İkinci bebegimi bekliyorum. Kızımda oldukça güzel tecrübe ettim bunları. Asıl sorun şu zaten; bilemk yetmez! İşte, evde, sokakta, trafikte, hayatın her alanında bazı bilgileriniz olması sizi kurtarmaz. Ve evet gayet normal geldi söylenenler.Siz bunların farkındasınız. Neler yaşayabileceğinizi biliyorsunuz.
Bugünkü gibi rahat rahat sokağa çıkamayacağınızı biliyorsunuz en basitinden, ki konu sahibi tek başıma çarşı pazar gezmek istiyorum demiş. Çocuğu bırakacak bir kimseniz yoksa tek başınıza çıkamayacağınızı biliyorsunuz.
Size normal mi geldi konu sahibinin mutfağa gidiyorum arkamdan geliyor mızmızlanıyor sözleri?
Doğal ve insani bir durum. Anne de olsanız, insansınız. Annelerin de inişli çıkışlı ruh halleri olabilir. Yalnız kalmak, sessizliği dinlemek her insanın ihtiyacı. Evden çalışıyorum ve kızımı 2 yaşına kadar 5 dakika bırakacak kimsem yoktu. Bazen insanın kafası o kadar yoruluyor ki, bir ağaç gibi hiçbir şey yapmadan, öylece dikilebilmek, konuşmamak, sessiz kalmak, kimseye bir şey anlatmamak ya da herhangi bir şeyle uğraşmamak istiyor. Böyle hissetmekte haklısınız ve bunun çocuğunuza olan sevginizle filan hiç alakası yok, o yüzden suçlu hissetmeyin. Hafta sonları çocuğunuzu birkaç saat de olsa eşinize bırakın, gidip bir kafede oturun, kitap okuyun ya da hiçbir şey yapmayın, öylece durun. Bakıcı bulma şansınız varsa, haftada bir, iki gelip bir kaç saat bakabilecek birini ayarlayın, o sırada kendiniz için bir şeyler yapın. Eminim iyi gelecek. Anne olmuş olmamız, tüm hayatımızı, varımızla yoğumuzla, kendi ruhumuzu parçalarcasına çocuğumuza adamak anlamına gelmiyor. Kendi ruhumuza da iyi bakacağız ki, ruh sağlığı yerinde bir anne olalım.
Sadece size değil sözüm "hazır olmak" kavramını kullanan herkese. İnsanlar nasıl hazırlanıyor ya da bunu nasıl hissediyor bilemiyorum. Birincisi karakterini bilmediğiniz bir insan bakımına nasıl hazır olunur? İkincisi yeğen, komşu çocuğu bakmaktan tümüyle farklı bir bebeğin bakımına tüm gününüzü ve senelerinizi harcamaya nasıl hazırlanırsınız? Psikolojik olarak bu hazırlık döneminde hangi yolları denersiniz? Telkin mi, gözlem mi ya da hangi yol? Annelik güdülerinizi nasıl hazırlarsınız? İlk 1 yıl en uzun uykunuz 2 ya da 3 saat olacağından hazırlık sürecinde bu kadarlık uykularla kendinizi terbiye mi edersiniz? Gün boyu bir çocuğun yerli yersiz kaprislerine, zırlamalarına, bitmek tükenmez enerjisine fiziksel ve psikolojik direncinizin uyumu için ne tür hazırlıklar yaparsınız? Bir türlü mutlu etmeyi başaramadığınız, doydu mu, uykusu yetti mi, hasta mı, dişi mi çıkacak, gazı mı var, ev sıcak mi yoksa soğuk mu, yediği mi dokundu, nazar mı değdi ve trilyonlarca sair ihtimali gözden geçirip "anneliği beceremedim" yargısına varmamak için hangi önlemleri alırsınız?
Hazırlananlar ya da hazır hissedenler ve hazır olmak gerektiğini savunanlar lütfen cevaplasınlar.
Doğal ve insani bir durum. Anne de olsanız, insansınız. Annelerin de inişli çıkışlı ruh halleri olabilir. Yalnız kalmak, sessizliği dinlemek her insanın ihtiyacı. Evden çalışıyorum ve kızımı 2 yaşına kadar 5 dakika bırakacak kimsem yoktu. Bazen insanın kafası o kadar yoruluyor ki, bir ağaç gibi hiçbir şey yapmadan, öylece dikilebilmek, konuşmamak, sessiz kalmak, kimseye bir şey anlatmamak ya da herhangi bir şeyle uğraşmamak istiyor. Böyle hissetmekte haklısınız ve bunun çocuğunuza olan sevginizle filan hiç alakası yok, o yüzden suçlu hissetmeyin. Hafta sonları çocuğunuzu birkaç saat de olsa eşinize bırakın, gidip bir kafede oturun, kitap okuyun ya da hiçbir şey yapmayın, öylece durun. Bakıcı bulma şansınız varsa, haftada bir, iki gelip bir kaç saat bakabilecek birini ayarlayın, o sırada kendiniz için bir şeyler yapın. Eminim iyi gelecek. Anne olmuş olmamız, tüm hayatımızı, varımızla yoğumuzla, kendi ruhumuzu parçalarcasına çocuğumuza adamak anlamına gelmiyor. Kendi ruhumuza da iyi bakacağız ki, ruh sağlığı yerinde bir anne olalım.
Bir anneye bu kadar yüklenilmesi şaşırtıcı değil mi ya? 7/24 çocuğuyla ilgilenmek zorunda kalıp da, hiç sabrı taşmamış anne var mıdır? Duygulardan azade robotlarız sanki. Arada mola vermeyi istemek, hiçbir annenin anneliğinden eksiltmez.Iki cocuk annesi olarak altina imzami atarim. Cok güzel özetlemissiniz
Herkes linç etmiş ama ben haklı buldum sizi sosyal kadınlar için çocuk gerçekten hayatı engelleyen bir etken keşke tam hazır hissetmeden yapmasaydınızEv kadinlara bir sorum olacak.
Ben 1 cocuklan evde kafayi yiyorum. Oyle boyle degil. Bugun hic canim ona bakmak istemedi. Ilgi vermedim. Okadar daraldim ki. Okadar monoton ki hayatim. Nereye gitsem oglum pesimde. Mutfaga gitsem ona bir corba hazirlasam yine pesimde. Masasina oturtsam orda mizliyor. Bunaldim resmen. Yapamiyorum ya ben, ozgurlugumu cok ozledim. Boyle cantami alip disariya cikip carsilari dolasmak. Hic birseye dert etmeden.
Birde 2-3 cocuklan nasil bas eden var hala anliyamiyorum nasil beceriyorsunuz? Tum gun tv izledi oglum hic canim istemedi, normalde izletmem okadar ama arada geliyor bana boyle delirmeler
Bende zorluklarla buyuttum anlatamam. Refluksu vardi. Durmadan kusuyordu. 5 dakikaya bir ust degistiriyorduk. Cok zordu cok...
Bende insanım diye bir rahatlık yok canım, sıkacaksın o tatlı canını. Arada bir gelir öyle dellenmeler ama yok istemedim yüzüne bakmadım ilgilenmedim dersen o zaman işin rengi değişir sende depresyon başlamış.Bilmiyorum kizlar bugun cok yorgunum. Okadar mizliyor. Bende insanim.. boguldum resmen
Ev kadinlara bir sorum olacak.
Ben 1 cocuklan evde kafayi yiyorum. Oyle boyle degil. Bugun hic canim ona bakmak istemedi. Ilgi vermedim. Okadar daraldim ki. Okadar monoton ki hayatim. Nereye gitsem oglum pesimde. Mutfaga gitsem ona bir corba hazirlasam yine pesimde. Masasina oturtsam orda mizliyor. Bunaldim resmen. Yapamiyorum ya ben, ozgurlugumu cok ozledim. Boyle cantami alip disariya cikip carsilari dolasmak. Hic birseye dert etmeden.
Birde 2-3 cocuklan nasil bas eden var hala anliyamiyorum nasil beceriyorsunuz? Tum gun tv izledi oglum hic canim istemedi, normalde izletmem okadar ama arada geliyor bana boyle delirmeler
Evladınız ne peki insan değil mi? O mu seçti sizin çocuğunuz olmayı bile isteye dünyaya getirip bugün de canım istemedi yüzüne bile bakmadım demek ne demek sizin acilen destek almanız lazım çünkü bugün sıkıldım diye çocuğa bakmayan yarın neler yapar allah bilir.Bilmiyorum kizlar bugun cok yorgunum. Okadar mizliyor. Bende insanim.. boguldum resmen
Bikere kimse kinamasin sizi. Herkesin durumu farkli. Arada olabilir boyle seyler bence. Babasi yada bi yakininz baksa bi hava alsaniz. Oyle bi imkan varsa. Yani yapcak bisy yok biraz olumlu bakmayi dusunmeyi denemelisinzEv kadinlara bir sorum olacak.
Ben 1 cocuklan evde kafayi yiyorum. Oyle boyle degil. Bugun hic canim ona bakmak istemedi. Ilgi vermedim. Okadar daraldim ki. Okadar monoton ki hayatim. Nereye gitsem oglum pesimde. Mutfaga gitsem ona bir corba hazirlasam yine pesimde. Masasina oturtsam orda mizliyor. Bunaldim resmen. Yapamiyorum ya ben, ozgurlugumu cok ozledim. Boyle cantami alip disariya cikip carsilari dolasmak. Hic birseye dert etmeden.
Birde 2-3 cocuklan nasil bas eden var hala anliyamiyorum nasil beceriyorsunuz? Tum gun tv izledi oglum hic canim istemedi, normalde izletmem okadar ama arada geliyor bana boyle delirmeler
valla 4yasta anca azalir seni takip etmesi..Kardeşi.olmaz umarim.lutfen korunun 2.yi yapmayin size agir gelir..temel bakimlarini ihmal etmeyin..alt degistirme karnini doyurma gibi..bugun bakasim gelmedi deyince korktum acikcasi..sevgi en onemlisi opun sarilin..ikiz bakiyorum ben tek basima aile destegi olmadan ve cok yogun calisarak..evim kendim esim cocuklar ....bunaldigim olsa bile önce onlarin ihtiyaclari sonra ben..bir de sakin dovmeyin vurmayin hamur o daha sekil vermek sizden..lutfen insanca bakin ki insan yetissin..En zor donemdeyim galiba, 14 aylik. Ama bu donemler nezaman gecer fikriniz varmi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?