• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çok ağrıma gitti

Yazınızı ağlayarak okudum. İç Anadolu'nun bir şehrinde yaşıyorum. Vatan sevgisi ile büyüdüm. Okudum araştırdım gezdim gördüm, üzerinde yaşadığım topraklara ağaçlara hayvanlara daha da sevdalandım. Her bir ağaç bir vatan demekti benim için.. yangınların başladığı ilk günden itibaren elimden telefon düşmüyor. 20 dklık tenefüste bile didik didik ediyorum sosyal medya sitelerini nerede ne olup bitiyor diye. Gönlüm yanan yerler ile beraber yanıp tutuşuyor uçup gidemiyorum ki yaralarına merhem olayım 😔 hayalimdi emekli olacağım oğlum da kızım da subay olacak çeşitli yerlerde görev yapacak, bizde eşimle Muğla nın küçük bir köyüne yerleşip izin günlerinde evlatlarımızı görüp onlarla beraber tatil yapacağız. Bazı eller çıktı insanların yaşamlarını geçim kaynaklarını ciğerlerini geleceklerini hayallerini yaktı. Ülkem bu haldeyken hayatıma devam etsem de bunu asla paylaşmıyorum. Paylaştığım zaten öğrencimle gülüşmeli bir iki foto yada video idi onları da yapmıyorum yapamıyorum. Birileri kan ağlarken ben güldüğüm anları paylaşamam. Komşu cenaze eviyken evinde televizyon izlemeyen anne babaların çocuklarıyız biz.. bu günler de geçecek bu yaralar da el birliği ile sarılacak. İnşallah tez zamanda ❤️
 
Biz de yazlığa geçtik bunlar oldu. Dönsek döneniyoruz, ama ailemizin bir kısmı da dönün yollar kapanırsa diyor. Kapanırsa fena evet ama burda memleketlimize destek oluyoruz. Karışık durumlardayız. Ben de tatile gelene kızamıyorum. İptal almayan oteller oldu, çocuklular zaten çocuklarının hevesini kırıp senede bit hafta gittikleri tatili nasıl iptal etsin. Ama eğlenebilmeleri benim de ağrıma gidiyor bunları bildiğim halde. Ben dağlara ağaçlara gökyüzündeki dumanlara bakınca ağlıyorum
 
marmarise evlendiğimden beri her sene düzenli giderim (kocam tam bir Marmaris aşığı).Bu sene maddi durumlar el vermedi gidemedik. Gittiğimiz o köylerin,sevdiğimiz o yerlerin yanması ve günlerce de söndürülemiyor oluşu çok acı.Ben artık üzüntüden videolara falan bakamıyorum.
Normal hayatımıza devam ediyoruz, tabii ki bu konu dışında paylaşım da yapamıyorum çünkü aklım hep bu felakette. Allah milletimizin yardımcısı olsun.
 
Ben ispartadayim. Burada da 2 yangın çıktı. Ağlamaktan uykusuzluktan hal oldum. Sizi çok iyi anlıyorum. Ben sadece keyfi paylasim yapanları değil hiç paylaşım yapmayan büyük sayfalari da takipten çıktım. Çok ciddi bir şey yaşadığımız. Mahvolduk ciğerlerimiz yanıyor. Duyarsizliga kayıtsız kalamıyorum.
 
O fotoğrafa kızanları anlamıyorum ben. Otelin yemek alanı orası. İnsanlar belki bir sene önceden parasını ödeyip satın aldığı tatillerindeler ve akşam yemeği yiyorlar. Haberleri olmadan fotoğrafları çekiliyor ve bütün türkiye ağza alınmayacak şeyler söylüyor, beddualar ediyor o insanlara. Bunu anlamıyorum ben.

Lyanın paylaştığı olay ise bambaşka. Hiç bir şey umurunda olmayan bir insan tatilde eğleniyor ve bunu bile isteye hiç utanmadan paylaşıyor. İkisi arasında dağlar kadar fark var.
Milletin gücu zaten onlara yetiyor yahu bastakilere saldirmak gerek siradan vatandas ne yapabilirki onlar belki Türk bile degildir .

Millet birbirine giriyor ülkeyi yoneten çay dagitiyor.

Millete tazikli şu atese çay nasıl bir ülke oldu ben anlamiyorum her gün yeni bir felaket haberi 😔
 
Sadece yangın ile sınırlı degil maalesef. Giderek duyarsız hale geldik, cunku her gün yas tutacak kadar yaralayıcı bir şeyler yaşanıyor.
acı eşiğimiz yukseldi.
ve bu duyarsızlığı kanıksamış durumdayız, yazarken bile kaç kere onları da anlıyorum, tamam ama şöyle böyle diye başkalarına bahane buluyoruz.
bu kadar anlayışlı olmak zorunda da değiliz bence. :)
 
Biraz iç dökmek gibi olacak, uzun olursa şimdiden özür. Bir de iş siyasete dönmezse sevinirim.

Biz yanıyoruz. Günlerdir yanıyoruz. Evet yangın evimizin dibimize kadar gelmedi ama etrafımızda. Balkonumdan baktığımda dumanı önümde, yanık kokusu zaman zaman bize geliyor, günümüz itfaiye sirenleriyle geçiyor. Elektriklerimiz kesiliyor, yangın bölgesine vermek için suyumuz kesiliyor. Ben elimden geldiğinde kriz merkezindeyim.

Evet bizim hayatımız durdu ama bizim dışımızda herkes için hayat devam ediyor, etmeli de zaten. Etkilenen bölgeler dışında kimsenin günlük hayatına etki etmesini beklemiyorum. Sosyal medyaya baktığımda gençlerin "yetişemiyoruz, on gönüllü lazım" çağrısıyla yangın alanına gittiği gün "şahane haftasonu" diye storyler atılmasına üzülüyorum ama kimseye bir şey demek haddime değil. Kendi hesabı, kendi paylaşımı. Ne diyeyim.

Ama bu akşam çok ağrıma gitti. Yeni bir köy boşaltıldı. Hiç gitmediğim bir köydeki hiç tanımadığım insanların büyükbaş hayvanlarının tahliyesi için ağlaya ağlaya kamyon ayarlamaya çalışırken yaşadığım yere tatile gelen bir arkadaşımın deniz kıyısında içkili danslı storysi çok ağrıma gitti. Evet yardımcı olmak zorunda değil, tatilini zaten iptal etmesin gelsin eğlensin, ama günlerdir cayır cayır yanarken, burada anlatamayacağım kadar çok şey yaşanırken aynı ilçe sınırlarındaki bu paylaşıma gerçekten içerledim. Hakkım yok ama ne bileyim.

Sinirlerim gerçekten bozuk artık. Ki ben aktif yangın alanına gitmiyorum. Arkada elimden geleni yapıyorum ama benim yirmi mislim uğraşan insanlar var.

Şu konuyu yazarken yeni bir yerde daha yangın çıktı. Ben artık inanamıyorum, bilmiyorum nasıl bitecek bunlar. Nereye yetişecekler, nasıl yetişecekler?
Bence o kadar haklısınız ki eskiden tanımadıgımiz bi konsu bile vefat etse sirf ayıp olmasin diye gunlerce televizyon yada muzik acmazdik bu ondan daha acı bir durum ben yangin bolgesine yakın degilim amaibsanlarin eglendikeri durumları gordukce oturup aglamak istedim mesela gecen bi tanidik antalyaya tatile gidecegini soylefj arkadasida oralarda yangin var mi diye baktiniz mi diye sordu yok dedi

Yani nasıl bi vicdan anlamiyorum insanlarin icleti yanarken oralara tatil icin gitmek
Kimse eglenmesin denilmiyor ama bu haldeyken nasil egleniyorlarda ustune bide bunları paylasabiliyorlar beninde aklım mantigkm almiyor
 
Kimse ustune alinmasin ama yaptigi her seyi, yediğine, içtiğine kadar sosyal medyada paylasan insanlarin bir tur rahatsizligi var bence. Psikolojide bir karsiligi var mi bilmiyorum ama her seye duyarsizlasip ben herkesten daha cok egleniyorum, en mutlu benim temalı paylasimlar yapmak hic saglikli gelmiyor bana. Memleket gercek anlamda yangın yeriyken dusunmemiz gereken tek sey ben ne yapabilirim olmaliydi. Malesef ki yazdiklarinizda cok haklisiniz ve malesef ki sizi hakli cikaran insanlar gun gectikce artiyor.
Göstermediklerinde yapmadıklarını düşüneceğiz sanıyorlar sanırım.
Tatil fotosu atmazsa ‘ aaa tatile gitmemişler’ doğum günü fotosu atmazsa ‘ aaa doğum gününü kutlamamışlar’ vs vs. Bir çeşit ispat çabası olsa gerek. Oysaki bana ne tatile mi gittin kutlama mı yaptın... İnstagramı takip ediyorum ama tanıdıklarımın hikayelerini açmıyorum çoğu zaman, kesin sinirimi bozacak bir şey vardır bakıp da uyuz olmayayım insanlara diyorum😀 Paylaşım elbette yapılır ama paylaşmadan duramama hastalığı çok fena.
 
Benim memleketim Antalya. ah nsl içim gidiyor. Bizim köyde yangın çıkmadı çok şükür ama geceleri nöbet tutuyor köyün gençleri hainlere karşı. her yeri aynı anda yaktılar. İnsanların seraları, geçim kynakları, ormandaki canlılar öldü, bitti. Bir takım kişiler (sosyal medyada bazı gruplar) doğa insandan intikam alıyor diyo. bu nsl bi bakış açısı, düpe düz sabotaj var. velhasıl gün onlara da gelir. canları yanar inş. Hiç bu kadar beddua etmemiştim ama bu son olaylar gözüm hiç bir şey görmüyor.
 
İnsanlara değil de hep en tepeye öfkeyi yöneltmeliyiz bence. Zaten senede bir gün tatile gidiyor, eğlenecek, yiyecek. Elden gelen bir şey yok. Hepimiz hayatımıza devam ediyoruz. Gösterme işi evet, rahatsızlık verici ama şu süreçte ağırımıza gidecek şeyler sıralamasında pek de kayda değer değil gibi.
 
Bu arada yanlış anlaşılmasın, sosyal medyayı ben de aktif kullanırım, paylaşım yaparım. Kimseye niye hayatına devam ediyorsun, tatile gidiyorsun, eğleniyorsun da demiyorum. Herkesin kendine göre planı var, beklediği tatili var. Gitsin yapsın. Niye paylaşıyorsun paylaşma demek de hakkım değil. Çok rahatsız oluyorsam bakmam storylerine. Nitekim sessize aldığım birkaç kişi oldu.

Ama bu akşam sanırım yangınların olduğu yerde yapılan canlı müzik paylaşımını görünce doldum biraz.
Çok geçmiş olsun Lyanna Mormont, 1 haftadır aralıksız süren yangınlar var, yangın bölgesinde olan birebir mücadele edip o korkuyu yaşayanları anlamak lazım, yangın bize henüz uzak ama diken üstünde oturmuyor da değiliz, her gün video seyredip ağlamaktan o kadar kötü bir haldeyim ki, ben böyleysem yangını elleriyle söndürmeye çalışan halk kim bilir ne haldedir:(

Elbette ki hayat bir yandan da devam ediyor, kimseye hayatına devam edemezsin diyemeyiz lakin çok eskileri düşününce sanki artık eski duyarlılığımız ve anlayışımız kalmadı, sosyal medya hesaplarında tatil, günlük yaşam paylaşımları yapanlar değil de 1 haftadır ne gecesini ne gündüzünü bilen, uyumayan, yorgunluktan harap olsa da yanan yerleri söndürmek için koşturan itfaiyecisinden vatandaşına yangınla ilgili bilgi paylaşımı yapanlara duyarsızca yorum atanlar insanın daha çok ağrına gidiyor, etrafı ateş çemberiyle çevrilmiş yangınzedelerin psikolojilerinin alt üst olduğunu anlamak çok zor olmamalı.
 
Ağrımıza giden o kadar çok durum varki hangisine nasıl kızsak nerden başlasak hiç bilmiyorum ülkenin yarısı yanmış durumda bi çare hala bulummuş durumda değil siyasetçiler koltuk sevdasında ekranlarda... Onca insanın ekmeği aşı gitti komik rakamlarla yardım destekleri söyleniyor... Daha çok şey var konuşulcak ama sadece derin bi iç çekiyoruz
 
Kaç arkadaşımın hikayesini sessize aldım bu süreçte sayamadım.
Mesela şu an balayında bi tanıdığım var onun tatil storylerini bir nebze daha makul görüyorum, yeni ve heyecanlı bir durumun içerisinde paylaşım yapması normal geliyor. Ama hiçbir şey olmamış gibi alışverişini, kahvesini, giydiğini paylaşanlara tahammül edemiyorum. Kimseye dıştan bir şey dediğimiz yok, içimizden hakettikleri kelimeleri yapıştırıyoruz.
 
Biraz iç dökmek gibi olacak, uzun olursa şimdiden özür. Bir de iş siyasete dönmezse sevinirim.

Biz yanıyoruz. Günlerdir yanıyoruz. Evet yangın evimizin dibimize kadar gelmedi ama etrafımızda. Balkonumdan baktığımda dumanı önümde, yanık kokusu zaman zaman bize geliyor, günümüz itfaiye sirenleriyle geçiyor. Elektriklerimiz kesiliyor, yangın bölgesine vermek için suyumuz kesiliyor. Ben elimden geldiğinde kriz merkezindeyim.

Evet bizim hayatımız durdu ama bizim dışımızda herkes için hayat devam ediyor, etmeli de zaten. Etkilenen bölgeler dışında kimsenin günlük hayatına etki etmesini beklemiyorum. Sosyal medyaya baktığımda gençlerin "yetişemiyoruz, on gönüllü lazım" çağrısıyla yangın alanına gittiği gün "şahane haftasonu" diye storyler atılmasına üzülüyorum ama kimseye bir şey demek haddime değil. Kendi hesabı, kendi paylaşımı. Ne diyeyim.

Ama bu akşam çok ağrıma gitti. Yeni bir köy boşaltıldı. Hiç gitmediğim bir köydeki hiç tanımadığım insanların büyükbaş hayvanlarının tahliyesi için ağlaya ağlaya kamyon ayarlamaya çalışırken yaşadığım yere tatile gelen bir arkadaşımın deniz kıyısında içkili danslı storysi çok ağrıma gitti. Evet yardımcı olmak zorunda değil, tatilini zaten iptal etmesin gelsin eğlensin, ama günlerdir cayır cayır yanarken, burada anlatamayacağım kadar çok şey yaşanırken aynı ilçe sınırlarındaki bu paylaşıma gerçekten içerledim. Hakkım yok ama ne bileyim.

Sinirlerim gerçekten bozuk artık. Ki ben aktif yangın alanına gitmiyorum. Arkada elimden geleni yapıyorum ama benim yirmi mislim uğraşan insanlar var.

Şu konuyu yazarken yeni bir yerde daha yangın çıktı. Ben artık inanamıyorum, bilmiyorum nasıl bitecek bunlar. Nereye yetişecekler, nasıl yetişecekler?
 
O kadar haklısın ki duyarsız insanlar cok. Hepimizin içi yandı ben bursadan yazıyorm. Sonuçta turkiuenin dört bir yanı bizim evimiz. Insan üzülüyor allah yardımcımız olsun
 
Back
X