çocuksu ebeveyn..

Salon Kadini .!.:

Anladim o halde maddi durum cokta kotu degil, babanizi cop evde birakmissinizdir diye umuyordum ama birakmamissiniz, keske biraksaydiniz. Cunku sizin muhitten daha cok baba güven problemi yaratıyor gibi, yani su an muhit guvenli ama hala ayni babayla ne kadar guvende olacaksiniz ki? Bi yolunu bulup kendisini cop evine gondermelisiniz.

Ananeyi yaniniza alsaniz belki kacar kendi evine?

Genişletmek için tıkla...

chillkiz .!.:

annemden maaş alıyor ben de alıyorum yani mutfak masrafı vs çözülüyor. o evde bıraktım aslında ama benim yanıma daha çok geliyor o ev kapanmadı yani. bide yemeğini vs sağlıklı şekilde yapıp yemiyor o yüzden bir şey demiyorum gelmesine. neden yapıyosun diyeceksiniz bide babasız kalmayayım diye. maalesef bu yüzden. vitaminini vs vs veriyorum. şuanlık bana buraya yerleştiğimden beri güvenlik problemi çıkartmadı ama rezil ediyor işte bi. ve maalesef anneannemi de 5 sene önce kaybettim yoksa tabiki de anneanneciğimle otururdum keşke hayatta olsaydı. teyzem kuzenlerim geliyor gidiyor. şuanda babamın beni en çok geren huyu rezil rüsva etmesi bilerek absürt davranışlarda bulunması. mesela üniversitenin 1. yılı üniden arkadaşlarımla karşılaştık babamla elindeki karton parçasıyla kafamıza vuruyor. bunu 1 kez yapsa idare edilebilir ama beş dk boyunca yaptı ve bunlar benim çalışma arkadaşım olacak insanlardı. kesinlikle kendi çevresinde bunu yapmıyor. böyle davranışlar sergileyince de insanlar tarafından açık hedef haline getiriyor sahipsiz gibi

Genişletmek için tıkla...

Salon Kadini .!.:

Kendi maasi yok mu? Annenizden kalan maasi tamamen size birakmali aslinda. Ee siz simdi sigortali iste calissaniz (ki mecburen calisacaksiniz) anneden gelen maasta kesilecek?

Biraz onunuzu gorun diye yaziyorum.

Genişletmek için tıkla...

kerkenes .!.:

Anneniz vefat ettiğinde tüm evler babanın üstüne miydi?

Genişletmek için tıkla...

chillkiz .!.:

kendi maaşı var ama çok düşük, annemden kalanı kendi üzerime tamamen alabilir miyim bilmiyorum. alırsam da düşmanım olabilir ama bu konuyu bi araştırıp düşüneceğim. 2 sene daha sigortalı işte çalışsam da kesilmiyor maaş kpss hazırlanıyorum bakalım

Genişletmek için tıkla...

chillkiz .!.:

birisi babamın üzerine diğeri ikimizin

Genişletmek için tıkla...

Salon Kadini .!.:

25 yas sonrasi icin söyledim aslinda, su an dahil oldugunuz kanun ancak 25 yasina dek maas almanıza izin veriyor. Resmi olarak annenizin maasini tamamen ustunuze alamazsiniz, babaniz yasal mirasci ve merhumeden maas almaya hak sahibi. Babaniz gonul rızasıyla vermeliydi diyorum, harclik adi altinda.

Da... babanizda is yok iste, boyle olmamaliydi. Babanizin tarafindan sag olup, babaniza dis gecirebilecek bir yetiskin var ise (sanirim halaniz hayatta) onunla bir konusun mutlaka.

Genişletmek için tıkla...

kerkenes .!.:

Öyle çok aç acikta da değilmişsin o zaman. Babana annelik yapmayı bırak, ayni yerde yaşama, görüşme. Kendi hayatına bak. Babani hayatinda tutup da seni rahatsız eden özelliklerini hayatından çıkarmanın bir yolu maalesef yok. Annem yok bari babam başımda olsun kismini ise asla anlayamadım yani baban başında mi su an sence? Olmayacak da asla. Ne kadar erken kabul eder ve bu gerçekle barışırsan o kadar erken huzura erersin.

Genişletmek için tıkla...

chillkiz .!.:

aç açıktayım diye nerde yazmışım allah aşkına bi göster elim kolum tutuyo şükür. problemin ne olduğunu anlatamıyorum heralde. üslubun çok rahatsız edici ne bu tavır anlayamadım. allah senin de başına böyle bir sorun verirse tepeden konuşmak kolay olur başkalarına

Genişletmek için tıkla...

Seninnanonimm .!.:

Ben hepsini okudum. Nasıl tavisyr verilir ne denir bilemedim. Umarım gerisi bahar bahçe bir hayatın olur. Güçlü , okulunu bitirmiş işini eline almış bir kadın olursun. Babanı da hayatından komple çıkarabileceğin güce kavuştuğun an çıkar derim.

Genişletmek için tıkla...

chillkiz .!.:

çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için. içime su serpiliyor sanırım iç dökmek istedim buraya

Genişletmek için tıkla...

chillkiz .!.:

kızlar selam. size hayatta hiç kimseye bahsedemediğim bana en çok acı veren şeyden bahsetmek istiyorum biraz uzun olabilir ama okuyun lütfen. kısaca hayatımı özet geçeyim 3 yaşındayken annemi kaybettim sonra anneannem beni köye götürdü, dağ köyüydü ve gerçekten zor yaşam şartları altında yaşadım. 14 yaşında ise şehire babamın yanına taşındım asıl sorunlar o zaman boy gösterdi. babamdan kendi ailesi dahil kimse pek haz etmediği için anneannem köyden şehire gelmek istemedi diğer akrabalarım da tek tük geldi ya da dışarda görüştük ben onlara gittim. ama ben de köyde artık yapamazdım dünyadan izole bir yer çünkü. babamın oturduğu yer (benim annemin evi, annemden kalma) aşırı tehlikeli bir mahalleydi. bu sene 23 yaşına girdim bu seneye kadar orada oturduk. senelerce zorladım mücadele ettim taşınalım diye aklım erdiğinden beri ve ancak bu sene nasip oldu çok şükür tamamen kendi çabamla. 14 yaşında ev hanımı olmak zorunda kaldım ve babamın evi çöp evdi abartmıyorum bildiğinz internete çöp ev yazınca çıkanlar neyse öyle. temizledim uğraştım vesaire ama babam bilerek her gün bişeyler istifliyordu küçücük yaşta çabala çabala bitmiyordu. hafta içi yurtta kalıyordum bu arada lisenin yurdunda haftasonu eve geliyordum. herkes anlatıyodu haftasonu annem şu yemeği bu yemeği yapmış diye ben eve gidiyordum beni afedersiniz b*k kokusu karşılıyodu hadi temizle yemek yap vs. babam bilerek umursamıyodu beğenmiyosan beğendiğin yere git diyordu. ve mahalle aşırı tehlikeli mesela bana laf atan oldu babama geldim söyledim güldü şaka yapıyolar dedi. beni otobüsten inince takip etti bi grup erkek hemen markete girdim baba çabuk gel dedim 3 saat sonra geldi. tabiki kendimi korumayı öğrendim orada. çok şükür başıma bir şey gelmedi allah korudu ama benim senelerime mal oldu bu problemler bir gün bile o evde huzurlu oturamadım hep arkadaşlarımda akrabalarımdaydım. teyzelerim akrabalar vs babama öğüt veriyor konuşuyordu bak böyle yapma diye kızıyorlardı bi kulağından girip bir kulağından çıkıyordu. 14 yaşında onun annesi olmak zorunda kaldım anlayacağınız, kendimin de babamın da. ve aşırı derecede gevşek hareketleri var beni şuanda asıl zorlayan şey o. otomatiğe bağladım ev işi vs konusunda sıkıntı çekmiyorum artık ama o kadar gevşek o kadar absürt davranıyor ki bilerek. mesela az önce bir arkadaşımla otururken babamla karşılaştık, babam resmen bir engelli gibi davrandı, tuhaf tuhaf şakalar yapıyor avazı çıktığı kadar hee hüü diye bağırıyor beni tamamen rezil etti ve bilerek yapıyor. kendi çevresinde böyle değil ama benim akrabalarım arkadaşlarım olunca inadına gevşek gevşek hareketler yapıyor. kendisini de yanındakini de rezil ediyor inadına. en basitinden kuzenimin düğünü vardı ve saygın iş adamları. teyzem dedi ki babanla kalkın oynayın istersen ben de böyle bir şey yapacağını hiç tahmin etmediğim için kaldırdım onu öyle hareketler sergiledi ki dışarıda sokakta yatan u** bağımlıları gibi akıl hastası gibi kendi etrafında dönmeye rezil hareketler yapmaya başladı ama tamamen bilinçli yapıyor. uyurken kapıları açık bırakıyordu öyle bir mahallede, ben kalkıp kapatsam da tekrar açıyordu eve giren girer yani. ben kilitliyordum kendi kapımı ama, resmen allah korudu beni şükür rabbime. birkaç sene önce üniversiteye başlamıştım her şey çok güzeldi çok mutluydum okulumda. bir gün babamın bir arkadaşı eve geldi adam dehşet alkol kokuyor salona 1 şişe viski koydu çık evimden dedim kovdum çıldırdım bana çok güzelsin diyor çık dedim git evimden. babam dedi ki kovamazsın burası benim de evim. beynimden vurulmuşa döndüm kapandım odama çıldıra çıldıra ağladım o zamanlar daha toydum korkuyordum ama babamı kenara çektim kavga ettim kovdurdum adamı evden. sabah bir kalktım adam yine geri gelmiş salonda oturuyor. sırf arabası var diye babam adamın arabasına binecek diye geri çağırmış sabah adamı. bu olaydan sonra şehir değiştirdim orada da yapamadım çünkü evimden uzağım düzenim bozuldu okulu bırakmak zorunda kaldım. ve düşündüm ki ben niye kaçıyorum düzenimi bozuyorum hayır babamın huzuru kaçsın. ve geri döndüm şuanda evimi vs düzelttim başka semte taşındım yeni çok şükür ama okulda 2 3 senelik boşluğum var benimde 1. sınıfa başlayanlar bu yıl mezun olacak. ben 3 senedir bu problemlerle uğraşıyorum. ve bu seneye kadar 1 gece bile güvende hissederek uyumadım. mecbur kalmadıkça insan içine çıkmamaya çalışıyorum. geçen yıl dışarıda resmi bir işimiz vardı yanında bir arkadaşı gelmiş bana diyor ki çok güzel bayansınız vesaire defalarca. sanane kardeşim benim güzelliğimden dedim. babam diyor ki o iyiliğinden öyle diyor. bir seferinde de yine resmi bir kurumda işimiz vardı gittik bir arkadaşı geldi yine babama dedi ki bak tuvalete gireceksen orada. babam da girdi. adam bana koşa koşa hediyelik dükkanından kahve takımı alıp geldi. ne alaka bunu kafanda paralarım senin diye kavga ettim adamla adam özür diledi. babam ne yaptı dersiniz? kahve takımını aldı hiçbir şey olmamış gibi çıktı. babamı dövecektim oradan çıkınca afedersiniz. bana dedi ki 'üzümünü ye bağını sorma'. şakaa değil. kırdım attım o fincanları. en son nokta şu oldu; o tehlikeli mahallede otururken yan komşumuz bekar bir adam vardı babaannesiyle yaşayan, sürekli onlara gidiyordu bak gitme dedim bu adamın gözü bende sakın gitme yalvarırım baba dedim. yok sen fesatsın şöyle böyle dedi. dinletemedim. en son ben şehir dışındayken bu adam bana mesaj attı arkadaş olabilir miyiz diye. hayır ne alaka dedim hemen kuzenlerime arattım özür diledi. normal şartlarda arkadaş olabilir miyiz dedi diye kimseye aratmaya gerek duyulmaz tabi ama orası öyle bir mahalle. babama anlattım ve hiçbir şey yapmadı abi kardeş gibi bişey konuşacakmış seninle ne var bunda dedi. o gün babamın üzerine yürüdüm bana neden sahip çıkmıyorsun diye evin kapısını camını indirdim kırdım. halama vs herkese söyledim bu olayı herkes babamın üzerine gitti. teyzemin evine gittim. bu olay son oldu artık benden çekindi. çünkü insanlıktan çıktım. oysa ki o kadar kibar bir insandım ki. sabrımın son noktasına gelmiştim. babamı psikiyatriye götürdüm bu davranışlarından ötürü her şeyi detaylı anlattım. orada o kadar normal davrandı ki hiçbir şeyin yok sadece yoğunluktan dolayı belki yorgun olabilirsin diyip gönderdiler. zaten kendi çevresinde de aşırı normal davranıyor. sadece bana özel bu tavırları. ve annem öldükten sonra babam evlenmedi ama evlenmemesinin sebebi ben değilim rahata alışması. şuanda çok şükür güvende olduğum bir yuva kurabildim çok bedel ödesem de, hala evin tüm yükü bende ama alıştım. ama babamın beni bu şekilde küçük düşürmesine alışamıyorum. ve asıl problem şu anda babamın beni böyle rezil kepaze ettiği durumlarda ben ne yapacağım? yarın bir gün evlenecek olsam arkamda kapı gibi duracak bir babam yok meczup gibi davranacak orada da biliyorum. allahtan ki akrabalarım var ama. böyle bir babayla görüldüğünüzde açık hedef haline geliyorsunuz yaşayan bilir. yani ne yapmalıyım bu konuda bilmiyorum. okul hayatım berbat oldu ancak bu yıl geri dönebileceğim ancak kendimi güvenli bir zemine oturtabildim. ve ilk kez bu hissi tadınca eve kapandım evden hiç çıkmak istemiyorum zorunda kalmadıkça. siz ne düşünüyorsunuz ne yapmalıyım? o kadar tek başına hissediyorum ki. insanların normal tamamen normal ebeveynlerini görünce özeniyorum. evde ne eziyet ederse etsin en azından başkalarına karşı arkamda dağ gibi babam var demek isterdim. ama 2 yaşında bir çocuktan farkı yok

Genişletmek için tıkla...

Seninnanonimm .!.:

Aklı başında bir kızsın belli ki.. Allah gücüne güç katsın. Babansız bir hayata kavuştuğun ilk an onu gerçekten komple çıkar hayatından. Manevi bir sorumluluk hissetme . Acıma hissetme . Yoksa hayatını zehirlemeye devam edecek. Halam öyleydi ne yazık ki.. oğlunun hayatını zehir etti . Oğlunun da yuvasını bırakmadı, torunlarının bile psikolojisini mahvetti. Keşke kuzenim zamanında verdiği karardan dönmeyip ondan uzak durabilseydi deriz hep

Genişletmek için tıkla...

A R Y A .!.:

Hepsini okuyamadım.
İğrenç bir baban var, bir işe girip kendi düzenini neden kurmuyorsun? Yada kyk yurtlarında da kalabilirsin.

Genişletmek için tıkla...

chillkiz .!.:

devamında kendi düzenimi kurduğumu anlatıyorum aslında, problemim onun toksik davranışları, benim ona annelik yapıyo ve ondan sorumlu hissediyo olmam kendimi

Genişletmek için tıkla...

kimsesizkalmisbirkiz .!.:

Ben çok üzüldüm gerçekten, o kadar olgunsun ki yazdıkların, verdiğin cevaplar içime dokundu. Ne diyeceğimi inan ki bilmiyorum ama senin için dua edeceğim, Allah yolunu öyle güzelliklere çıkarsın ki bu yaşadıklarını hatırlama dahi. Kendinle gurur duy, büyük şeylerle baş etmişsin, inşallah bundan sonraki hayatında bir şeylerle baş etmek zorunda kalmazsın, kolaylıkla halledersin, baban da doğru yolu bulur umarım değerini anlar. Sevgilerimle

Genişletmek için tıkla...

A R Y A .!.:

Sizi düşünmeyen, size yavşayan erkekleri bile görmeyen bir adama karşı neden kendini sorumlu hissediyorsun.
Ayır yolları gitsin...
Ayrıca annenden kalan evler tek babana mı kaldı? Resmi olarak sana da kalmış olması lazım, o halde ne satabilir ne birşey yapabilir.
Tek çocuk musun bu arada?

Genişletmek için tıkla...