- 30 Nisan 2023
- 2.597
- 2.764
- 63
- 32
- Konu Sahibi Zeytin_zey
-
- #1
çabalıyorum, umarım başarırımCok konusmak faydali olsaydi iki ağzımiz bir kulagimiz olurdu diye okumustum bi yerde. Vardir bir hikmeti her sözün...
Sizde iki dinleyin bir konusmaya çalışın.
İçini dokecegin birini bulunca çok normal bişey bu. Benimde çevremde çok insan vardır ama bazılarıyla çok uzun konuşurum hatta bazen bu konuya nerden geldim ben diyorum. Çoğumuz böyleyiz bence karşındaki of bu da baydı artık demiyorsa dert etmehanımlar merhaba. aslında sürekli konuşuyorum habire konuşuyorum diyemem. genelde susmasını da bilen biriyim ama bazen biriyle konuşmaya başladıgım anda hele de beni dinleyecek biriyse birden bi başlıyorum konuşmaya kendimi zapt edemiyorum. mantıksız konuşmam genelde. kendimi iyi ifade ederim ama sanki bazen uzatıyorum gibi geliyor. konuştugum anda kendi kendime ne kadar da konuşmaya ihtiyacım varmış diyorum. rahatlıyorum. ama açıkçası neden kendimi bu kadar çok ifade etmek istiyorum ki. bu çok hoşuma gitmiyor. yani sanki güçsüzmüşüm gibi hissediyorum kendimi çok fazla açınca. eskiden sanki bu kadar değildi. sanırım dönemsel olarak biraz daha yalnız kaldıgım bir dönem yasıyorum ondan olabilir . ama bi yandan hatırlamaya çalışıyorum sanki ben çevrem çok kalabalık olsa da çok konuşuyordum yavalla , napıcam ben.
benimki çok konuşmak degil ama ben de bazen gereksiz detaya giriyormuşum gibi hissediyorum, mesela karşımdaki insana bi olayın aslında sonucunu anlatacakken önemsiz kısmına da değiniyorum bağlama amaçlı, abi ne gerek var önemli cümleyi kur geç işte diyorum sonra kendi kendimehanımlar merhaba. aslında sürekli konuşuyorum habire konuşuyorum diyemem. genelde susmasını da bilen biriyim ama bazen biriyle konuşmaya başladıgım anda hele de beni dinleyecek biriyse birden bi başlıyorum konuşmaya kendimi zapt edemiyorum. mantıksız konuşmam genelde. kendimi iyi ifade ederim ama sanki bazen uzatıyorum gibi geliyor. konuştugum anda kendi kendime ne kadar da konuşmaya ihtiyacım varmış diyorum. rahatlıyorum. ama açıkçası neden kendimi bu kadar çok ifade etmek istiyorum ki. bu çok hoşuma gitmiyor. yani sanki güçsüzmüşüm gibi hissediyorum kendimi çok fazla açınca. eskiden sanki bu kadar değildi. sanırım dönemsel olarak biraz daha yalnız kaldıgım bir dönem yasıyorum ondan olabilir . ama bi yandan hatırlamaya çalışıyorum sanki ben çevrem çok kalabalık olsa da çok konuşuyordum yavalla , napıcam ben.
hanımlar merhaba. aslında sürekli konuşuyorum habire konuşuyorum diyemem. genelde susmasını da bilen biriyim ama bazen biriyle konuşmaya başladıgım anda hele de beni dinleyecek biriyse birden bi başlıyorum konuşmaya kendimi zapt edemiyorum. mantıksız konuşmam genelde. kendimi iyi ifade ederim ama sanki bazen uzatıyorum gibi geliyor. konuştugum anda kendi kendime ne kadar da konuşmaya ihtiyacım varmış diyorum. rahatlıyorum. ama açıkçası neden kendimi bu kadar çok ifade etmek istiyorum ki. bu çok hoşuma gitmiyor. yani sanki güçsüzmüşüm gibi hissediyorum kendimi çok fazla açınca. eskiden sanki bu kadar değildi. sanırım dönemsel olarak biraz daha yalnız kaldıgım bir dönem yasıyorum ondan olabilir . ama bi yandan hatırlamaya çalışıyorum sanki ben çevrem çok kalabalık olsa da çok konuşuyordum yavalla , napıcam ben.
Yok artık. Burda çoğu kişi ki ben de dahil aynı şeyleri yazmışız. Hepimiz bipolar mıyızDönemsel birşey mi?
bipolar belirtileri gibi geldi
Bence bir uzmana görünün
Değilsiniz belkide bipolarsınız bilmiyorumYok artık. Burda çoğu kişi ki ben de dahil aynı şeyleri yazmışız. Hepimiz bipolar mıyız
Anladım haklısınız tabi. Neyse ben her mevsim çok konuştuğum için benlik sıkıntı yoktur heraldeDeğilsiniz belkide bipolarsınız bilmiyorum
Bipolar olanlar
Bahar döneminde atak yaşarlar aşırı dışa dönük çok konuşan yerinde duramayan insanlara dönüşürler
Alkıma bu geldi direkt
Eğer böyle birşeyse bir uzmanın değerlendirmesinde zarar olmaz
Bende konuşacak konu bulamıyorum iletişim tıkanıyor kapanıyorhanımlar merhaba. aslında sürekli konuşuyorum habire konuşuyorum diyemem. genelde susmasını da bilen biriyim ama bazen biriyle konuşmaya başladıgım anda hele de beni dinleyecek biriyse birden bi başlıyorum konuşmaya kendimi zapt edemiyorum. mantıksız konuşmam genelde. kendimi iyi ifade ederim ama sanki bazen uzatıyorum gibi geliyor. konuştugum anda kendi kendime ne kadar da konuşmaya ihtiyacım varmış diyorum. rahatlıyorum. ama açıkçası neden kendimi bu kadar çok ifade etmek istiyorum ki. bu çok hoşuma gitmiyor. yani sanki güçsüzmüşüm gibi hissediyorum kendimi çok fazla açınca. eskiden sanki bu kadar değildi. sanırım dönemsel olarak biraz daha yalnız kaldıgım bir dönem yasıyorum ondan olabilir . ama bi yandan hatırlamaya çalışıyorum sanki ben çevrem çok kalabalık olsa da çok konuşuyordum yavalla , napıcam ben.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?