En bastan basliyorum. Uzun olabilir kusura bakmayin. (uzun olduu simdiden ozur ama en bastan basladim biraz doldum )
1 sene 1 buçuk sene oldu evleneli. Yaşım genç. Okuyorum ve esimin ailesiyle yaşıyoruz. Başta maddiyat ve uyum saglama surecini onlarla beraber yasayalim dedik boyle bi karar verdik.
Basta cok iyiydik ancak bikac surtusme oldu ailesiyle aramizda. Daha cok kv ile ama kp hic lafını esirgemedi kp de yeri geldiğinde. Onlarında haklı olduğu yerler vardı ama haklarını savunma tarzları hic hos değildi. Benimde haklı oldugum yerler vardı. Bi tartışmadan sonra eşim annesine ben böyle surat gormek istemiyorum eve geldiğimde. Madem anlasamiyosunuz ara arada olsa kavga ediyosunuz bizde toplariz pılımızı pırtımızı eve çıkarız dedi. Bozuldu annesi hatta ben yokken arkamdan esime ayri eve cikmak icin boyle yapiyo bence demis benim icin. Esimde anne cumlelerine dikkat et ben neyin ne oldugunu biliyorum ama diyelim ki o yuzden yapiyo bizde cikiyoruz iste dedi.
Aradan bi kac ay geçti. Tabi bu surecte kv ile aramizda bi sıkıntı olmadi esimde kararlı hala ev konusunda. Hamile oldugumu ogrendik. Kv oldu pamuk
bende tadını çıkarıyorum.
Bu surecte ev konusunda kararliyiz tartismalarimiz degil sadece sebebimiz. Sobali evde oturuyoruz ve bebegimizi sobali evde buyutmek istemiyoruz. Ben okula devam edicem annem bakicak ben okuldayken bebege en fazla 3-4 saat ama yeri gelicek kalmasi gerekicek kp oldugu icin annem rahatsiz olur. Kalmak istemez.
Sorunum şu: ev konusunu kabullendiremedik kp ye. Hatta gecenlerde ev bakmaya çıktık. Bunu duyunca kp, kvye dedi ki onlarla konusma onlar torunumuzu bizden goturucekler. Kp bize dedi ki biz basta boyle konusmamistik. Bizle kalicaktiniz hep. Bende dedim hayir bi sure oturup cikicagimizi soylemistik biz. Hatirlamiyorum dedi. Tamam onu hatirlamiyosun biz ev konusunu söyledikten sonra kv bana haklisiniz yaza size ev almayi dusunuyoruz dedi bunuda mi hatirlamiyosunuz dedim. Bisi demediler.
Simdide bebek onlarin bebegi olcak gibi konusuyolar. Moralim bozuluyo açıkçası. Kiskaniyorum sanirim biraz. Simdiden benimsemeleri cok guzel ama bi dozu var. Mesela bebegimiz ultrasonda cok hareketliydi. Kp cok haareketli olcak ya bide benim elimde buyucek dusunun dedi. Bisi demedim. Simdi neden senin elinde buyusun tabiki gorceksin sevceksin ama benim elimde esimin elinde buyucek. Buna hamilelik dolayisiyla fazla takilmis olabilirim. Esim gecenlerde konustu kp ile. Baba cikmak zorundayiz boyle boyle diye. Haklisin falan demis. Tamam kabullendi dedim bende. Bugun oturuyoduk bebek hakkinda konusuyolardi bi an kp bana dönüp bebeğin odasını hangi oda yapcaz dedi. Burda olmicak ki onun odasi dedim. Yeni evde mi olcak dedi evet yani oyle olcak dedim. Sonra ne dese beğenirsiniz. Insallah biz size ev ALIRSAK olur kira olmaz zaten dedi. (biz kiralık ev baktık hep biliyolar bunu) bende alamazsak kira olcak zaten bakiyoruz ya dedim. Ben insallah kismet dedim dedi.
5 dk sonrada esimle şakalaşıyoduk. Kp eşime dedi ki ısır onu o ısıramaz sen ısır onun annesi babası yok dedi. Kv tamam sakalasmayin anne baba var karsinizda deyince patladim benim annem babam yokmus sıkıntı yok dedim.
Esim bosver biz cikinca ayri eve o zaman kabullenicekler haklisin sen diyo ama cok kafama takiyorum. Normalde bu kadar takmam bide cok duygusallastim hamilelik sayesinde. Ağlıyorum falan ama onların önünde değil. Nolur bisiler yazin ya ben bu kpye tavir koysam en kotu ben olurum. Esimde bu sorunlar yuzunden cok üzülüyo. Hak veriyo yanimda olmaya calisiuo ama arada kalma duygusunu yasiyo. Yıpranıyo. Ve bizde tartisiyoruz ufak biseyden esiminde benimde sinirlerim bozuk.