Çocuklu Aileler

kahvetelvesi .!.:

Muhtemelen taşlanıcam, ama yazmadan da edemedim.

Eşimin bir arkadaşı var, hoşlanmam bu arkadaşından.
Çok sık olmasa da ailece görüşüyoruz, tatlı bir eşi var, pek ortak yönümüz yok ama ikimiz de birkaç ayda bir durumu idare edebiliyoruz.
Ve bu çiftin bir çocuğu var.

Çocuk küçük.
Tam hareketli zamanları, annesine pek nefes aldırmıyor.
Genelde beyler muhabbetin dibine vuruyor, kız çocuğuyla ilgileniyor, arada derede biz de iki muhabbet kurmaya çalışıyoruz.
Ben zaten çocuklu ortamda sıkılırım açıkçası, tat alamam çünkü rahat konuşamıyorsun doğal olarak.
Ki çocuk durmadığı için gittiğimiz kafeden 15 dakikada kalkıp evlere dağıldığımız da oldu.

İşte bi ara yemeğe çıkalım demiştik, hatta biz çocuğu bırakalım öyle çıkalım demişlerdi.
Bu akşama ayarlamış bizim beyler.
Eşimle konuşurken çocuğu bırakmayacaklarını öğrendim.

Şimdi hiç ama hiç gidesim yok.
Adamı da sevmiyorum zaten, iyice hevesim kaçtı, afakanlar bastı son beraber olduğumuz günü de düşündükçe.

Ya hu tercih meselesi tamam da kimsenin huzuru kalmıyor görüyorsunuz, cok mu zor bir akşam çocuğu alt kattaki anneye emanet etmek?
(Çocuğu bırakma konusunda sıkıntı yaşamayacaklarını biliyorum)

Ondan sonra biz niye görüşemiyoruz.
İşte bu yüzden görüşemiyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Ysmn_d .!.:

Benim de çocuğum var ve tabi ki her anne gibi dünyalara değişmem onu ama sürekli çocukla yapışık yaşamak da bana göre doğru değil,eğer birkaç saatliğine bakabilecek birileri varsa aile de rahat rahat planını uygulayabilir. Ben mesala çocuğum olmasına rağmen evi talan eden çocuklardan rahatsız oluyorum hele ki annesi hiç sesini çıkarmıyorsa deli oluyorum,benim 1 yaşına bile girmemiş çocuğum kararlı bir ses tonuyla hayır denince anlıyor,her şey eğitimde bitiyor kim ne derse desin. Kızım dışarda fazla durmayı sevmiyor huysuzluk yapıyor bende mümkün olduğunca eşim ve kızımla ayrı,arkadaşlarımla da ayrı çıkmaya çalışıyorum çünkü huysuzluk yapan bir çocukla bir yerlerde oturmak gerçekten çok zor,hem kendimizi hem de karşımızdaki insanları huzursuz etmeye gerek yok.

Genişletmek için tıkla...

kahvetelvesi .!.:

Muhtemelen taşlanıcam, ama yazmadan da edemedim.

Eşimin bir arkadaşı var, hoşlanmam bu arkadaşından.
Çok sık olmasa da ailece görüşüyoruz, tatlı bir eşi var, pek ortak yönümüz yok ama ikimiz de birkaç ayda bir durumu idare edebiliyoruz.
Ve bu çiftin bir çocuğu var.

Çocuk küçük.
Tam hareketli zamanları, annesine pek nefes aldırmıyor.
Genelde beyler muhabbetin dibine vuruyor, kız çocuğuyla ilgileniyor, arada derede biz de iki muhabbet kurmaya çalışıyoruz.
Ben zaten çocuklu ortamda sıkılırım açıkçası, tat alamam çünkü rahat konuşamıyorsun doğal olarak.
Ki çocuk durmadığı için gittiğimiz kafeden 15 dakikada kalkıp evlere dağıldığımız da oldu.

İşte bi ara yemeğe çıkalım demiştik, hatta biz çocuğu bırakalım öyle çıkalım demişlerdi.
Bu akşama ayarlamış bizim beyler.
Eşimle konuşurken çocuğu bırakmayacaklarını öğrendim.

Şimdi hiç ama hiç gidesim yok.
Adamı da sevmiyorum zaten, iyice hevesim kaçtı, afakanlar bastı son beraber olduğumuz günü de düşündükçe.

Ya hu tercih meselesi tamam da kimsenin huzuru kalmıyor görüyorsunuz, cok mu zor bir akşam çocuğu alt kattaki anneye emanet etmek?
(Çocuğu bırakma konusunda sıkıntı yaşamayacaklarını biliyorum)

Ondan sonra biz niye görüşemiyoruz.
İşte bu yüzden görüşemiyoruz.

Genişletmek için tıkla...

kahvetelvesi .!.:

Ama çok öncesinde plan yapılırken çocuğu bırakalım diye onlar demişlerdi.
Yoksa tabii ki tercih meselesi, durup dururken çocuğu bıraksınlar da gelsinler demem.

Bilseydim bırakmayacaklarını ya plan yaptırmazdım veya eve davet ederim.

Genişletmek için tıkla...

BaharOla .!.:

Her dakika gorüşmüyorsunuz sonucta, arada bir de idare edin, 10 kelime konusacagına 5 kelime konuş, ama o anneyi de mutlu etmiş olursun. İnsan, arkadaş kolay kazanılmıyor, ben anlamıyorum herkes nasıl tahammülsüz oldu, illa benim istediğim sartlar olcak yoksa gelmem gitmem vs, bi aksam yemege cıkıp hicbi sey olmasa bile esinin hatrına idare etmek cok mu zor. Benim de iki kücük cocugum var, pek kimseye gitmem, cünkü rahatsız olmayan beni cocugumla kabul edecek bu zor günlerimi atlatırken yanımda olacak kimse bulamıyorum. O kadın da cocukla cıkmaktan memnun degildir emin ol, ben dogum yaptım, mecburen kızımı bıraktım babannesine ve kızım cok mutsuz oldu, yaslılar sabırlı olmuyor, hele 2 yasında sendromlu bir cocugu hi. cekemiyorlar, kayınvaldem lafta olur biter torununa ama biraz aglasın kızar hemen, belki kadın da bunları biliyor ya da basta bakarız dedi sonra yan cizdi. Yarın o cocuk buyuyecek annesi rahatlayacak cocugu uyutup cıkacak mesela ama bu sefer sen cocugu bırakmadan nereye kime gidebilirm diye düsünceksin. Bence biraz idare etmeyi ogrenmek lazım,sadece bu konuda degil ama burdaki konuları okuyorum, genelde istemiyorum gitmem yapmam bu olmasın su olursa giderim falan, bilmiyorum benim yapıma ters heralde. Dedigim gibi ben kimse rahatsız olmasın diye gitmiyorum kimseye ama keske bir dostum olsa beni her halimle kabul etse de gorussek rahat rahat ..

Genişletmek için tıkla...

Aden25 .!.:

Kızım var 9 aylık bırakıp asla bakkala bıle gıtmem mesela annemlerde bıle olsak bakkala falan gıtmem gerekse alır kucagıma gıderım ona cok baglıyım.Illa gorusmek ıstıyorlar sa onlarda belkı kıyamıyodur,bırakmak ıstemıyodur.O zaman sızde esınızle konusun acıkca sızden habersız falan plan yapmasın gıtmeyın bır daha beraber bıryere kı onlar kalkınca sız nıye kalkıyosunuz?Onlar cocuk durmuyosa kalkar gıder sız oturun devam edın yemegınze fln ben bu kısmı anlamadım

Genişletmek için tıkla...