- 7 Mart 2014
- 513
- 230
- 133
- Konu Sahibi kahvekokusu32
- #1
o kadar yalnızım ki...ailemden uzakta, sığınabileceğim tek liman 5 yaşındaki oğlum. bu yalnızlık hissi beni öldürecek, eşimin ailesiyle aynı binadayız, hepsinin bana cephe alması beni o kadar üzüyor ki; haklıyken haksız olmak, tek başına bırakılmak beni mahvediyor. kayınvalidemin, görümcemle ikiyüzlülükleri eltimle aramı bozup onun yanında olması, beni dışlamaları... Allah kimseye yaşatmasın bu dışlanmışlığı.. oğluma çok üzülüyorum bu hayatta etrafında sadece ben varım, o küçücük kalbiyle hep benim yanımda Allah ayırmasın inşallah ama ona da kötü davranıyorum istemeden. yaşadıklarımın hıncını ondan çıkarıyorum istemeden... üzülüyorum sonra, şuanda bile ağlıyorum. kimseye bi kötülük yapmadan ben kötü oldum... kendimi hiç iyi hissetmiyorum ben. kalp hastasıyım ben, bu kadar üzüntüyle yakında kanser olacağım diye korkuyorum, herşeyi içime atıyorum... bana bişey olursa oğlum ne olur diyorum, eşim asla vermez aileme burda kalırsa oğlumu da dışlayacaklar hep...