Valla o kadar anlattim cumlenin garipligini ama anlamamissiniz o yuzden son kez yaziyorum .Kocamiz sahibimiz degil,yetiskin ayri insanlariz bu cumle kocaman bir falso .İkincisi calismak istemiyorsak calismayiz ama calismamak icin kuru ekmek yerim de calismam gibi sacma cumleler kurmamaliyiz . Cumleler o kadar garip bu kadar iddiali savunmaniz ayri garip .zaten konuyu kapatiyorum ayni yerden bakmamiz mumkun degil cidden
100 000 TL de versen eline 2 günde çatır çatır yer ama, dibini de bulmadan rahat etmez. Sonra kocası ile Allah'ın günü para kavgası yaparlar. Kocası çok para saklıyor o yüzden.
cok ilginc ya .hic calismadigi icin mi para harcamak kolay geliyor acaba
Bilmiyorum ki, çalışsa da aynı olurdu bence, tam bir ağustos böceği.
Benim aklıma ilk gelen stres çekemem, zora gelemem düşüncesi oluyor. Maddi anlamda rahatlardır çalışmaz da kuru ekmek yemeye razı olmanın yetinmekle alakası yok
Erkek emekli olup kadın aç kaldığında, aile algınızın tepkilerini görebilirsiniz mutlaka. Bir kadın bir erkeğe bağımlı yaşamamalı, erkek evet bakmakla yükümlü onu artık geçin. Yüzyıllar öncesinin yazılı metinleri bugünlerde şartlara uygun mu? Şuan 1 maaş ile nereye geçiniyorsun, hele birde eve bakma yükümlülüğü muhabbetinden yola çıkarak veriyorum bu örneği, çocuk bereketiyle gelir diye de düşünüyorsunuzdur siz şimdi. Bir erkeğe bu kadar sorumluluk yükleyip, evde oturup akşama kadar Pembe diziler, saçma sapan programlar izleyerek gün geçirip sonra akşam eşten bi ilgi beklenildiği gelmediğinde o kaçan huzur ne olacak ? Erkekler o kadar sıkıya gelemezler maalesef ki.
Şimdi olay zorluk cekememek olsa maddi eksiklik de zorluktur. Diğer arkadaş da saldırgan olmayıp sizin gibi cevap verse böyle anlatırdım. Ben şuan çalışsam istediğim kadar harcarim ki ise girmeme de gerek yok hemşire olarak günü birlik nöbet de tutarım bu hem beni zorlamaz hem de elime az çok para geçer. Ben bu maddi dünyadan kendimi siyirdigim için bu haldeyim zaten. Ha benim durumuma bakarsanız evet eşim iyi kazanıyor değil kuru ekmek istediğim herşeyi yiyebiliyorum ama bu da benim şansım iste.
Öncelikle Allah kimseye geçim sıkıntısı vermesin. Evet şuan özellikle asgari ücretle geçinenler için hayat çok zor. Eşim benden önce de çalışıyordu, parasıyla birikim yapıp kenara koyuyordu. Şimdi yine çalışıyor, parasıyla ev gecindiriyor. İkimize ya da inşallah cocugumuz olursa üçümüze yetecek kadar kazanıyor. Bu benim ona yüklediğim sorumluluk değil zaten yaratılışımız böyle. Erkek getirir kadın pişirir. Bunu inkar edersek eğer, yaratılışımızı inkar etmiş oluruz. Eşitlik adalet değildir. Kadın olarak aylık döngümüz var mesela bazen ağrılar içinde geçen, bazen psikolojik olarak çöktüğümüz. Anne olmak var, bi çocuğa annesinin bakması gerekmese, annenin dogurmasina emzirmesine vs ihtiyacı olur muydu? Bu süreçlerde illa ki baba olan kişi eve ekmek getirecek. Peki bu sorumluluğu ben mi yüklemiş oluyorum yoksa yaratıcı mı? Bunun dışında o çocuğun büyüme süresi vs var kimi 6 aylıkken bırakır çalışır kimi 2 yaşında. Bence hiç bir zaman çocuk anneye bakıcıya falan emanet edilmemeli. Benim annem de zamanında çalışmak zorundaydı. Ben çok eksikliğini hissettim. Kendi cocuguma bu haksızlığı yapmam Allah izin vermedikçe. Yazdığınız yazıdan benim boş boş evde durup hiç birsey yapmadığımı düşündüğünüzü anlıyorum. Vaktimi nasıl geçirdiğimi de anlatayım son olarak; ilmi açıdan kendimi geliştirmek için kurslara gidiyorum. Arkadaşlarımla vakit geçiriyorum. Eşimin akrabalarıyla vakit geçiriyorum. Resim yapıyorum. Temizlik yapıyorum. Yemek yapıyorum. Yaşlı anneme yardım ediyorum vs vs. Yani kısacası ne istersem onu yapıyorum. Hayatım bir calisanin hayatı kadar zor diyemem. Ama bunların üzerine bi de çalışmak eklenirse evet zorlanirdim hele ki ihtiyacım yokken.
Şuan ihtiyacınız yok. Kimse size çalışın diye zorlayacak değil, ancak sizin şartlarınız ile başkasının şartları bir değilken bir başkasına, evi geçindirmek erkeğin görevi kadın mecbur değil algısı yaratılamaz. Kimi insan ihtiyacı yokkende çalışır, şahsen herhangi bir maddi açıdan ihtiyacım yok. Eşim yaklaşık 3 4 katımı kazanıyor. Benim çalışma sebebim, maddi özgürlüğüm, ileride sağlığım için sigortam, en önemlisi çocuğuma verebileceğim en güzel imkanları verebilmek için. Hayata bir kere geliyorken yaşayabilmek için, geçinmek için değil. Geçinmek yaşamak değil çünkü. Özgürce bu haftasonu gidip AVM'de yada bir mağazada gerekirse 5 bin 10 binlik alışveriş yapabilirim. Acaba ay sonuna param kalacak mı düşüncesine girmeden özgürce harcayabilirim. Aynı zamanda bende çalışan bir annenin çocuğuyum. Ve benim annem sabah git akşam gel değildi. Şehir şehir ülke ülke seyahat eden bir kadındı. Yeri geldi 6 7 ay yurt dışında kaldı. Hangi anne ister bebeğini çocuğunu bırakıp gitmek. Ancak Allah'a çok şükür ki şuan bana sunduğu imkanlar sayesinde bende kendi çocuğuma güzel imkanlar sunacağım. Ve ayriyeten eklemek istiyorum, eş akrabalarını gezmek, arkadaşlarla sohbet, kurslardan bahsetmişsiniz ve çalışma hayatı olursa devam ettiremeyeceğinizi düşünmüşsünüz. Neden devam ettiremeyesiniz ki? Şuan hali hazırda hem çalışıyorum, hem üniversite okuyorum, hemde arkadaşlarıma, eşime, ailesine kendi aileme vakit ayırabiliyorum. Kendinizi kısıtlamayın, bir başkasına da kısıtlayıcı bir öğütte bulunmayın rica ediyorum
Tamam işte sizin için yaşamak bi AVM'de 5 10 bin harcamak, istediğiniz gibi gezmek tozmak vs. Benim için öyle değil. Evet hayata bir kez geliyoruz. Ben de bu hayatımı patronlarımı zengin edip kendim 3 kuruşa tamah ederek yaşamak istemiyorum. Benim için çocuğuma sunacağım en güzel imkan onunla full time ilgilenen bir anne olmak. Ben kendimi kısıtlamıyorum. Dediğim gibi mesleğim hemşirelik istersem özel nöbet de tutabirim günü birlik, istersem devamli da çalışabilirim. Ben kendimi maddi hayattan soyutlamisim zaten inanın ki gözümde hiçbir şey yok. Sağolsun eşim de ne paranın lafını yapar ne evde oturmamin. O bana aylık belli bi miktar para verir, lazımsa 3 katını da isterim yine verir, lazım degilse kenara atar zor zamanımızda kullanırım. Evde olmamın avantajiyla onunla daha özel ilgilenirim ki bu da onun hoşuna gider. Mesela ben bekar ve çalışırken iş temposundan anneme zar zor vakit ayirirdim. Uykumdan falan feragat ederdim. Şimdi istediğim zaman evini temizliyorum yemek yapıyorum bazen pazara gidiyoruz bazen piknik yapıyoruz vs bu zamanlar benim için o kadar değerli ki milyonlara degismem. Herkesin hayattan beklentileri farklı belli ki.
Ya işte gençken öyle geliyor da isin devamı da var. Eşiniz ölse, sakat kalıp çalışamasa, aldatsa ya da ayrılsanız ne olacak? 10 sene öncenin bilgisiyle kim ise alacak alsa da hatırlamazsiniz bile işinizi. Yoksa herkes evde otursun zaten dünyanın en rahat şeyi tabi ki. İnsanın dünyası küçülüyor ama işte.
Dün de doğuştan annelik yetenekleri ve bilgisiyle geldiğimizi söylüyordunuz bugün de kadın pişirir şeklinde geldiğimizi söylüyorsunuz değişik yani.
Yalnızca bugüne odaklısınız ne dersem diyeyim hep bir savunmanız olacak
Adam ölürse ne yapacaksınız bu sefer kim bakıp besleyecek sizi?
Öncelikle Allah korusun:) bu varsayımlar benim için de geçerli. Sakat kalabilirim vs ama şu durumda öyle bişey yok :) 10 sene sonra da iş bulurum niye bulamayim ki? Başta zorlanirim belki ama diploma aynı diploma. Ayrıca okuma gerektirmeyen meslekler de var. Varsayimlardan yola çıkarsak her an herşey olabilir. Benim dünyam küçülmedi açıkçası şuan çalıştığım zamana göre kendimle, eşimle ailemle daha kaliteli zaman geciriyorum.
Of çok tecrübesiz birisiniz. Neyse size kolay gelsin.
Ben körü körüne birşeyi savunmuyorum ki. Farklı fikirlere de açığım. Kimseye gelin benim gibi yaşayın da demiyorum. Konu sahibi derdini anlatmış ben de kendi dünyama göre tavsiye verdim.
Hangi konuda tecrübesiz? 26 yıllık hayat tecrübem var ki dolu dolu geçti. 1 yıllık ev hanımıyım ve 9 yıllık çalışma tecrübem oldu ki sadece hemşirelik değil çok farklı meslekler
İşveren de 35 yaş üstü tecrübesiz birini almak için sırada beklemiyor ki. Şimdi bile başlasanız yok paraya iş verecekler, üzülmeyecek misiniz bi yaştan sonra 23 yaşındaki yeni mezunlarla aynı maaşı alıp aynı muameleyi görmeye? Yaşıtlarınız kuru diplomayı geçeli çok olacak, tecrübe ve donanım elde etmiş olacak.
