeyler olduğu için çocuğun gözünde annem hep ödev yaptırıyor oluyorum. oysa babayla öyle değil. Baba geldiğinde ödevler bittiği için gezip birlikte vakit geçit geçiriyorlar, dolayısıyla baba cici anne kaka olabiliyor o yaştaki çocuk için. Bu nedenle ben her hafta babada kalmasını istemiyorum ve şiddetle buna karşıyım çünkü bunu kabul edersem oğlum benden soğuyacak. Bir de taviz tavizi doğuruyor. Ben ne zaman bir şeylerden taviz versem arkasından başka bir şey için de taviz vermemi isteyecek. O yüzden mahkemenin verdiği kararları asla ve asla bozmuyorum. Eğer o hafta gelemediyse bu onun problemi diyorum ve bana ait olan haftamı çalmasına müsaade etmiyorum. Ben onun hayatına endeksli ya da oğlum onun hayatına endeksli olamaz. O bundan sonra işlerini ona göre ayarlamak zorunda diyorum. Ben nasıl işlerimi ona göre ayarlayıp fedakarlık yapıyorsam o da yapmalı. Sonuçta evi terk eden oydu, boşanmayı isteyen de oydu. her şey onun istediği gibi oldu. Bazı şeylerde de fedakarlık yapmalı diyorum.
Şimdiki durum şu: Baktı ben taviz vermiyorum ve gelip gitmeler sanırım yordu adamı ve sanırım sevgilisiyle de evlenecek ki oğlumun velayetini almaya karar vermiş, oğluma seni alacağım diyormuş. 10 yaşındaki çocuk artık kendi ihtiyaçlarını kendi de görebilir, büyüdü diye düşünüyor sanırım. Bana tek başıma büyüttürdü oğlumu şimdi de almak istiyor. Ya da beni velayetle tehdit ediyor da olabilir, bilmiyorum. Her halükarda olan çocuklara oluyor. Tenis topu gibi bir annede bir babada.
Size tavsiyem mahkemenin belirlediği kuralları bozmayın. Çünkü erkekler bu olayı bize lütuf yapmış gibi algılıyorlar. Sen ders çalış diye çocuklara bile baktım şeklinde. Bırakın size ait olan hafta sonlarını da vermeyin o adama. Çocuklar anne gününü de bilsin, baba gününü de. Hafta sonlarını baba günü sanıp hafta sonunu iple çekmesinler. çünkü bu durumda sizinle daha az vakit geçirecekler.
Biliyorum üzerinizde çok yük var; iş, ev, çocuklar, KPSS... zor olduğunu biliyorum çünkü ben de tek başıma çocuk büyütüyorum. Ama bir şekilde her şey yoluna giriyor, inanın.
Kolay gelsin. Uzun oldu kusura bakma...
