- 25 Mart 2011
- 3.884
- 33
- 158
- 39
gerçekten kafam çok karışık sadece yazıp rahatlamak istedim. eşimle görev yaptığımız dağın başında anışıp aşık olduk o kadar sevdik ki birbirimizi hiç bir şey umrumuzda değildi. neyse evlendik. delilik falan yapmadık ,gayet ailelerin onayı ,arkadaşların katılımı filan...
eşimin benimle tanışmadan önce bi kız arkadaşı olmuş ayrıldıklarında kız intihar etmiş herkeste suçlusu olarak eşimi görmüş. eşimle o zaman daha çıkmaya başlamamıştık gayet açık sordum kendisiyle alakalı olmadığını eski erkek arkadaşıyla ilişkiye girmiş bir kız olduğunu bunu ilk günden eşime söylediği için eşimin kabul ettiğini ama onun durumundan faydalanmamak için onunla hiç yatmadığını söyledi. zaten ayrılık kararını kızın aldığını birbirlerini sevemediklerini çok uzun süreli bi ilişki olmadığını söyledi.
orada yaşayan başka insanlardan o kızla samimi olan insanlardan durumu doğrulattım.
her şey çok güzeldi. taki evlenene kadar... evlendiğimiz gece bana karşı dürüst olmak istediğini ama ama ben onunla evlenmem diye şimdiye kadar söyleyemediğini aslında o kızla yatmış olduğunu ama onun dışındaki her şeyin doğru olduğunu söyledi. biliyorum doğru söylüyor...
ama ben hiç bir şeyi unutamam ki bunu da hiç unutmadım ona olan bütün güvenim gitti.
ve bir süre sonra tartışmalarımız başladı. su anda da bosanıyoruz.
sebebide esimin bana siddet uygulaması bugün babası kızımı aldı. onun için daha bi kötüyüm ve neden diye sorarken bu olayı hiç kimseye anlatmadığımı fark ettim.içimde çok büyütmüşüm. belki de nedenlerin başlangıcı budur dedim. anlatmak istedim. kusura bakmayın.
gerçi onun memleketine gelmek tuz biber oldu. sağolsunlar annesi ve babası sürekli doldurdular eşimi,
bana karsı hiç saygısı kalmadı kendi annesi, abisi nasıl davranıyorsa eşlerine banada öyle davrandı, sanki onlar çok mutluymus gibi...
kayınvalidemde ben cektim onlar cekmesin mantığı hiç yoktur zaten kendi evlatlarının arasını bile bozuyor(farkında ya da farkında olmayarak kimsenin günahını almayayım)
evlatları arasında kötü ne kadar konuşma varsa tasıyor bu yüzden görümcemle -ki kendisinden Allah razı olsun cok iyi bi sırdastı benim için- bile aramızı bozmustu.konusmuyorduk bu olaylar olduktan sonra sadece bi kere eltim -onuda cok severdim-aradı. bize gel dertleselim diye. kötü bi kavga olmustu bende size gelemem dedim.eşim filan tehdit ediyordu. şüphelendim. nitekim dediğim gibi oldu. 30 dak. sonra eşim aradı, yalnız görüselim diye kabul etmedim. yani eltim bile onların elinde ne yapsın. ozamandan beri hiç kimse aramadı sağlık olsun esimle mecburiyetten konusuyoruz kızımız var. keske buraya hiç tasınmasaydım.
dahada kötüsü herkesin yanında burnumdan kıl aldırmaz banane ondan derken içim o adamı çok seviyor...
bir care düsünüyorum ama onun umrunda değil zaten benim bulabileceğim bi carede yok, cünkü ben EVETdediğim o adamı istiyorum ama o gitti, belki de hiç olmadı bilemiyorum???
su an cok kötüyüm psikolojik destek almam gerek biliyorum ama yasadıgım bu lanetli yerde(!) böyle bir imkan yok sizlerle paylaşmak istedim sadece.
eşimin benimle tanışmadan önce bi kız arkadaşı olmuş ayrıldıklarında kız intihar etmiş herkeste suçlusu olarak eşimi görmüş. eşimle o zaman daha çıkmaya başlamamıştık gayet açık sordum kendisiyle alakalı olmadığını eski erkek arkadaşıyla ilişkiye girmiş bir kız olduğunu bunu ilk günden eşime söylediği için eşimin kabul ettiğini ama onun durumundan faydalanmamak için onunla hiç yatmadığını söyledi. zaten ayrılık kararını kızın aldığını birbirlerini sevemediklerini çok uzun süreli bi ilişki olmadığını söyledi.
orada yaşayan başka insanlardan o kızla samimi olan insanlardan durumu doğrulattım.
her şey çok güzeldi. taki evlenene kadar... evlendiğimiz gece bana karşı dürüst olmak istediğini ama ama ben onunla evlenmem diye şimdiye kadar söyleyemediğini aslında o kızla yatmış olduğunu ama onun dışındaki her şeyin doğru olduğunu söyledi. biliyorum doğru söylüyor...
ama ben hiç bir şeyi unutamam ki bunu da hiç unutmadım ona olan bütün güvenim gitti.
ve bir süre sonra tartışmalarımız başladı. su anda da bosanıyoruz.
sebebide esimin bana siddet uygulaması bugün babası kızımı aldı. onun için daha bi kötüyüm ve neden diye sorarken bu olayı hiç kimseye anlatmadığımı fark ettim.içimde çok büyütmüşüm. belki de nedenlerin başlangıcı budur dedim. anlatmak istedim. kusura bakmayın.
gerçi onun memleketine gelmek tuz biber oldu. sağolsunlar annesi ve babası sürekli doldurdular eşimi,
bana karsı hiç saygısı kalmadı kendi annesi, abisi nasıl davranıyorsa eşlerine banada öyle davrandı, sanki onlar çok mutluymus gibi...
kayınvalidemde ben cektim onlar cekmesin mantığı hiç yoktur zaten kendi evlatlarının arasını bile bozuyor(farkında ya da farkında olmayarak kimsenin günahını almayayım)
evlatları arasında kötü ne kadar konuşma varsa tasıyor bu yüzden görümcemle -ki kendisinden Allah razı olsun cok iyi bi sırdastı benim için- bile aramızı bozmustu.konusmuyorduk bu olaylar olduktan sonra sadece bi kere eltim -onuda cok severdim-aradı. bize gel dertleselim diye. kötü bi kavga olmustu bende size gelemem dedim.eşim filan tehdit ediyordu. şüphelendim. nitekim dediğim gibi oldu. 30 dak. sonra eşim aradı, yalnız görüselim diye kabul etmedim. yani eltim bile onların elinde ne yapsın. ozamandan beri hiç kimse aramadı sağlık olsun esimle mecburiyetten konusuyoruz kızımız var. keske buraya hiç tasınmasaydım.
dahada kötüsü herkesin yanında burnumdan kıl aldırmaz banane ondan derken içim o adamı çok seviyor...
bir care düsünüyorum ama onun umrunda değil zaten benim bulabileceğim bi carede yok, cünkü ben EVETdediğim o adamı istiyorum ama o gitti, belki de hiç olmadı bilemiyorum???
su an cok kötüyüm psikolojik destek almam gerek biliyorum ama yasadıgım bu lanetli yerde(!) böyle bir imkan yok sizlerle paylaşmak istedim sadece.