Eyvah şimdi seni de taşlamaya gelirler sen neden nasıl niçin mikemmel annesin diyeBen kızımla vakit geçirmekten zevk alıyorum onun gülüşünü ,kızmasıni ,ağlamasıni, hırçınlasmasini ,pesimde dolanmasıni hafizama kaziyorum ... Her anının bende dolu dolu olmasını sağlamaya çalışıyorum .
İse gidiyorum .kızım 3 aylikti çalışmaya başladığımda . Sizin o yakindiginiz vakti ben sadece pazar günü bulabiliyordum .
Ha sürekli yanında kaldığım dönemde oldu . Onunla birlikte aktiviteler yaptım . Toprakla oynattim , boya yaptık ,kağıt kestik yapistirdik . Hayiflanmak yerine neler yapabilirim die Araştırıp o anlari özellikle çocuğunuz için iyi değerlendirmeye çalışın ! Nacizane fikrim . Bu arada cocugunuZ için çok uZuldum . Şahsen benim annem böyle düşünsün istemezdim ben
Bir anneye bu kadar yüklenilmesi şaşırtıcı değil mi ya? 7/24 çocuğuyla ilgilenmek zorunda kalıp da, hiç sabrı taşmamış anne var mıdır? Duygulardan azade robotlarız sanki. Arada mola vermeyi istemek, hiçbir annenin anneliğinden eksiltmez.
Ne yani bunalinca anne olmuyormuyuz? Ben evet bunaliyorum ve arada kizimi annemlere birakiyorum hafta sonuna. Evet benimde uykuya ihtiyacim var.Evet bende bazen oyuncaktan bikmis bir vaziyette kizima tv'de sevdigi cizgi filmini izletiyorum.
Evet kusursuz degilim cünkü bir insanim. Her insan gibi morelim yüksek olabilir de, düsebilirde. Ama ne var? Kizima canimi veririm. Elimden geldikce onu mutlu etmeye calisirim. Yemegini düsünüp acaba bügün yeterici yedimi? Üsüdümü diye düsünürüm. Uyudugunda özlerim ve gün boyu yaptiklarimi düsünüp yine kendimi beceriksiz his ederim cünkü kizim icin hep en iyisini isterim. Ha daima en iyisini veremem kizima. Ben tek kosullu programli bir robot degilim. Ayni zamanda hayat bu. Ilerdede kizim her istedigi olmayacak. Her saniyesi verimli, pedagojik gecmeyecek. Gecmek zorundalar degil bence.
Annelerde en sevmedigim taraf bu. Yigin ile var insta'da. Perfect mom's. Ve erkenden basliyorlar. Sütü olmayan anne'ye yigin ile siselerdeki pompalamis sütü gözünün icine sokarak "ay benim baya sütüm var" diyerek. Sanki evleri hic dagilmiyormus gibi göstermek. Bu yorumdaki gibi gece ayakta kalmak normalmis gibi. Sürekli kendini ve anneligini gösterme cabasinda.
Niye kadinlar erkekler gibi birbirlerini destekleyemiyorlar? Özelikle annelik gibi hasas bir konuda? Bu kendini mükemmel göstermek niye? Kime? Anneligin zorlugunu hepimiz biliyoruz. Yani lütfen hanimlar bu konularda biraz daha dikkatli yorum yazin. Destek olun.
Tamam sen mukkemel annesin napalım yani...Ben tüh anneliği ne demedim ama çocuğuma tek başıma bakıyorum üstelik hamileyim her kadın anneliği kaldıramıyor demek ki ama burada çocuğun ne suçu var o annesinin peşinde dönerken annesi yüzüne bile bakmamış bu çok acımasızca geliyor herkes annenin psikolojisini düşünmüş ama ya çocuğun psikolojisi ne olacak? Burada haksızlığa uğrayan kim peki?
Bilmiyorum kizlar bugun cok yorgunum. Okadar mizliyor. Bende insanim.. boguldum resmen
Bende şok olanları anlamıyorum gerçekten. Kadın çocuğumu dövüyorum sövüyorum demiyor ki. Çok Yorgun’um bunaldım diyor . Gerçekten bu evreleri hayatınızda hiç yaşamadınız mı çocuk büyüten anneler ? Eğer herkes her an mutlu cıvıl cıvılsa bende kendimi sorgulayacağım. Bende konu sahibi gibi bazen çokkk yorgun hissediyorum kendimi. Sanki hayatım bitmiş sadece çocuk büyütüp ev işi yaparak günlerim geçiyor gibi hissediyorum bazen dayanamayıp oturup ağlıyorum . Ha bu çocukları bunları bilerek mi dünyaya getirdim evet ama insana bazen ağır geliyor. Annelik zor zanaat her an onunla ilgilenmek belki gün içinde yarım saat bile oturamamak uyuyamamak ne bileyim bi sıcak çay bile içememek bunlar belki çok basit şeyler olabilir ama insan herşeye özlem duyuyor . Ama bu buhran dönemlerimde eşim hemen devreye giriyor ve çocukları alıp oynatıyor veya beni anneme götürüyor bi kaç gün kalıyorum ve yenilenmiş tazelenmiş mutlu bi anne olarak evime dönüyorum. Bunlar anneliğin doğasında olan şeyler sanıyordum ben. Ama konu sahibine yüklenenleri görünce demek ki bende de bi gariplik var diyorum...
Aradaki fark siz süreci yönetiyorsunuz :)
Bunaldıgınız zaman çözümler arıyorsunuz. Çocuğu eşinize veriyorsunuz, annenize gidiyorsunuz vs..
herkes kendi imkanları dahilinde çözümler üretmek durumunda.
Örneğin kayınvalidenizi sevmeyebilirsiniz, ama haftada 1, 2-3 saat çoçuğu emanet eder siz de nefes alırsınız.
Yada akşamdan uyutur eşinize bırakıp dışarı çıkarsınız.
Yada gündüz çocuğun çok sıkıntılı olduğu bir vakit çocuğu atar arabaya çarşı pazar gezdirirsiniz.
En olmadı, yaşıtı çocuğu olan bir yakını, komşuyu kahveye çağırırsınız.
Yada çocuklar suyla toprakla oynamayı sever. Varsa balkon, çıkarır, önüne bir leğen su verir oyuncakları yıkamasını izlersiniz.
(Henüz 1 leğen suyun başından kalkan çocuk görmedim)
Kimse annelik kolay demiyor, elbet bunalıyoruz. Ama alternatif üretmek zorundayız çünkü onların da ihtiyacları var. Çocuk bir gün ilgisizlikten ölmez. Ama bir gün boyunca o gerginlik kocaman insanı bile ne kadar etkilerken miniği daha çok etkiler.
Sadece size değil sözüm "hazır olmak" kavramını kullanan herkese. İnsanlar nasıl hazırlanıyor ya da bunu nasıl hissediyor bilemiyorum. Birincisi karakterini bilmediğiniz bir insan bakımına nasıl hazır olunur? İkincisi yeğen, komşu çocuğu bakmaktan tümüyle farklı bir bebeğin bakımına tüm gününüzü ve senelerinizi harcamaya nasıl hazırlanırsınız? Psikolojik olarak bu hazırlık döneminde hangi yolları denersiniz? Telkin mi, gözlem mi ya da hangi yol? Annelik güdülerinizi nasıl hazırlarsınız? İlk 1 yıl en uzun uykunuz 2 ya da 3 saat olacağından hazırlık sürecinde bu kadarlık uykularla kendinizi terbiye mi edersiniz? Gün boyu bir çocuğun yerli yersiz kaprislerine, zırlamalarına, bitmek tükenmez enerjisine fiziksel ve psikolojik direncinizin uyumu için ne tür hazırlıklar yaparsınız? Bir türlü mutlu etmeyi başaramadığınız, doydu mu, uykusu yetti mi, hasta mı, dişi mi çıkacak, gazı mı var, ev sıcak mi yoksa soğuk mu, yediği mi dokundu, nazar mı değdi ve trilyonlarca sair ihtimali gözden geçirip "anneliği beceremedim" yargısına varmamak için hangi önlemleri alırsınız?
Hazırlananlar ya da hazır hissedenler ve hazır olmak gerektiğini savunanlar lütfen cevaplasınlar.
En zor donemdeyim galiba, 14 aylik. Ama bu donemler nezaman gecer fikriniz varmi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?