Merhaba.
Anlamayan için şuraya sıkıştırayım, ben aileme benzemediğim için, çok ezildim, dalga, alay gırla doluydu. Aile fotoğrafı var, üyeleri benzer konusu var diye sosyal bilgiler dersine bilerek burnumu kanattım, Veli toplantısı en büyük kabusumdu, çünkü çocuklarının ne kadar ebeveyne benzediğini konuşan insanlar ve öğretmenler vardı.
Benim çocukluk fotoğraflarım 4 yaşında başlıyor aile albümümüzde.
Çünkü değişik olaylar var.
Bugün 2 yaşıma ait fotoğrafımı gördüm.
Tanımadığım tatlı bir kız gördüm, çok ama çok uzun süre sonra o, çocuğun ben olduğuma ikna oldum.
Belki kendi albümümüzde eskiden bu zamana görseydim, tanışık olurdum.
Bilemiyorum.
Benim durumu bırakıp, sizlere sormak istiyorum, siz ne hissediyorsunuz, her bakışta neyi farklı görüyorsunuz?
Ağaç, çiçek, çocuk sabit
Fakat her bakışta, ne değişiyor?
Anne olanlar, bazen kendi çocukluğuna benzetiyor evlatlarını, bu nasıl oluyor?
Ben o iki yaş çocuğuna bakıp, gelecekte yaşayacakları için üzüldüm.
Siz de yazın, benimki normal mi, ne hissetmem gerek
Cevaplarınız yardımcı olacak
Çocuğuz, sizin minik haline benzerken
Onun yaşayacakları, sizinki gibi olacak endişesi oluyor mu
