ben özellikle şu günlerde çok mutsuz olmaya başladım arkadaşlar. hayatta hiçbir şey istediğim gibi olmuyor. ben de hayattan hiç zevk almamaya başladım artık. üst üste gelen birçok şey (hepsini anlatsam uzun hikaye) beni böyle düşünmeye sevk etti.
daha önceki konularımda belirttiğim gibi hiç sevgilim olmadı ve bu gidişle de olmayacak gibi gözüküyor. üstüne üstlük belki hiç birlikte olamayacağım bir çocuğa deli gibi aşık oldum. kendisinin 3 yıldır yüzünü bile görmüyorum aslında. sonra çok asosyalim. okul, iş ve ev bu üçü arasında mekik dokuyorum hiçbir sosyal hayatım yok. bunda ailemin payı da çok büyük. ortamım sosyal olmaya, arkadaşlarımla vakit geçirmeme müsait değil. ayrıca ailem çok tutucu arkadaşlarımla gezmek istesem ancak kırk yılda bir izin veriyolar. benim çok üstümde duruyorlar. ben de 21 yaşındayım artık özgür olmak istiyorum. maddi durumumuzda pek iyi değil zaten. bir kız olmanın hakkını da veremiyorum açıkçası. çalışıyorum ama pek becerikli bir kız değilim. yine bazı şartlar dolayısıyla ev işlerinde, araba sürmede vs. kendimi geliştiremedim. özgüvenli bi insan da olamadım bu yüzden. sanki bütün hepsi domino taşları gibi birinin yolunda gitmemesi diğerlerinin de yolunda gitmemesini tetikliyor hayatımda. sonunda okul performansımı da düşürdüm. yine böyle asosyal olmam yüzünden dolaylı olarak okulumu uzatmak durumunda kaldım. kendimi ezik bir insan olarak görüyorum tam anlamıyla. aslında benim gönlümde çok şey var. mesleğimde en iyilerden olmak, insanlarla birlikte olup sosyal olmak, okulumda başarılı olmak, ev işlerinde becerikli olmak, yüzme kursuna ve spora gitmek, güzel araba sürmek ve istediğim yere arabayla gitmek bunlar hep içimde olan şeyler ama ne yazık ki hiçbirine sahip değilim. bu özelliklere sahip olan insanlara gıpta ediyorum ve hayatın adil olmadığını düşünüyorum. sanki bütün terslikler benim başıma gelmek zorundaymış şu hayatta
daha önceki konularımda belirttiğim gibi hiç sevgilim olmadı ve bu gidişle de olmayacak gibi gözüküyor. üstüne üstlük belki hiç birlikte olamayacağım bir çocuğa deli gibi aşık oldum. kendisinin 3 yıldır yüzünü bile görmüyorum aslında. sonra çok asosyalim. okul, iş ve ev bu üçü arasında mekik dokuyorum hiçbir sosyal hayatım yok. bunda ailemin payı da çok büyük. ortamım sosyal olmaya, arkadaşlarımla vakit geçirmeme müsait değil. ayrıca ailem çok tutucu arkadaşlarımla gezmek istesem ancak kırk yılda bir izin veriyolar. benim çok üstümde duruyorlar. ben de 21 yaşındayım artık özgür olmak istiyorum. maddi durumumuzda pek iyi değil zaten. bir kız olmanın hakkını da veremiyorum açıkçası. çalışıyorum ama pek becerikli bir kız değilim. yine bazı şartlar dolayısıyla ev işlerinde, araba sürmede vs. kendimi geliştiremedim. özgüvenli bi insan da olamadım bu yüzden. sanki bütün hepsi domino taşları gibi birinin yolunda gitmemesi diğerlerinin de yolunda gitmemesini tetikliyor hayatımda. sonunda okul performansımı da düşürdüm. yine böyle asosyal olmam yüzünden dolaylı olarak okulumu uzatmak durumunda kaldım. kendimi ezik bir insan olarak görüyorum tam anlamıyla. aslında benim gönlümde çok şey var. mesleğimde en iyilerden olmak, insanlarla birlikte olup sosyal olmak, okulumda başarılı olmak, ev işlerinde becerikli olmak, yüzme kursuna ve spora gitmek, güzel araba sürmek ve istediğim yere arabayla gitmek bunlar hep içimde olan şeyler ama ne yazık ki hiçbirine sahip değilim. bu özelliklere sahip olan insanlara gıpta ediyorum ve hayatın adil olmadığını düşünüyorum. sanki bütün terslikler benim başıma gelmek zorundaymış şu hayatta