• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuklukta tecavüz.

Çocuklar yalan söylemez oysa... Yaşadıklarınızı hissedebiliyorum... Maalesef böyle şeyler çok sık oluyor. Ama siz yine de şanslıymışsınız, anneniz size inanmasa da. O konu hakkında hiçbir şey hatırlamıyorum ama ilk cinsel ilişkimde kanamam olmuştu. Zaten 6 yaşında bir çocukken o acıya dayanamazdım. Ne olduğunu bilmiyordum yaptığı şeyin, hala da bilmiyorum. Kimse bir şey farketmedi...
canım az cok pskljden anlarım aynı meslek grubunn egitimcisiyim beni yanlış anlama lütfen acaba adam sana tecavz etmedi sadece taciz edip hani afedersiniz hepiniz...... sadece dayayarak üstten yani zevk almış felan olup sen küçüklüğün ve korkunun verdgi anımsamayla tecavüz sanmış beynin o mevcut durumda hatırladıklarına eklenti yapmış olamaz mı canım çünkü tasavvur etmeye calışıyorumda o koca adam sen minik bir beden işlem gerçekleşmiş olsaydı eminim kaldıramaz komalık olurdun kan kaybı rahim ve agzı parcalanması üüüfff öyle işte ben evlendigimde ilk 4 ay gerçek bir ilişki bile gerçeklesemedi acıdan kandan üstelik yetişkin bir insanım ve eminim öyle olsaydı annen fark ederdi canım ve okuyoruz duyuyoruz malesef o yaslardaki cocuk tecavzlerinde genelde ölümle sonuçlanıyo kurtulanlar hastanelik sen daha iyi bilirsin tabiki ama pskolojin etkilenip sana tecavüz gibi anımsatıyor olabilir...hem ilk ilişkimden kan geldi diyorsun demekki kızlık zarına bişi olmamış zira tec.olsaydı eminim sende degil kızlık zarı rahim bile kalmazdı özür diliyorum senden böyle yorum yaparak seni üzdüysem canm
 
Hayir. Sikayetci olmadim. Hatta bu konuyu bir daha annemle hic konusmadim. Bilirsiniz ya, bizlerin yok saymakla, hic olmamis gibi yapmakla üstümüze yoktur.
 
Merhaba...

Bana 14 yaşımda borderline kişilik bozukluğu ve devamında anoreksiya nervoza teşhisi konuldu. Aradan 5 sene geçti ama ben tedavi olmaya hiç yanaşmadım. Borderline kişilik bozukluğu hastalarında tedaviyi red etme ya da anieden durduk yere bırakmak sık görülen bir şeydir. Son birkaç aydır tedavi oluyorum ve iyiye gidiyor.
Çocukluğumda yaşadığım kötü bir anı var sık sık gözlerimin önüne gelen, bu yüzden travma sonrası stres bozukluğu teşhisi de konuldu. İlaç kullanıyorum ve yakın bir zamanda rehabilitasyon merkezinde tedavi göreceğim.

Şöyle ki, ben en fazla 6-7 yaşlarındaydım. Şu anda yurtdışında yaşıyorum ama o zamanlar Türkiye'de yaşıyorum.
Babanemlerin evinin bahçesinde yaşandı bu. Çok korkmuştum ve hiç kimseye anlatmadım. Geçen süre içinde de unutmaya çalışmışım. Başka türlü başedemezdim bununla. Adamın yüzünü hatırlamıyorum, beni bir duvara dayamıştı. Hatırladığım bir sahnede pantolonumu ve iç çamaşırımı çıkardığı, saçlarımı çektiği ve çok acı çektiğim var. Hatırlamaya çalışıyorum, çünkü bu sorunlarımı yenmem ve tam anlamıyla iyileşmeye kavuşabilmem için bunu kökten çözmemiz gerek. Doktorum hipnoz olmamı önermişti ayrıca bunun çok sık karşılanan bir şey olduğunu söylüyor. Bu konu hakkında başarı öyküleri de var.
Yabancı forumlarda bu hatırlayamamakla ilgili oldukça geniş makaleler yazılmış ama türkçe hiçbir bilgi bulamadım. Aranızda böyle bir şey yaşayan var mı? Ayrıca ben sürekli kabuslar görüyorum, sürekli gözümün önüne geliyor, beni soyduğu, saçımı çektiği. Bunu ilk kez bir yerde yazıyorum. Şimdiye kadar sadece doktorumla konuşabildim.


Canım benim...o kadar yaygın ki bu durum konuda da yazdığı gibi bir çok üyenin başına gelmiştir. Tecavüz olabileceğini sanmıyorum o tür pislik o kadarına cesaret edemez...öyle olsa allah korusun hastanelik olurdun mutlaka anlaşılırdı. Ben de beş yaşındayken dayım tarafından bir süre taciz edildim onun taciz olduğunu bilmeden. Senin yaşadığına benzer şeyler hayal meyal hatırlıyorum.Bana cinsel organına dokundurduğunu hatırlıyorum aynı öyle duvara dayadığını... Ta ki birileri onu yakalayana kadar. Sonra kötü şeyler oldu, akrabalar birbirine girdi herkes onunla hala mesafelidir. Annemin beni konuşturabilmek için dövdüğünü hatırlıyorum... Biz ailecek hiç görüşmüyoruz. Taciz olduğunu bilmediğim için öyle bir etkilenme falan olmadı, ama büyüdükçe o hatırladığım şeylerin ne olduğunu anladım. Önceden o dokundurduğu elimden iğrenirdim utanırdım akrabalarım bana bakınca sanki onu düşünüyorlar gibi gelirdi bana ama yıllar geçtikçe bilinçlendikçe geçti şu an öyle psikolojik bir sorunum yok çok şükür. Tedavini ol ve allaha sığın kendini ihmal etme eğitimini aksatma tacizi düşünme kendine acıma zaten zamanla iyice silikleşiyor. Bunu yaşayan o kadar çok insan var ki belki de çoğu hatırlamıyordur bile ne olduğunu...
 
canım az cok pskljden anlarım aynı meslek grubunn egitimcisiyim beni yanlış anlama lütfen acaba adam sana tecavz etmedi sadece taciz edip hani afedersiniz hepiniz...... sadece dayayarak üstten yani zevk almış felan olup sen küçüklüğün ve korkunun verdgi anımsamayla tecavüz sanmış beynin o mevcut durumda hatırladıklarına eklenti yapmış olamaz mı canım çünkü tasavvur etmeye calışıyorumda o koca adam sen minik bir beden işlem gerçekleşmiş olsaydı eminim kaldıramaz komalık olurdun kan kaybı rahim ve agzı parcalanması üüüfff öyle işte ben evlendigimde ilk 4 ay gerçek bir ilişki bile gerçeklesemedi acıdan kandan üstelik yetişkin bir insanım ve eminim öyle olsaydı annen fark ederdi canım ve okuyoruz duyuyoruz malesef o yaslardaki cocuk tecavzlerinde genelde ölümle sonuçlanıyo kurtulanlar hastanelik sen daha iyi bilirsin tabiki ama pskolojin etkilenip sana tecavüz gibi anımsatıyor olabilir...hem ilk ilişkimden kan geldi diyorsun demekki kızlık zarına bişi olmamış zira tec.olsaydı eminim sende degil kızlık zarı rahim bile kalmazdı özür diliyorum senden böyle yorum yaparak seni üzdüysem canm

Evet, böyle bir durum da söz konusu olabilir. Yalnız benim o yaşlardan sonra nerdeyse 13 yaşıma kadar altıma kaçırma problemim olmuştu, sebebi yoktu. Doktor bu yüzden tacizden çok tecavüz olmasından şüpheleniyor. İlk gece kanamasının kızlık zarı esnekliği ya da zorlanmadan olabileceğini de söylemişti.
Sanırım bu sorunun cevabını hiçbir zaman öğrenemicem. Ayrıca ailemin bunu ört-pas etmiş olma ihtimali de var.

CNm sana izmirde işinde çok iyi bir hipnoz yapan önerebilirim eğer istersen özel msj at
Canım izmir bana çok uzak, teşekkür ederim yine de.

Hayir. Sikayetci olmadim. Hatta bu konuyu bir daha annemle hic konusmadim. Bilirsiniz ya, bizlerin yok saymakla, hic olmamis gibi yapmakla üstümüze yoktur.

Yaşamaya devam etmek için yapıyoruz bazen ama bu konuda susulmaması gerekirdi.

Canım benim...o kadar yaygın ki bu durum konuda da yazdığı gibi bir çok üyenin başına gelmiştir. Tecavüz olabileceğini sanmıyorum o tür pislik o kadarına cesaret edemez...öyle olsa allah korusun hastanelik olurdun mutlaka anlaşılırdı. Ben de beş yaşındayken dayım tarafından bir süre taciz edildim onun taciz olduğunu bilmeden. Senin yaşadığına benzer şeyler hayal meyal hatırlıyorum.Bana cinsel organına dokundurduğunu hatırlıyorum aynı öyle duvara dayadığını... Ta ki birileri onu yakalayana kadar. Sonra kötü şeyler oldu, akrabalar birbirine girdi herkes onunla hala mesafelidir. Annemin beni konuşturabilmek için dövdüğünü hatırlıyorum... Biz ailecek hiç görüşmüyoruz. Taciz olduğunu bilmediğim için öyle bir etkilenme falan olmadı, ama büyüdükçe o hatırladığım şeylerin ne olduğunu anladım. Önceden o dokundurduğu elimden iğrenirdim utanırdım akrabalarım bana bakınca sanki onu düşünüyorlar gibi gelirdi bana ama yıllar geçtikçe bilinçlendikçe geçti şu an öyle psikolojik bir sorunum yok çok şükür. Tedavini ol ve allaha sığın kendini ihmal etme eğitimini aksatma tacizi düşünme kendine acıma zaten zamanla iyice silikleşiyor. Bunu yaşayan o kadar çok insan var ki belki de çoğu hatırlamıyordur bile ne olduğunu...


Hem de dayın... Kendi dayımı düşününce tüylerim diken diken oluyor. Bir dayı bunu yeğenine nasıl yapabilir? Ailenin yanında olması çok sevindirici, belki de bu yüzden bugün dimdik ayakta durabiliyosun.
Lanet olsun böyle heriflere. :20:
 
Merhaba...

Bana 14 yaşımda borderline kişilik bozukluğu ve devamında anoreksiya nervoza teşhisi konuldu. Aradan 5 sene geçti ama ben tedavi olmaya hiç yanaşmadım. Borderline kişilik bozukluğu hastalarında tedaviyi red etme ya da anieden durduk yere bırakmak sık görülen bir şeydir. Son birkaç aydır tedavi oluyorum ve iyiye gidiyor.
Çocukluğumda yaşadığım kötü bir anı var sık sık gözlerimin önüne gelen, bu yüzden travma sonrası stres bozukluğu teşhisi de konuldu. İlaç kullanıyorum ve yakın bir zamanda rehabilitasyon merkezinde tedavi göreceğim.

Şöyle ki, ben en fazla 6-7 yaşlarındaydım. Şu anda yurtdışında yaşıyorum ama o zamanlar Türkiye'de yaşıyorum.
Babanemlerin evinin bahçesinde yaşandı bu. Çok korkmuştum ve hiç kimseye anlatmadım. Geçen süre içinde de unutmaya çalışmışım. Başka türlü başedemezdim bununla. Adamın yüzünü hatırlamıyorum, beni bir duvara dayamıştı. Hatırladığım bir sahnede pantolonumu ve iç çamaşırımı çıkardığı, saçlarımı çektiği ve çok acı çektiğim var. Hatırlamaya çalışıyorum, çünkü bu sorunlarımı yenmem ve tam anlamıyla iyileşmeye kavuşabilmem için bunu kökten çözmemiz gerek. Doktorum hipnoz olmamı önermişti ayrıca bunun çok sık karşılanan bir şey olduğunu söylüyor. Bu konu hakkında başarı öyküleri de var.
Yabancı forumlarda bu hatırlayamamakla ilgili oldukça geniş makaleler yazılmış ama türkçe hiçbir bilgi bulamadım. Aranızda böyle bir şey yaşayan var mı? Ayrıca ben sürekli kabuslar görüyorum, sürekli gözümün önüne geliyor, beni soyduğu, saçımı çektiği. Bunu ilk kez bir yerde yazıyorum. Şimdiye kadar sadece doktorumla konuşabildim.

Merhabalar öncelikle size psikiyatrist ve nörologlarla işim gereği çalışmış birisi olarak şunu söylemek isterim. Ailesine başı derde girdiğinde koşan çocuk ailenin kendisini koruduğunu bilen çocuktur . Ancak ailesine korkup gitmeyen çocuk daha ailede travma yaşıyor annem kızar babam kızar mantığını hissediyordur. Yaşadığınızı söylediğiniz şeyler fiziksel olarak o yaşta oldukça zordur herseyden önce pelvis kemikleriniz buna müsade etmez . Tam bir ilişki olmadan sadece cinsel taciz olduğunu düşünürsek de bunu unutmuş olmanız gerekirdi . Yaşınız itibariyle erkek arkadaşlar vs.. Sayesinde konu silinirdi.
Muhtemelen bambaşka bir travmanız var ve hipnoz gibi yöntemler ya da tanımadığınız kişilere anlatmaya başlayarak sorunun üzerinden gelmeye çalışmak sizi ne kadar ileriye götürür tartışılır . Ancak çocuklar genelde hatırlamak istemedikleri sahneleri farklı şekilde hafızalarına alıp buna inanırlar hatta etkilendikleri hayal dünyalarından gerçeği bile karıştırıp yalan söyleyebilirler . Hatta daha da ileriye gidecek olursak kendi zihinlerinde etrafındaki kişileri kötü olaylara maruz kalınmış gibi düşünürler. Ayrıca kendinizi bahsettiğini sapığın yerine koyün bir kıza babaannesinin evinin bahçesinde tecavüz edermisiniz ?
Bir defa korkarsınız çünkü çocuk bağırabilir bu durumda çocuk ölebilir bile .
Allah korusun herkesi büyük küçük farketmedim size de geçmiş olsun
 
Anlatmamak güçlülük mü, olgunluk mu... Bunu henüz anlamış değilim. Belki anlatsaydım ve o zamanlar ''olması gerektiği gibi'' ilgilenilseydi bu konuyla, bilakis benimle, bugün daha güçlü durabilirdim ayakta.
Senin durumun biraz daha üzücüyüş, manik depresyondan nasıl böyle bir çıkarımda bulunmuş aklım almadı. Kadın doğumcuya götürmek gibi terbiyesizlik yapmalarına asla izin vermemeliyiz.
Ne yazık ki ailemizi kendimiz seçemiyoruz.

Onlarla konuşmak için biraz daha zamana ihtiyacım var, bu süre içinde her şeyi hatırlayabilmek ve biraz da olsa daha sağlam durabilmek istiyorum hayata karşı.
Doktoruma anlattıktan sonra erkek arkadaşıma anlattım. O benim sorunlarım olduğunu biliyordu, borderline üzerinde duruyorduk ikimiz de. Kendimi buna teslim etmemem gerektiğini söylüyordu bana. Açıkcası, bu hastalığın ilk ve en önemli sebeplerinden biri çocuklukta yaşanılan travmalar. Ben babamdan hep dayak yedim, babamla aram hiç iyi olmadı. Bu başka ve çok uzun bir konu. Borderline'ın sebebini buna bağlıyorduk ama doktorla konuştuktan ve benim sahiden kendimi zorlayarak hatırlamaya çalışmamdan sonra böyle bir sonuç çıktı ve bunu erkek arkadaşıma anlattım... İlk birlikte olduğum insan oydu, arada büyük bir güven ve ten uyumu vardı. Ona olan sevgimden başka hiçbir şeyin kafama takılmasına izin vermedim. Bazen aklıma geliyor, bunu söylemekte çekiniyorum ama, bana arkamdan sarıldığında (yani öyle) kendimi kötü hissediyorum. Ama bu geçiyor zamanla. Sevdiğim adamla olmam unutturuyor çoğu şeyi.

Oldukça çok hobim var, ilgilendiğim çok şey var, ama genelde yalnızım. Okul işini biraz askıya aldım çünkü önce kendimi iyileştirmem gerekiyordu. Bir sonraki dönem devam etmeyi umuyorum, o zamana kadar her şeyin geçmesini umuyorum.

O yazıları okudum ben de, kanım dondu. Küçücük kız... Bazen kendimi gördüğüm oluyor onlarda. Ama annei çok güçlü bir kadın.
Mail atmak iyi fikir olabilir ama çok daha sonra. Kendi başarı öykümü anlatmak istediğim bir kitap yazmak istiyorum. Başka borderline kişilik bozukluğu yaşayan insanlara ve böyle travmalar yaşayan insanlara yardımcı olmak istiyorum bir nebze. Yorumun için çok teşekkür ederim, çok yakındı. :54:


İlk yazını okuduktan sonra cevap yazmıştım kendin de bahsetmişsin aile sorunlarından . Burda çok önemli bir örnek teşkil ediyorsun . Bununla başetmeye karar verdiğine göre üstesinden geleceksindir. İnsanın isteyip de yapamayacağı hiçbir şey yoktur.
 
Çok teşekkür ederim.
Bence de en önemli adım konuşmaya başlamak... Ben iyileşeceğime inanıyorum. Türkiye gibi bir yerde mümkün olmasa bile bana 6 yaşımda yaşattığı iğrençlik yüzünden bugün 19 yaşında yetişkin bir insan olarak hala izlerini taşıyor ve hala kabuslarıma giriyorsa bunun hesabını mahkemede soracağım...

Canım çok büyük bi tramva yaşamışsın sana istanbulda bi terapist önericem ama mutlaka gitmelisin o doktora ben kefilim Allah'ın izniyle işe yarar Fatma taş nlp teknikleriyle beyninden geçmişte yaşadığın travmaları siliyo benim çok sıkıntım korkularım vardı işe yaradı sonra evlendi. Vajinusmus muşum meğer onun içinde terapi gördüm hiçbi sorunum kalmadı çok şükür ilgi eğitim danışmanlık Fatma taş internet sitelerinde randevu alabileceğin telefon var
 
ahh canım benim inşaallah en kısa zamanda atlatırsın..Benim başıma bundan çok daha hafifi gelmişti.Babamın patronu,o zamnlar 70-80 yaşında,evlenmemiş bir adamdı.Odasında müstehcen dergileri biriktirirmiş.Duymuştum çocukken.Sonra ben oratokuldaydım galiba,adamın ofisine babamın alacağını almaya kardeşimle gittik.Bu bana sarıldı.Ne bileyim yaşlı adam el öptürecek falan sandım.İyice sımsıkı sarıldı.Sonra yüzümü öpmeye çalıştı.Ben deöyle gözü çok açık biri değildim.Kimseye kötü niyetli diyemeyen biriydim.Ama o anda Rabbim korudu.Bunu itmeye çalıştım.Hala öpmeye çalışıyo.Burnundan öpeyim dedi.Ben de "burnumu babam öper orası onun yeri" dedim.Çok çocukça ama o anda mucizeydi.Belki benden sonra kardeşime..O daha da küçüktü.Hamdolsun bu kadarla kaldı.Sonra çok beddua ettim.Hİç affetmedim.Annemle geçen haftalarda öldüğünü söyledi.Mezarında dönesice..Geçen gün eşime anlattım.O da "beddua etmene gerek yok zaten cehennemini kesinleştirmiş" dedi.
Sonra lisedeyken otobüste ikili koltukta yanımda oturan adam p..i açmış üzerine montunu koymuş.Benim tarafımdan görülebiliyo sadece.Ben ilk başta anlamadım.Thmin ettim."İncem ben" diye yerimden fırladım."ben de incem" diyo bi de domuz.neyse onu beklemedim hemen fırladım.Otobüsten indik yüzüm kireç gibi.Arkadaş dedi "ben sana ne olduğunu biliyorum".Meğer gedikli sapıkmış,o hatta çok vukauatı varmış.İnşaallah benden sonra birisi farketmiştir de....aklıma gelen işkenceleri yapmışlardır..
 
Ama bu tramvadan sonra erkek arkadaşınla ilişki ye gîrebilmen çok ilginç. Çünkü vajinusmusluların çoğu böyle tramvaylar yüzünden ilişkiye hiç giremiyor
 
Kuzum benim, gercekten cok uzuldum.

Turkiye gibi sapik ve pedofil kaynayan bir yerde , cocukken tacize, tecavuze ugrayan oyle cok cocuk var ki...komsu, akraba vs tacizi zaten cok yaygin.

Hangi ulkedesin bilmiyorum ama mutlaka bu konuda sana yardim edecek bir pskiyatr vardir.

Umarim tez zamanda sifa bulursun, senin icin dua edecegim.
 
Allah yardımcınız olsun. dedikleri gibi belki de tecavüz değildir. öyle olsa ailenizde anlardı diye düşünüyorum:26:
 
İçinde bulunduğun durum için gerçekten çok üzüldüm fakat ne yazık ki türkiye de çok sık rastlanan bir durum.Ama keşke bunu tek başına göğüslemeniz yerine ailenizle de paylaşsaydınız çünkü böyle ağır bir durumun altından kalkmak zor.Fakat hipnozu düşünürseniz bence iyi bir seçim olur bilinçaltınız temizlenir ve huzurlu olursunuz bunun içinde işin ehli doktorlar seçin bu alan da yurt dışında ki doktorlar daha iyi olabilir sizin açınızdan.
 
cok gecmis olsun..psikologa gitmeni tavsiye ederim ama uzuuuun bir sure..ilk zamanlar daha kotu olursun ama sonra bununla yasamayi ogrenir kabuslarindan kurtulur kendine yeni bir sayfa acarsin...turkiyede bu olay cok diyen arkadaslar uzuuuun seneler polislikte ozel bir gorevde calistim inanin her ulkede oluyor bu olaylar maalesef ama bence en cok avrupada oluyor..milyonlarca dosya var..(kendim yurt disinda yasiyorum) canim uzulerek belirteyim dava actiginda ortada kanit olmadigi icin dava dusuyor..eger dersenki dussede onu hakim karsina cikartmak bana yeter ac davani..ama yok hakim delil yetersizliginden serbest birakti diye uzuleceksen hic girme.allaha havale et cunku insanin daha zoruna gidiyor :ben yalanmi soyluyorum niye iftira atayim diye isyan ediosun :43::43:
 
Back
X