Çocukların Da Kalbi Kırılır

Smile_s · 16 Ocak 2018

Maddi durumumuz cok iyi değildi. Şimdiki cocuklar gibi hergün kıyafet toka almazlardı bize.
Sokakta arkadasımla oynuyorduk. Komşu bir abla geldi. Arkadaşıma tokalar almış. Çok güzeldi. Bana da sana diğer ay alcam dedi.
Almadı tabi :KK48:

Ozaman çok beklemiştim.
Verilen sözler tutulmalı

askbahcem · 16 Ocak 2018

azkolabolbuz .!.:
Tabii ki değil farkındayım. Benim anlatmak istediğim çocuğun annesi en başta kızının komsuya tek gitmesine hele de yemek vakti gitmesine izin vermemeliydi. Yanı yazayım da burada dursun. Çocuklarınızın konudan komşudan birşey istemesine, siz yanında değilken bir şey almasına izin vermeyin. Hele şu eşi bakkalda çocuklara hediye dağıtan arkadaş, uya eşini yaptığı çok yanlış. Hem çocuğun ailesiyle olan ilişkisine balta vuruyor, annenin çocuk üzerindeki otoritesini baltalıyor hem de o çocuklardan bir tanesi bunu başka biriyle dener, başka birinden bir şey ister de başına bir iş gelirse vebalin altından kalkamaz.

Siz bu devirden bahsediyosunuz biz 90 lı yıllardan aradaa çooookk fark var şimdilerde komşumu var Allah aşkına. Ben çocukken bizim mahallede su da istenirdi teyzeler pişi yapar bize dağıtırdı da evet bazı arkadaşlara kötüleri denk gelmiş olabilir ama çoğu iyi insanlardı..
Bizde bir sevdiye teyze vardı şeker satardı sokakta oyun oynarken ondan şeker isterdik hiç boş çevirmezdi hep herkese dağıtırdı. her bayram mendil ve 1 lira verirdi kağıttandı o zaman bozuk paralar.. şimdi olsak kim kime şeker dağıtır her gün.. hee birde gıda alerjisi dediniz ya o zamanlar alerji kelimesi bile yabancıydı insanlara o da bu devrin hastalığı oldu malüm doğallık kalmadı.

azkolabolbuz · 16 Ocak 2018

askbahcem .!.:
Siz bu devirden bahsediyosunuz biz 90 lı yıllardan aradaa çooookk fark var şimdilerde komşumu var Allah aşkına. Ben çocukken bizim mahallede su da istenirdi teyzeler pişi yapar bize dağıtırdı da evet bazı arkadaşlara kötüleri denk gelmiş olabilir ama çoğu iyi insanlardı..
Bizde bir sevdiye teyze vardı şeker satardı sokakta oyun oynarken ondan şeker isterdik hiç boş çevirmezdi hep herkese dağıtırdı. her bayram mendil ve 1 lira verirdi kağıttandı o zaman bozuk paralar.. şimdi olsak kim kime şeker dağıtır her gün.. hee birde gıda alerjisi dediniz ya o zamanlar alerji kelimesi bile yabancıydı insanlara o da bu devrin hastalığı oldu malüm doğallık kalmadı.

Hayır eskiden de aynı oranda sapıklık ve canilik vardı ama eskiden iletişim kanalları bu kadar çok olmadığı için öğrenemiyorduk. Ayrıca çocuğunun başına bir iş gelen aileler utanarak saklıyordu. Ben de 40 yaşına yaklaşıyorum ama çocukken asla bu bahsedilenleri yapamazdım. Annem asla izin vermezdi.

askbahcem · 16 Ocak 2018

azkolabolbuz .!.:
Hayır eskiden de aynı oranda sapıklık ve canilik vardı ama eskiden iletişim kanalları bu kadar çok olmadığı için öğrenemiyorduk. Ayrıca çocuğunun başına bir iş gelen aileler utanarak saklıyordu. Ben de 40 yaşına yaklaşıyorum ama çocukken asla bu bahsedilenleri yapamazdım. Annem asla izin vermezdi.

Dediğim gibi bizim oraların insanlarından böyle bişi ne gördüm nede duydum ama kötü niyetli yok demiyorum ama bu zamanınki sapıklık kadar olacağınıda sanmıyorum.. neyse zaten bu devirde güven diye bişi kalmadı artık bu yüzden çocuklarımızı tabikide kendi yetiştiğimiz tarzda yetiştiremeyiz.

CiRiLLA · 16 Ocak 2018

pelin- .!.:
26 sayfayi okudum icim acidi...
Eskiden de simdi de insanlar kötü, tek fark eskiden ailelerimiz bizi savunmazdi, aman kucuksun saygili ol, laf yetistirme diye susturulurduk. Kiymet verilmezdi cocuklara, o yuzden boyle piskopatlar da rahat rahat nefretlerini akitirdi, simdi kolay mi her çocuğa git oteye demek?
Yine yok mu var boyle yapilar ama eskisi kadar degil.

Bizimkiler bi cocuk icin huzursuzluk cikarilmaz kafasindaydi o zamanlar. Biri beni dovdu desem bile kalkip arkamda durmazlardi zaten, o yuzden sindim belkide ozamanlar. Bi cocuk kavgasi yuzunden komşu küslügümü olacak filan derlerdi. Hatta cocuk yuzunden kavga edenleri ayiplarlardi. Şimdiki annelerse "kimse cocugumdan onemli degil" diye dusunuyor. :))

Bi kesim daha vardi tabi onlarda da iki cocuk kavga etse butun aile, akrabalar ellerinde sopalarla birbirlerine girerlerdi :zd ortasi yoktu yani.

derinxby · 16 Ocak 2018

ecetuba84 .!.:
Nereyse hepsini okudum ne çok çocuğun kalbi kırılmış benim de çok kırılırdı kalbim en çok da benden 15 yaş büyük ablama. Ben 6 yaşında iken ablam evlendi onun evini kendi evim gibi sanıyordum şu yapay çiçekler var ya onlardan var evinde çok severdim bizim eve döneceğimiz zaman iki dalını aldım bizim eve getirdim bi sonraki gelmesinde çiçekleri gördü sen bunları benden izinsiz nasıl alırsın hırsızsın. Babam kardeşin o senin demişti saatlerce babam ile tartışmıştı. Ben de çiçekleri alıp ona fırlattım al çiçeklerini diye. O kadar çok kırdı ki beni bu yaşıma kadar hala daha devam ediyor. Ben orta okula giderken ergenlik döneminde kilo almaya başladım boyum 1.60 kilom 55 ay sen çok kilo aldın ne olacak bu halin boğazına dur de. Beni çok etkiledi bir yıl boyunca hiçbir şey yemedim doğru düzgün hasta oldum bu yüzden. Oğlu benim yaşıma geldi öyle bir kilo aldı ki o zaman dedim hadi benim psikolojimi bozduğun gibi onun da boz psikolojisini.
Sonra yıllar geçti oğlu evlendi gelini obez çok bunaldı krizlere girdi ablam işte kimsenin ahını almayacaksın

Kilo bakımından halamda bana söylenirdi artık nasıl yiyorsam tabağıda ye dedi birgün sinirden tabaği bir ısırdım çat diye ortadan ikiye ayrıldı :))) melamin tabaklar vardı onlardan , işyerine gönderdiler beni onunla beraber karnım acıyor öğle yemeğine kadar duramıyorum annem azıcık peynir ekmek koyardı onu yerdim bana dünyanın lafını söylerdi tuvalate gider ağlardım , pis bir han tuvaletiydi hiçbiryere dokunmadan sadece ağlamak için oraya girerdim Oğlu oldu yıllar yıllar sonra bir tanecik tek onda hep kiloyla başı belada :) çatalı bırakıp eliyle dalıyor yemeğe hadi tabağı da ye desene diyecem olmayacak Allah çok büyük

Huzuurrr · 16 Ocak 2018

Eskiden çocuklara şimdiki gibi değer verilmiyordu malesef. En basit örneği Misafirlige giderdik. Hep önce büyükler yesin sonra siz yersiniz derlerdi. Tabi büyüklerden kalanlar konurdu önümüze. Buda hep benim zoruma gitmistir :)

AcemiYolcu · 16 Ocak 2018

azkolabolbuz .!.:
Ya arkadaşlar eminim hepiniz çok yararlanmışsınız da okudukça benim ağzım açık kalıyor. Kiminiz su vermedi diye komsuya kizmis. Kiminiz tek basina yemek vakti arkadasinin evinde cocuk basina. Birinin kocasi tanimadigi cocuklara hediye aliyor. Bunlar sadece birkaci.baskasina şu içmeye gidilmez. Bana da gelse bir çocuk vermem çünkü yarin bundan cesaret alip baska kapiyi da çalar ve açan kotu niyetli olabilir. Annesinin almasina izin vermedigi ya da almak istemedigi herhangi bir seyi kardesinin cocuguna bile alman yanlış bir hareket. Markette hiç tanımadığınız bir çocuğa alıp hediye etmek çok çok yanlış. Başka ülkede olsa çocuk tacizinden içeri alırlar. Küçük çocuk tek başına başkasının evine gönderilmez. Başkasının sofrasına da oturmaz. O yemeklerin içinde çocuğa alerji yapabilecek bir şeyler olabilir. Yani o travmalarin asıl sebebi aileleriniz. Bari siz kendi çocuklarınıza yapmayın.

Bugünün görgüsüyle geçmişi yargılamışsınız, doğru olmamış. 80lerde 90larda herkes komşudan su içerdi, herkes birilerinin sofrasına otururdu, kimsenim bişeye alerjisi yoktu (yani bilinmezdi)
Bu söylediklerinizden tek katıldığım markette ailesinin almadığı bir şeyi o çocuğa alan üyenin eşi sanırım, onu da maddi durumu olmadığı için çocuğa bişey alamayan ailedir diye teskin ettim kendimi. Aile almak istemiyor da tanımadığı biri alıyorsa yanlış tabiiki.

Abdominal · 16 Ocak 2018

derinxby .!.:
Kilo bakımından halamda bana söylenirdi artık nasıl yiyorsam tabağıda ye dedi birgün sinirden tabaği bir ısırdım çat diye ortadan ikiye ayrıldı :))) melamin tabaklar vardı onlardan , işyerine gönderdiler beni onunla beraber karnım acıyor öğle yemeğine kadar duramıyorum annem azıcık peynir ekmek koyardı onu yerdim bana dünyanın lafını söylerdi tuvalate gider ağlardım , pis bir han tuvaletiydi hiçbiryere dokunmadan sadece ağlamak için oraya girerdim Oğlu oldu yıllar yıllar sonra bir tanecik tek onda hep kiloyla başı belada :) çatalı bırakıp eliyle dalıyor yemeğe hadi tabağı da ye desene diyecem olmayacak Allah çok büyük

Desene seninle aynı kaderi paylaşmışmışız :KK19:

Çok üzülürüm yedi diye laf edilmesine nasıl ağlatmışlar seni :cry:

Tabağı kırmakta iyi yapmışsın

Ben hiç bir zaman çok yiyen bir insan olmadım çok da yemek seçerim ve o zaman 13 yaşında 55 kilo çok mu boyum da 1.60 düşünüyorum da neden böyle kasıtlı bir şey yaptı sonra daha da yemez oldum aman kilo alırım diye 47 kilo oldum sonra zayıf üstüne hiçbir şey bulamayan bir insan oldum o zaman da çok zayıfsın oldu. Bu diyen ablam da öyle zayıf biri değil 74 kilo. Ben bir gün dedim ona sen böyle yaptın çok kırdın beni. Kabul etti hatasını ama iş işten geçti.Koca kadın oldu hala daha kırıyor beni huylu huyundan vazgeçmez işte. Onu hem çok seviyorum hem de çok kırılıp üzülüyorum.

N e v a · 16 Ocak 2018

azkolabolbuz .!.:
Ya arkadaşlar eminim hepiniz çok yararlanmışsınız da okudukça benim ağzım açık kalıyor. Kiminiz su vermedi diye komsuya kizmis. Kiminiz tek basina yemek vakti arkadasinin evinde cocuk basina. Birinin kocasi tanimadigi cocuklara hediye aliyor. Bunlar sadece birkaci.baskasina şu içmeye gidilmez. Bana da gelse bir çocuk vermem çünkü yarin bundan cesaret alip baska kapiyi da çalar ve açan kotu niyetli olabilir. Annesinin almasina izin vermedigi ya da almak istemedigi herhangi bir seyi kardesinin cocuguna bile alman yanlış bir hareket. Markette hiç tanımadığınız bir çocuğa alıp hediye etmek çok çok yanlış. Başka ülkede olsa çocuk tacizinden içeri alırlar. Küçük çocuk tek başına başkasının evine gönderilmez. Başkasının sofrasına da oturmaz. O yemeklerin içinde çocuğa alerji yapabilecek bir şeyler olabilir. Yani o travmalarin asıl sebebi aileleriniz. Bari siz kendi çocuklarınıza yapmayın.

Bu anlatılan hikayelerden bunları mı anladınız ?
O bahsedilen şeyler istisnalar dahilinde olan durumlar. Mesela ben bi tanıdıktan su istedim beni kovdu annem de karşıdaydı. Tanıdığı halde yaptı yani bunu.. Yoksa gidip kapı kapı su dilendirmez hiç bir anne çocuğuna değil mi? Ve emin olun ki tek başına çocuğun başkasının evine gönderilmeyegini, günümüz anneleri daha da iyi biliyor..
Ayrıca bu anlatılan şeylerde bahsedilen asıl mesele merhametsizlik. Ailelerimiz neden olmadılar yani. Tabi ki bu bahsettiğiniz şeyler dışında ailelerin sebep olduğu sıkıntılar var. Mesela aile içi psikolojik şiddet..
Siz işi tamamen başka bir boyuta getirmissiniz.

Pinsever · 16 Ocak 2018

Nicedays2 .!.:
4-5 yaşlarındaydım.Tek çocuktum,hala da öyle.Bu yüzden içimde hep bir kardeş özlemi vardı.Annemle birlikte bir arkadaşının bebeğini görmeye gidecektik.Nasıl da heyecanlanmıştım bebek göreceğim diye.Gittik.Zaten uslu bir çocuktum.Oturdum sakince annemin yanında.Sonra bebeğin beşiğinin yanından geçerken merak ettim yaklaşıp yüzünü seyrettim.Sadece seyrettim ama.O sırada sert bir sesle uyarıldım.Bebeğin anneannesiydi.Çekil bakayım çocuğun başından!dedi.Daha başka azarlar da savurdu.Ne dediğini çok hatırlamıyorum ama kalbimin çok kırıldığını hatırlıyorum.Hatta başka bir kadın daha vardı o da benim ağlamaklı olduğumu görünce teselli etmeye filan çalıştı.Hiç unutmuyorum.Sonra gittim,annemin yanına oturdum ve bir daha bebeğin beşiğinin kenarından bile geçmedim.Annem üzgün olduğumu görünce ne oldu diye sordu,hiçbir şey söylemedim.O kadar net hatırlıyorum ki.Hani bazı çocukluk anıları vardır ya bu da benim her hatırladığımda içimi cızlatır.Nedense çok etkilemiş beni.O çocuk halimle benim kendi kardeşim olsaydı keşke diye çok üzülmüştüm.Bazı insanlar ne acımasız...Şimdi düşünüyorum da ben o minicik halimle ne yapabilirdim ki?Sadece yanına gidip seyretmişim.Yanımda başka insanlar da vardı zaten,hatırlıyorum.Çocuk da olsa her insanın bir kalbi var...

Siz eksik hatırlıyor olabilirmisiniz acaba:) ben çocukluğumla ilgili anıları anlattığımda annem yada babam yok o öyle değildi şöyleydi diye müdahale ederler mutlaka:) ben de acaba ben ş eksik angatırlıyorum diye düşünüyorum

sugarpare · 16 Ocak 2018

SonbaharNefesi .!.:
Çok benzer bir olay yaşamıştım, sizin yine komşunuzmuş. Benim babamın babasıydı, nam-ı diğer dedem. Köye onları ziyarete gitmiştik, evde amcamın çocukları, diğer kuzenlerim de vardı. Bizim orada olduğumuzu biliyordu, çünkü giderken kaç kere arayıp bir şey lazım mı diye sormuştuk. Ki gidince de aramıştık, dışarıdaydı, biz geldik sen de gel haydi diye. Gelirken amcamın çocuklarına çikolata almış. Geldiği gibi kimse görmüyormuş gibi onların çikolatalarını dolaba koydu, yanına çağırıp onlar gidince yersiniz dedi. Öyle dışlanmış hissettim ki. Olay çikolata değildi çünkü. Benim onun tarafından ilk dışlanışım da değildi. Bir de onun tek kız torunuyum bu arada. İyi insanların hürmetine dönüyor dünya, yoksa bu insanların içindeki cehennem hepimizi yakmaya yeter.

Ah aynı benim babaannem. Gözümüzün içine soka soka verirdi kuzenlerimize bir yandan da aman ha duymasınlar görmesinler derdi.

torarikar · 16 Ocak 2018

Pinsever .!.:
Siz eksik hatırlıyor olabilirmisiniz acaba:) ben çocukluğumla ilgili anıları anlattığımda annem yada babam yok o öyle değildi şöyleydi diye müdahale ederler mutlaka:) ben de acaba ben ş eksik angatırlıyorum diye düşünüyorum

Yok yok eminim.Hafızası çok güçlü bir insanım zaten,bu da bazen kötü bir şey:)

torarikar · 16 Ocak 2018

sugarpare .!.:
Ah aynı benim babaannem. Gözümüzün içine soka soka verirdi kuzenlerimize bir yandan da aman ha duymasınlar görmesinler derdi.

Ahh,kendi babaannem geldi aklıma.Hiç tanımadığı insanlara elindeki bir lokma ekmeğini veren babaannem...Merhametine hayran olduğum canım babaannem...Işıklar içinde uyu...

SonbaharNefesi · 17 Ocak 2018

sugarpare .!.:
Ah aynı benim babaannem. Gözümüzün içine soka soka verirdi kuzenlerimize bir yandan da aman ha duymasınlar görmesinler derdi.

Görmem umurunda bile olmuyor, açıkça belli ayrımcılıkları. Ama aksi gibi beni görünce de seviniyor, çok garipsiyorum. Galiba ben bir misafir çocuğuyum gözünde, canı sıkılınca iyi geliyor, ya da diğer torunlarını özleyince. Bende mi kusur desem, doğduğum saniyeden itibaren de kusurlu olamam ya, adam doğduğum gün orada olduğu halde görmeye gelmeye tenezzül etmemiş. Babamı sevmiyor diğer çocukları kadar da ondan desem, babam bakıyor resmen onlara, babamın hastalığında da buradalar sürekli. Bazen bir şeylere sebep bile üretilemiyor. Ama ne olacak biliyor musunuz? Size öyle davranıyor ya, muhtaç kalacak bir gün. O gün de ne derece yürekten gelir bakmak Allah bilir.

derinxby · 17 Ocak 2018

Babaanneler öyle yapıyor maalesef bize evde kokuşan yenmeyen peynirleri getirirdi siz yersiniz diye :) veya evde yenmeyen ne varsa:) herşeyi hesap ederdi kazığı hep bize atardı annem de hiç bişey demezdi ezildi durdu yıllarca , şimdi yaşıyor hala yolumuzu gözlüyor gittimi bayram ediyor ve o çok sevdikleri hiç kapısı çalmıyor ne garip dimi

Ruma43 · 17 Ocak 2018

Ah ah bende trajikomik bi anımı hatırladım.. 6 yaşında filanim bir tanıdığa akşam oturmasına gittik ozamanda algida vienatta çıkmışti böyle reklamlar filan hatta hatırlarsınız reklamda kadın elindeki kaseye vurup bir dilim daha derdi bizde durumumuz kötü olmasada pek alinmazdi oyle seyler bende istiom diyemezdim.. neyse o aksamda ben evsahibi ablayla mutfaga geçtim yardim için miydi beni mi cagirdi hatirlamiyorum sonra dolaptan vienatta cikardi ikram etmek icin masaya koydu dilimlemeye basladi bende cocukluk ya sevindim sonra bana dediki bak icerde tabagindaki bitince sakın bir daha istiyorum deme ben sorsamda istiyorum deme tamam mi dedi bende tamam dedim.. neyse içeri geçtik yedik bitti sonra abla canım bir dilim daha koyayım mi dedi ben hayır dedim sonra ısrar etti ben korkulu gozlerle hayır diyorum ama hala aklima geldikçe gülerim ablayada kiyamam belki yoktu durumu belki cocuklari yesin istedi.. ama ben hala vienattayi çok seviyorum ve onu hatirlamadan yedigim tek bir dilim bile yok

irisAlatariel · 17 Ocak 2018

İlkokula ya gidiyordum ya gitmiyordum. Normalde gündüzleri annem çalışır bana da babam bakardı.
Bir gün babamın çarşıda işleri olduğu için beni bir kaç saat kuzenime bırakmak istedi. Kuzenimin bir de kız kardeşi var, akranım. O gün kuzenimde yaşıtımız olan bir başka çocuk daha vardı. Babam büyük kuzenime "kızım bir kaç saat işim var, İris sizde kalabilir mi?" diyince hafif yüksek bir perdeden; "burası çocuk yuvası mı? Hepsiyle nasıl baş edeceğim?" diyip beni çocuk aklımla gitmeyi hiç sevmediğim, orada çok sıkıldığım anneanneme postalamıştı.
O kadar üzülmüştüm ki, bütün gün ben orada sıkılırken aklım kuzenlerimin birlikte oyun oynayıp, eğlenmelerinde kalmıştı.
Evlendim, aynı ilçeye taşındık. Kaç kere "kızımı okuldan alır mısın?" diye rica etti. Hiç bir zaman "Burası çocuk yuvası mı?" demediğim gibi annesi gelene kadar çizgi film izlettim, oyunlar oynattım, resim yaptırdım. Sırf yabancı ev gibi hissetmesin, annesini babasını aramasın, üzülmesin diye. Çünkü bence yeryüzünde kalbi kırılmış bir çocuk olmamalı. Keşke bizi de kırmasaydılar.

pepperony · 17 Ocak 2018

O kadar çok şey var ki yaşadığim hangisini anlatayım diye şaşıririm

Bu yüzden de hala anneme babama kızarım
Birilerine karşı özellikle beni çok savunmadilar
Ben zaten sessiz bir çocuktum
Annem sinirli bir tipti milletin ne yaptığını da kalkıp söyleyemezdim

Tententen · 17 Ocak 2018

Nicedays2 .!.:
4-5 yaşlarındaydım.Tek çocuktum,hala da öyle.Bu yüzden içimde hep bir kardeş özlemi vardı.Annemle birlikte bir arkadaşının bebeğini görmeye gidecektik.Nasıl da heyecanlanmıştım bebek göreceğim diye.Gittik.Zaten uslu bir çocuktum.Oturdum sakince annemin yanında.Sonra bebeğin beşiğinin yanından geçerken merak ettim yaklaşıp yüzünü seyrettim.Sadece seyrettim ama.O sırada sert bir sesle uyarıldım.Bebeğin anneannesiydi.Çekil bakayım çocuğun başından!dedi.Daha başka azarlar da savurdu.Ne dediğini çok hatırlamıyorum ama kalbimin çok kırıldığını hatırlıyorum.Hatta başka bir kadın daha vardı o da benim ağlamaklı olduğumu görünce teselli etmeye filan çalıştı.Hiç unutmuyorum.Sonra gittim,annemin yanına oturdum ve bir daha bebeğin beşiğinin kenarından bile geçmedim.Annem üzgün olduğumu görünce ne oldu diye sordu,hiçbir şey söylemedim.O kadar net hatırlıyorum ki.Hani bazı çocukluk anıları vardır ya bu da benim her hatırladığımda içimi cızlatır.Nedense çok etkilemiş beni.O çocuk halimle benim kendi kardeşim olsaydı keşke diye çok üzülmüştüm.Bazı insanlar ne acımasız...Şimdi düşünüyorum da ben o minicik halimle ne yapabilirdim ki?Sadece yanına gidip seyretmişim.Yanımda başka insanlar da vardı zaten,hatırlıyorum.Çocuk da olsa her insanın bir kalbi var...

Ben cocukken kardesimi oteki mahallede birakip gelirdim. Arkamdan aglardi anne abyam beni burda birakti diye.

Aramizda 6 7 yas vardi. Ben bisiklet kullanirken o bezli zibini acilmis haliyle pesimde gezerdi. Bana hep bas belasi gibi gelirdi annem pesime takardi cunku. Yazdiklarinizi gorunce cok caniymisim onu dusundum. Annem hep baba 10 erkek cocuguna bedeldin der. Vardir herseyde bir hayir. Gecmis unutulmuyo tabi. Onemli olan ders alabilmek

Çocukların Da Kalbi Kırılır

Guru

Guru

Popüler Üye

Guru

♈

mis kokulumm...

Hayırlısı...

Gitmeyen Yolun Yolcusu

Nirvana

́Le ciel garde mon essence. ~ ` ☁︎

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Guru

Daha yaşanacak çok şey var...

Daha yaşanacak çok şey var...

Üye

mis kokulumm...

Aktif Üye

Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa!

Nirvana

Aktif Üye

Benzer Konular