- 29 Mayıs 2010
- 390
- 63
- 318
Merhaba,
İçinden çıkamadığım bir sorunum var. Artık kafam durdu, ne yapacağımı bilmiyorum, dışarıdan bir gözle bana fikir verir misiniz lütfen?
Eşimle oğlumuz doğana kadar iyiydik. Arada tartışmalarımız olurdu tabii ama genelde ben alttan alsam bile çözerdik. Tartışsak bile saygı sınırını da aşmamıştık. Birbirimize kötü sözler söylemezdik. Ses yükseltmeme bile bozulurdu.
Doğumdan sonra, o sırada yaşananların da etkisiyle her şey koptu. O sırada annemle de anlaşamadılar. Annem bırakıp gitti. 5. Günden itibaren yalnız kaldık. Sonra hep annemi suçladığı için acısını benden çıkardı. O dönem bana hem yardım etti hem kötü davrandı. Akşama kadar bebekle uğraştıktan sonra işten geldiğinde ben bir "nasılsın" diye sormasını beklerken yüzüme bile bakmıyordu. Sadece oğlumu kontrol edip arkasını dönüp gidiyordu. Bazen tartışıyorduk ve benimle evlenip çocuk yaptığı için çok pişman olduğunu söylüyordu. Halbuki 5 yıllık sevgililik döneminden sonra evlenip evlendikten 5 yıl sonra çocuk sahibi olmuştuk.
Aylar böyle geçti. Bu süre içinde bana hakaretler etti. Lanetler okudu. Allah belanı versin bile dedi. Uzun süre ne yapacağımı bilemedim. Bana git diyordu. Bebek olduğu için bırakıp gidemedim. Ailem yok sayılır o kısmı hiç sormayın. Yardım isteyebileceğim kimse yok.
Meslek sahibiyim ama çocuk henüz küçük olduğu için çalışamıyorum. Bırakacak kimsem yok.
Son bir kaç aydır biraz düzelme var gibiydi. O da hata yaptığını söyledi. Hatta ara ara yine çocuk yapalım demeye başladı. Bazen iyi bazen kötü oluyorduk. Yani bir gün tartışıp küsüyorduk iki gün sonra seni seviyorum diyordu. 3-5 çocuk yapalım diyordu.
En son geçen hafta yine kavga ettik. Bana yine hakaret etti. Ben de tepki koydum. Yumuşamaya çalıştı ama ben çok sinirlenmiştim. Sonra ben yumuşamayınca daha da sinirlendi ve en son yine lanet olsun, gerizekalı, çok pişmanım falan dedi. Ben de hepsine karşılık verdim. En son avukata gidicem hayatımdan çık dedi. Bir haftadır konuşmuyoruz. Bugün yine gidip böyle mi olacak hep dedim. Benimle konuşmak istemediğini söyledi. Bu arada çocukla hep ben ilgileniyorum ve sormuyor yalnız bıraktı bizi. Bunu söyleyince, baştan düşünecektin dedi. En son bir karar ver ne yapacasın dedim, o ise benimle yaşamak istemediğini ama bir karar veremediğini söyledi. Kısa bir evden çıkacaktım kafamı toplamak için. "Git bir daha gelme" dedi.
Şimdi çocuk olmasa zaten düşünmem bile ama oğlumuz 2 yaşında ve ikimizi de bırakmıyor. Onun yanında ise sürekli anne anne diyor. Benim yanımda ise sürekli baba baba diyor. Bizi akşamları biraraya getirmeye çalışıyor. Akşam çıkarken bile beni bırakmadı babasını da bırakmadı mecbur beraber çıktık. Ona kıyamıyorum.
Oğlum için bu hakaretlere katlanmalı mıyım? Siz olsanız ne yapardınız?
İçinden çıkamadığım bir sorunum var. Artık kafam durdu, ne yapacağımı bilmiyorum, dışarıdan bir gözle bana fikir verir misiniz lütfen?
Eşimle oğlumuz doğana kadar iyiydik. Arada tartışmalarımız olurdu tabii ama genelde ben alttan alsam bile çözerdik. Tartışsak bile saygı sınırını da aşmamıştık. Birbirimize kötü sözler söylemezdik. Ses yükseltmeme bile bozulurdu.
Doğumdan sonra, o sırada yaşananların da etkisiyle her şey koptu. O sırada annemle de anlaşamadılar. Annem bırakıp gitti. 5. Günden itibaren yalnız kaldık. Sonra hep annemi suçladığı için acısını benden çıkardı. O dönem bana hem yardım etti hem kötü davrandı. Akşama kadar bebekle uğraştıktan sonra işten geldiğinde ben bir "nasılsın" diye sormasını beklerken yüzüme bile bakmıyordu. Sadece oğlumu kontrol edip arkasını dönüp gidiyordu. Bazen tartışıyorduk ve benimle evlenip çocuk yaptığı için çok pişman olduğunu söylüyordu. Halbuki 5 yıllık sevgililik döneminden sonra evlenip evlendikten 5 yıl sonra çocuk sahibi olmuştuk.
Aylar böyle geçti. Bu süre içinde bana hakaretler etti. Lanetler okudu. Allah belanı versin bile dedi. Uzun süre ne yapacağımı bilemedim. Bana git diyordu. Bebek olduğu için bırakıp gidemedim. Ailem yok sayılır o kısmı hiç sormayın. Yardım isteyebileceğim kimse yok.
Meslek sahibiyim ama çocuk henüz küçük olduğu için çalışamıyorum. Bırakacak kimsem yok.
Son bir kaç aydır biraz düzelme var gibiydi. O da hata yaptığını söyledi. Hatta ara ara yine çocuk yapalım demeye başladı. Bazen iyi bazen kötü oluyorduk. Yani bir gün tartışıp küsüyorduk iki gün sonra seni seviyorum diyordu. 3-5 çocuk yapalım diyordu.
En son geçen hafta yine kavga ettik. Bana yine hakaret etti. Ben de tepki koydum. Yumuşamaya çalıştı ama ben çok sinirlenmiştim. Sonra ben yumuşamayınca daha da sinirlendi ve en son yine lanet olsun, gerizekalı, çok pişmanım falan dedi. Ben de hepsine karşılık verdim. En son avukata gidicem hayatımdan çık dedi. Bir haftadır konuşmuyoruz. Bugün yine gidip böyle mi olacak hep dedim. Benimle konuşmak istemediğini söyledi. Bu arada çocukla hep ben ilgileniyorum ve sormuyor yalnız bıraktı bizi. Bunu söyleyince, baştan düşünecektin dedi. En son bir karar ver ne yapacasın dedim, o ise benimle yaşamak istemediğini ama bir karar veremediğini söyledi. Kısa bir evden çıkacaktım kafamı toplamak için. "Git bir daha gelme" dedi.
Şimdi çocuk olmasa zaten düşünmem bile ama oğlumuz 2 yaşında ve ikimizi de bırakmıyor. Onun yanında ise sürekli anne anne diyor. Benim yanımda ise sürekli baba baba diyor. Bizi akşamları biraraya getirmeye çalışıyor. Akşam çıkarken bile beni bırakmadı babasını da bırakmadı mecbur beraber çıktık. Ona kıyamıyorum.
Oğlum için bu hakaretlere katlanmalı mıyım? Siz olsanız ne yapardınız?