- 12 Haziran 2020
- 588
- 1.191
- 28
- 33
- Konu Sahibi Mandalinakolik
- #1
Merhaba arkadaşlar,
O kadar yalnızım ki korona da işin içine girince iyice yalnizlastim.
Yaşadığım şehir bana yabancı. Bir kız kardeşim bile yok alo diyebileceğim.
Çocuklarım olduktan sonra hayatım duzenim her şeyim değişti. Bir komşum 2. Hamilelik haberimi aldığında sosyal hayatın bitti demişti de gülüp geçmiştim.
Ne kadar da haklıymış.
Şikayetçi değilim halimden çocuklarımı o eski kalabalığa değişmem mesela.
Eski sosyal hayatimi özlüyorum demek istemiyorum. Sadece benim durumumda olan annemlerle arkadaşlık yapmak istiyorum. Etrafımda hiç çocuklu kadın yok hepsi yasini başını almış torun torba sahibi.
Oturduğum apartman 3 katli ve hepsi kendi hayatlarını kurmuş arkadaşlık edinmiş. Bir de hepsi büyük olunca sohbet kafa da uymuyor aralarında gorusseler de benimle gorusmuyorgorusmuyorlar. Çocuklarımı parka indriyorum ama tek basimiza kalıyoruz. Hiç çocuk yok parkta o kadar bunaldim ki yalnız olmaktan konusmamaktan bir çay icememekten. Çay çok severim ama yalnız olunca canım bile istemiyor.
Var mi benim gibi olan sizler nasıl geçiriyorsunuz bu süreci ya da nasıl geçirdiniz?
Iyi ki burası var .
burada olmasa kime anlatırım bunları?
Okuyan ve yorum yapan herkese şimdiden tşk ederim. Lütfen kısa da olsa yorumlarinizi çok görmeyin.
.
Not : çocuklu kadınlar yerine anneler yazmışım
kusura bakmayın sonradan farkettim duzeltemedim de .
O kadar yalnızım ki korona da işin içine girince iyice yalnizlastim.
Yaşadığım şehir bana yabancı. Bir kız kardeşim bile yok alo diyebileceğim.
Çocuklarım olduktan sonra hayatım duzenim her şeyim değişti. Bir komşum 2. Hamilelik haberimi aldığında sosyal hayatın bitti demişti de gülüp geçmiştim.
Ne kadar da haklıymış.
Şikayetçi değilim halimden çocuklarımı o eski kalabalığa değişmem mesela.
Eski sosyal hayatimi özlüyorum demek istemiyorum. Sadece benim durumumda olan annemlerle arkadaşlık yapmak istiyorum. Etrafımda hiç çocuklu kadın yok hepsi yasini başını almış torun torba sahibi.
Oturduğum apartman 3 katli ve hepsi kendi hayatlarını kurmuş arkadaşlık edinmiş. Bir de hepsi büyük olunca sohbet kafa da uymuyor aralarında gorusseler de benimle gorusmuyorgorusmuyorlar. Çocuklarımı parka indriyorum ama tek basimiza kalıyoruz. Hiç çocuk yok parkta o kadar bunaldim ki yalnız olmaktan konusmamaktan bir çay icememekten. Çay çok severim ama yalnız olunca canım bile istemiyor.
Var mi benim gibi olan sizler nasıl geçiriyorsunuz bu süreci ya da nasıl geçirdiniz?
Iyi ki burası var .
burada olmasa kime anlatırım bunları?
Okuyan ve yorum yapan herkese şimdiden tşk ederim. Lütfen kısa da olsa yorumlarinizi çok görmeyin.
.
Not : çocuklu kadınlar yerine anneler yazmışım
kusura bakmayın sonradan farkettim duzeltemedim de .
Son düzenleme:
sadece uzaktalar ama bulunduğum şehrde annemler sıkıldığım zaman eşm haftasonları oraya götürüyor.. kalmak istersem kalyorm istemezsem dönüyorm
