- 23 Nisan 2014
- 1.309
- 2.529
- 133
- 37
Merhabalar. İçimi dökmek istiyorum. Evliyim 2 çocuğum var. Eşimle tanıştırıldıktan sonra severek evlendik. Evlendikten hemen sonra ailevi sorunları oldu hatta zaten varmış ama gün yüzüne çıktı diyelim. Benim ailem hep sessiz kaldı düzelir diye ama düzelmediği gibi tepki de aldılar neden düzeltmek için karışmıyorsunuz diye. Neyse bir şekilde kendimi sıyırmayı başardım gibi. Alıştım belki de bilmiyorum. Son derece mesafeliyim onlar da alışmış gibi yapıyor.
Eşimle kısa zamanda evlendiğimiz için birbirimize alışma sürecimiz de uzun sürdü. İlişkimizle ilgili tartışmalar da tuz biber oldu yani. Şimdi bir gün iyiysek 5 gün kötüyüz. Aşk sevgi kaldı mı bilmiyorum ama biz kadınlar söylenen sözleri unutmuyoruz malesef. Eşim çok çabuk unutur ama benim kafamda sürekli yankılanıyor.
İki çocğumuzu da bile isteye yaptık aralarındaki yaş farkı bile planlıydı. Eşim bundan bile rahatsız düşünün. Ben kontrol manyağıymışım bu çocukları doğurmak için onu kullanmışım vs bi sürü saçma sapan laflar. Sorsanız ne zaman dedim öyle birşeyi der yalanlar. Ama ben unutamıyorum.
En çok canımı acıtan sözler de aileyle ilgili olanlar. Ben iyi bir anne değilmişim. Özverili bir eş değilmişim. Ben yapı olarak ev işi ve yemek yapmayı sevmiyorum. Ama yapıyorum elimden geldiği kadar. Çalışıyorum da ne kadar oluyorsa o kadar. Kendisi artık çok sıkılmış "Tam" bir kadın istiyormuş falan filan. Bütün gün her konuştuğumuzda beni tersleyen adam akşam olunca her istediğini yapan bir "dişi" görmek istiyormuş.. Ben istemiyorum yanaşmıyorum.
Artık o kadar yoruldum ki. 2 çocuk, iş, eşimin başbaşa kalma isteğine direnme, virüs, ailemin boşanacaklar mı acaba diye sürekli diken üstünde olmaları....
Buraya kadar okuyanlara çok teşekkür ederim. Değerli fikirlerinize açığım..
Eşimle kısa zamanda evlendiğimiz için birbirimize alışma sürecimiz de uzun sürdü. İlişkimizle ilgili tartışmalar da tuz biber oldu yani. Şimdi bir gün iyiysek 5 gün kötüyüz. Aşk sevgi kaldı mı bilmiyorum ama biz kadınlar söylenen sözleri unutmuyoruz malesef. Eşim çok çabuk unutur ama benim kafamda sürekli yankılanıyor.
İki çocğumuzu da bile isteye yaptık aralarındaki yaş farkı bile planlıydı. Eşim bundan bile rahatsız düşünün. Ben kontrol manyağıymışım bu çocukları doğurmak için onu kullanmışım vs bi sürü saçma sapan laflar. Sorsanız ne zaman dedim öyle birşeyi der yalanlar. Ama ben unutamıyorum.
En çok canımı acıtan sözler de aileyle ilgili olanlar. Ben iyi bir anne değilmişim. Özverili bir eş değilmişim. Ben yapı olarak ev işi ve yemek yapmayı sevmiyorum. Ama yapıyorum elimden geldiği kadar. Çalışıyorum da ne kadar oluyorsa o kadar. Kendisi artık çok sıkılmış "Tam" bir kadın istiyormuş falan filan. Bütün gün her konuştuğumuzda beni tersleyen adam akşam olunca her istediğini yapan bir "dişi" görmek istiyormuş.. Ben istemiyorum yanaşmıyorum.
Artık o kadar yoruldum ki. 2 çocuk, iş, eşimin başbaşa kalma isteğine direnme, virüs, ailemin boşanacaklar mı acaba diye sürekli diken üstünde olmaları....
Buraya kadar okuyanlara çok teşekkür ederim. Değerli fikirlerinize açığım..
Zaten cok fazla şey yapiyorsunuz.
