canım çok teşekkür ederim düşüncelerin için..inan zaten dost dediğim insanların aslında kuyumu kazmaya çalışanlar oldugunu bu dönemde gördüm ben..ben zaten millete hep mutlu oyunu oynuyorum ki sırf bu acaba söz atıldı die mi üzülüo demesinler die..ama içimde kopan fırtınaları bi ben bilirim..yasadıgım yerde sosyal imkanlar cok kısıtlı o yüzden bunu ancak 2 ay sonra gerçekleştirebilirim..istanbula gidicem dersaneye..o zamana kadar sabretmem gerek sanırım((ama bıkdım artık hergün mide ağrısı baş ağrısı..bu stresin bana zarar vereceğinden cidden korkuyorum
Kendini bu kadar uzme sonra sana bisi olur dikkatli ol lütfen.Ağlamak istiyorsan agla duygularını da yasa ama en guvendiklerinde zaten bunları aşmaya baslamissin bence.Herşey gecicek sen yeter ki ışte hayat senin hayatın yönlendirmek de senin görevin :)
Herkese Hayırlı Geceler Arkadaşlar...Aslında konu açıp kafanızı şişirmek istemiyordum ama artık dayanamayacak noktaya geldim...Önceki konumu okuyanlar bilir..canımdan çok sevdiğim biri vardı aldatmıstı beni..bende belki unuturum umuduyla gidip sözlendim ama olmayacağını anlayınca 2.ayda attım yüzüğü...babamın vefatıydı,sevdiğim tarafımdan aldatımamdı derken çok zor günler yaşadım...sorun şu ki;ben kendimi acayip değersiz hissediyorum..şu"söz atmış"kalıbı beni kendimden tiksindirmeye başladı..sanki hayat bitmiş gibi..artık ne severim ne de sevilirim diye düşünüyorum..evden dışarı çıkmak istemiyorum biriyle karşılaşırım da bana şu söz meselesini sorar diye..annemde sıkıldığımın farkında ama bu kadar ayrıntıya girip onu üzmek istemiyorum..ama bu denli mutsuzken mutluluk maskesi gezip dolaşmak acayip zor...çok sıkıldım...tam kendi kendime "yeter artık ne var ki söz atmışsam"diyorum etraftan biri yine bozuyor moralimi...bakıyorum da kimse hiçbişeyi takmıyor..ama ben yapamıyorum elimde değil..sürekli evdeyim..tıpkı hapis hayatı gibi..!hayatımın en zor ve en mutsuz dönemi...gelemiyorum artık üstesinden ..bütün sıkıntılar üst üste geldi kaldıramıyorum artık..ve hep düşünüyorum ilerde birini çok seversem bu söz atma durumunu nasıl anlatıcam diye...ki ben yeni tanısdıgım arkadaslarıma bile bahsetmekden korkarken seveceğim insana nasıl acıklayacam inanın bu düşünelerle hergün uykusuz kalmalar,mide ağrıları,baş ağrıları bıktım artıkk...
her gece ağlıorum zaten"seni kim ne die sevsin"die..kendimi acayip değersiz hissediyorum ben yaaa çok geç olmadan bi kez daha keşke demeden kendime gelmem gerek ama başaramıyorum
Ay göZünü seviyim bukadr büyütüp üzme kendini boşanmş olaaydn daha mı iyiydi boşanmış dul derlerdi ilerde biri olursa hayatnda aldattı bende attm yüzüğü dersin sen iyce stres yapmşsında olağan şeyler evlenip mutsuz olmaktan iyidir e evlenip ayrılsan ne yapıcktn sn insanlara bakma bak bu kdr kadın var kocasndan ayrılan elalem neder diye yaşanmaz elalem dönaün kendine baksn zehir etme gül gini hayatını Allah rahmet eylesin babacığınada bak baban daha önemli seven insan seni her türlü kanl eder
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Benim senin durumundan çok daha kötü şeyleri aşmış arkadaşlarım var.Bi kere sukretmek lazım durumumuza.Çok geç olmaz merak etme insanız biz herşeyi asiyoruz sadece istememiz gerekli.Bunu da istediğini görüyorum ki aklın bu konuda sana en büyük yardımcı olacaktır.Ama şu cümleleri lutfen kurma beni kim napsin gibi ya Allah aşkına bu cümleleri aklınıza kim sokuyor merak ediyorum ben arkadaşlarıma da söylüyorum ben bunu o yüzden biraz sertçıkıyor olabilirim :):)sen kendine güven gerisi gelir zaten kim seni niye sevicekmis bırak onu onlar düşünür ya ben sokaktaki kedileri köpekleri bile müthiş seviyorum kaldı ki bi insanoğlunu mu sevmicez ? Bole saçma sapan şeyler dusunmeyin lütfen ...
ya benim zaten kendime hiç özgüvenim yok ki sorun burda..asla değer vermiyorum kendime ..hep ne die gidip sözlendim demekden nefret ettim kendimden...psikolojim aşırı bozuk yaaölsem de bi an önce kurtulsam die düşünüyorum hepp
kafayı yerdim galibaa..allah kimseye kaldıramayacağı yük vermezmiş ya hani gerçekten ölee..herkes zaten kendi kusurunu görseydi eğer bana laf etmeye fırsatları kalmazdı..allah razı olsun saolun...ben hep millet ne der şu ne der bu ne der diye diye yaşadım o yüzden hayatım böle zehir ya su an
Sen bunu hata olarak görüyorsun elbette ama yasin 19 sanırım ole değil mi ? 30-40 yaşında insanlar hata yapıyor bu da insanloglunun doğasında var hata yapmadan nasıl doğruyu buluruz ki kaldı ki çok çok gencsin herşeyin başladığı noktalardasin.Bu konuda tecrubelisin artık akıllı hareketlerle artık bu konuda hata yapmayacağına emin olabilirsin.Bu nasıl büyük bir artı senin hayatında farkında misin? Özgüven meselesine gelince seni anlamaya ççalışıyorum.Bunun elbette birçok nedeni var ama yüzeysel bi şekilde bunları şu an açığa cikaramayiz.Sadece şunu düşün kimseden farklı bi yanin yok herkes gibisin benim gibi onun gibi farketmez.İnsanlar neler atlatiyorlar sen bunu atlatamayacak misin ? Elbette atlatacaksin :)Bilimsel verilerle bu saatte kafa açmak istemiyorum sadece kendini hisset sen onemlisini ve bunun farkindasin kendine işleri zorlastirip süreci uzatma ufaklık :):)
ahh keşkeeeSallama kendine yaşa
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Herkese Hayırlı Geceler Arkadaşlar...Aslında konu açıp kafanızı şişirmek istemiyordum ama artık dayanamayacak noktaya geldim...Önceki konumu okuyanlar bilir..canımdan çok sevdiğim biri vardı aldatmıstı beni..bende belki unuturum umuduyla gidip sözlendim ama olmayacağını anlayınca 2.ayda attım yüzüğü...babamın vefatıydı,sevdiğim tarafımdan aldatımamdı derken çok zor günler yaşadım...sorun şu ki;ben kendimi acayip değersiz hissediyorum..şu"söz atmış"kalıbı beni kendimden tiksindirmeye başladı..sanki hayat bitmiş gibi..artık ne severim ne de sevilirim diye düşünüyorum..evden dışarı çıkmak istemiyorum biriyle karşılaşırım da bana şu söz meselesini sorar diye..annemde sıkıldığımın farkında ama bu kadar ayrıntıya girip onu üzmek istemiyorum..ama bu denli mutsuzken mutluluk maskesi gezip dolaşmak acayip zor...çok sıkıldım...tam kendi kendime "yeter artık ne var ki söz atmışsam"diyorum etraftan biri yine bozuyor moralimi...bakıyorum da kimse hiçbişeyi takmıyor..ama ben yapamıyorum elimde değil..sürekli evdeyim..tıpkı hapis hayatı gibi..!hayatımın en zor ve en mutsuz dönemi...gelemiyorum artık üstesinden ..bütün sıkıntılar üst üste geldi kaldıramıyorum artık..ve hep düşünüyorum ilerde birini çok seversem bu söz atma durumunu nasıl anlatıcam diye...ki ben yeni tanısdıgım arkadaslarıma bile bahsetmekden korkarken seveceğim insana nasıl acıklayacam inanın bu düşünelerle hergün uykusuz kalmalar,mide ağrıları,baş ağrıları bıktım artıkk...
evet 19um.hemde ne tecrübe.yanlış yapacağıma asla inanmıyorum..kimseye güvenmiyorum..herkes hayatına devam edior bi ben hariç..hergünüm cehennem hergünüm mutsuzluk...yani dışarı çıkmaktan utanıyorum ve bunun tek nedeni 2 aylık bi söz..ama utanıyorum işte(düşünüyorum elbette derdi benden fazla olanlar var..ama bana göre de en büüyük dert bu yani denicem umarım başarırım:)/COLOR]
Herkese Hayırlı Geceler Arkadaşlar...Aslında konu açıp kafanızı şişirmek istemiyordum ama artık dayanamayacak noktaya geldim...Önceki konumu okuyanlar bilir..canımdan çok sevdiğim biri vardı aldatmıstı beni..bende belki unuturum umuduyla gidip sözlendim ama olmayacağını anlayınca 2.ayda attım yüzüğü...babamın vefatıydı,sevdiğim tarafımdan aldatımamdı derken çok zor günler yaşadım...sorun şu ki;ben kendimi acayip değersiz hissediyorum..şu"söz atmış"kalıbı beni kendimden tiksindirmeye başladı..sanki hayat bitmiş gibi..artık ne severim ne de sevilirim diye düşünüyorum..evden dışarı çıkmak istemiyorum biriyle karşılaşırım da bana şu söz meselesini sorar diye..annemde sıkıldığımın farkında ama bu kadar ayrıntıya girip onu üzmek istemiyorum..ama bu denli mutsuzken mutluluk maskesi gezip dolaşmak acayip zor...çok sıkıldım...tam kendi kendime "yeter artık ne var ki söz atmışsam"diyorum etraftan biri yine bozuyor moralimi...bakıyorum da kimse hiçbişeyi takmıyor..ama ben yapamıyorum elimde değil..sürekli evdeyim..tıpkı hapis hayatı gibi..!hayatımın en zor ve en mutsuz dönemi...gelemiyorum artık üstesinden ..bütün sıkıntılar üst üste geldi kaldıramıyorum artık..ve hep düşünüyorum ilerde birini çok seversem bu söz atma durumunu nasıl anlatıcam diye...ki ben yeni tanısdıgım arkadaslarıma bile bahsetmekden korkarken seveceğim insana nasıl acıklayacam inanın bu düşünelerle hergün uykusuz kalmalar,mide ağrıları,baş ağrıları bıktım artıkk...
canım yok ya beni aldatan sevgilimdi..ben sözlendiğim kişiyi sevemediğimden ayrıldım bide kafa yapımız uyuşmadı..öle strese girdim ki ama anlatamam..ya sahiden o zaman gelecek mi gülüp gececeğim?canım özel olmazsa kaç sene edior atalı?bu sözlere nasıl kulak tıkadın?
Herkese Hayırlı Geceler Arkadaşlar...Aslında konu açıp kafanızı şişirmek istemiyordum ama artık dayanamayacak noktaya geldim...Önceki konumu okuyanlar bilir..canımdan çok sevdiğim biri vardı aldatmıstı beni..bende belki unuturum umuduyla gidip sözlendim ama olmayacağını anlayınca 2.ayda attım yüzüğü...babamın vefatıydı,sevdiğim tarafımdan aldatımamdı derken çok zor günler yaşadım...sorun şu ki;ben kendimi acayip değersiz hissediyorum..şu"söz atmış"kalıbı beni kendimden tiksindirmeye başladı..sanki hayat bitmiş gibi..artık ne severim ne de sevilirim diye düşünüyorum..evden dışarı çıkmak istemiyorum biriyle karşılaşırım da bana şu söz meselesini sorar diye..annemde sıkıldığımın farkında ama bu kadar ayrıntıya girip onu üzmek istemiyorum..ama bu denli mutsuzken mutluluk maskesi gezip dolaşmak acayip zor...çok sıkıldım...tam kendi kendime "yeter artık ne var ki söz atmışsam"diyorum etraftan biri yine bozuyor moralimi...bakıyorum da kimse hiçbişeyi takmıyor..ama ben yapamıyorum elimde değil..sürekli evdeyim..tıpkı hapis hayatı gibi..!hayatımın en zor ve en mutsuz dönemi...gelemiyorum artık üstesinden ..bütün sıkıntılar üst üste geldi kaldıramıyorum artık..ve hep düşünüyorum ilerde birini çok seversem bu söz atma durumunu nasıl anlatıcam diye...ki ben yeni tanısdıgım arkadaslarıma bile bahsetmekden korkarken seveceğim insana nasıl acıklayacam inanın bu düşünelerle hergün uykusuz kalmalar,mide ağrıları,baş ağrıları bıktım artıkk...
Herkese Hayırlı Geceler Arkadaşlar...Aslında konu açıp kafanızı şişirmek istemiyordum ama artık dayanamayacak noktaya geldim...Önceki konumu okuyanlar bilir..canımdan çok sevdiğim biri vardı aldatmıstı beni..bende belki unuturum umuduyla gidip sözlendim ama olmayacağını anlayınca 2.ayda attım yüzüğü...babamın vefatıydı,sevdiğim tarafımdan aldatımamdı derken çok zor günler yaşadım...sorun şu ki;ben kendimi acayip değersiz hissediyorum..şu"söz atmış"kalıbı beni kendimden tiksindirmeye başladı..sanki hayat bitmiş gibi..artık ne severim ne de sevilirim diye düşünüyorum..evden dışarı çıkmak istemiyorum biriyle karşılaşırım da bana şu söz meselesini sorar diye..annemde sıkıldığımın farkında ama bu kadar ayrıntıya girip onu üzmek istemiyorum..ama bu denli mutsuzken mutluluk maskesi gezip dolaşmak acayip zor...çok sıkıldım...tam kendi kendime "yeter artık ne var ki söz atmışsam"diyorum etraftan biri yine bozuyor moralimi...bakıyorum da kimse hiçbişeyi takmıyor..ama ben yapamıyorum elimde değil..sürekli evdeyim..tıpkı hapis hayatı gibi..!hayatımın en zor ve en mutsuz dönemi...gelemiyorum artık üstesinden ..bütün sıkıntılar üst üste geldi kaldıramıyorum artık..ve hep düşünüyorum ilerde birini çok seversem bu söz atma durumunu nasıl anlatıcam diye...ki ben yeni tanısdıgım arkadaslarıma bile bahsetmekden korkarken seveceğim insana nasıl acıklayacam inanın bu düşünelerle hergün uykusuz kalmalar,mide ağrıları,baş ağrıları bıktım artıkk...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?