senin gibisini bulmuş neden ayrılmak ıstesın kı?15 yildir evliyim, cok kez evi terk ettim ama hep yalvardi duzelecegini soyledi ama hic duzelmedi, her seferde beni kandirdi. Hayatim hep yanliz, caresiz. Benden ayrilmak istemiyor ama duzelmiyor da.
Tabi ayrılmak istemez. Alışmış ekmek elden su gölden yaşamaya. Para kazanıp getiren var nasıl olsa.15 yildir evliyim, cok kez evi terk ettim ama hep yalvardi duzelecegini soyledi ama hic duzelmedi, her seferde beni kandirdi. Hayatim hep yanliz, caresiz. Benden ayrilmak istemiyor ama duzelmiyor da.
Ben Hollandada yasiyorum, ailem temelli donus yapti turkiyeye. Burada kimsem kalmadi. Yillardir mucadele ettim yuvami yikmamak icin, o kumar oynadi ben calistim kapattim, yetistiremedigim yerde altinlarimi bileziklerimi sattim. Her seferinde bir umut degisirmi diye bekledim. Calismayi hic sevmedi, butun yuku benim omuzlarima atti. Dayak atti sustum, kumar oynadi odedim, icki kullandi sesimi cikarmadim. Evde bir dilim ekmek olmasa bile umruna takmadi. Yillarim okadar kotu gectiki, cevremde herkes gun yaparken, eglencelere giderken, bayramlarini kutlarken ben hep hayat mucadelesiyle ugrastim, sorumluluklarla ugrastim, artik hic arkadasim yok, insanlarla kontagim yok, bayram nedir bilmedim, gunlerim sabahlara kadar esimi beklemekle gecti, cocuklarima annelik bile yapamadim her gun aksam saat 7 de geliyorum eve bakiyorum ki biri bir koltukta digeri obur koltukta uyumus, ac susuz, esim ise birakip kahveye gitmis. Buranin sartlari okadar kotu ki, gidip hemen ev kiralayip cekip gidemiyorsun en az 4 sene beklemen gerekiyor ki devlet ev versin, cok zor durumdaysan kadin siginma evine gonderiyorlar, oralarada gittim yasanacak gibi degil geri dondum. Cok caresizim artik gucum kalmadi!
İçim yandı offf , Hollanda gibi bir yerde imkanlar olmalı , çaresi vardır illaki , beynim durdu ...Ben Hollandada yasiyorum, ailem temelli donus yapti turkiyeye. Burada kimsem kalmadi. Yillardir mucadele ettim yuvami yikmamak icin, o kumar oynadi ben calistim kapattim, yetistiremedigim yerde altinlarimi bileziklerimi sattim. Her seferinde bir umut degisirmi diye bekledim. Calismayi hic sevmedi, butun yuku benim omuzlarima atti. Dayak atti sustum, kumar oynadi odedim, icki kullandi sesimi cikarmadim. Evde bir dilim ekmek olmasa bile umruna takmadi. Yillarim okadar kotu gectiki, cevremde herkes gun yaparken, eglencelere giderken, bayramlarini kutlarken ben hep hayat mucadelesiyle ugrastim, sorumluluklarla ugrastim, artik hic arkadasim yok, insanlarla kontagim yok, bayram nedir bilmedim, gunlerim sabahlara kadar esimi beklemekle gecti, cocuklarima annelik bile yapamadim her gun aksam saat 7 de geliyorum eve bakiyorum ki biri bir koltukta digeri obur koltukta uyumus, ac susuz, esim ise birakip kahveye gitmis. Buranin sartlari okadar kotu ki, gidip hemen ev kiralayip cekip gidemiyorsun en az 4 sene beklemen gerekiyor ki devlet ev versin, cok zor durumdaysan kadin siginma evine gonderiyorlar, oralarada gittim yasanacak gibi degil geri dondum. Cok caresizim artik gucum kalmadi!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?