- 2 Temmuz 2013
- 15.807
- 18.335
- 248
ay bak ne güzel dershaneye gidip sınavada hazırlanacakmışssın benim o imkanım olmadıı için evde kendim hazırlanmıştım bir sene hem kafayı yedim hemde ders çalıştım evden hiç çıkmadan üniye başladıktan kısa bir süre sonra sevgilimle tanıştım o gün bugün birlikteyiz. baştan ona açık olduğum için hiç dert etmedi bunlar olağan şeyler eer böyle bir durumu benden saklamış olsaydın o zamn kötü olurdu dedi. bence sende hiç dert etme neler gelip neler geçiyor.
ozaman gerçek dost ve arkadaşın degiller öle olsa gönül rahatlıgıyla paylaşırsın omuzunda aglarsın ve bu kafana taktıgın şeyleri aşmanda sana yardımcı olurlar .peki psikolojik destek alıyomusun
canım hiiiiçç üzülme...kuzenim iki kere nişan attı..şuan evli ve çok mutlu mesela..dua et inşallah bundan sonra duygusal bir buhran daha yaşamazsın..
anlaşamadınız ayrıldınız bu kadar...
hem de söz olması sizin lehinize aslında.
sevgilisinden ayrıldı yerine ailenin de haberdar olduğu "sözlüsünden ayrıldı" cümlesi toplum tarafından daha normal karşılanıyor gözlemlediğim kadarıyla.
Sözlenmek, nişanlanmak, evlenmek ne kadar doğal bir şey ise; bence boşanmakta o kadar doğal..
Hayata 1 kere geliyorsun, mutluğu bulana kadar bulunca da dibine kadar yaşaman gerek..
Sen depresyona girmişsin..
Bak güneş açtı, yaz geldi, çık dışarı gez kafanı dağıt..
Uğraşma böyle boş işlerle..
Niye anlatmaktan çekiniyorsun, anlaşamadık bitti.
Kimseye hesap vermek zorunda değilsin.
Hayat güzel bak keyfine..
Rabbim herkesi iyi insanlarla karşılaştırsın..
İstanbul'a geldiğinde her şeyi unutacaksın emin ol.
Söz nedir yaa millet nikahtan dönüyor kurulu evi bozuyor.
Çok takıyorsun.
LG-P710 Tapatalk
ve şuanki mutluluğuma bakınca kimleri sevmişim kimler için göz yaşı dökmüşüm diyorum iyikide ayrılmışım evlenmemişim.şuan hem eğitimimi tamamladım hemde beni seven bana değer veren ve benimde sevdiim değer verdiim biriyle birlikteyim.
bende 3,5 yil önce "söz" attim aynen senin gibi iki ayda. Evet insanlarin sormasi can s1k1ci ama hic ama hic kimsenin söyledigi birseyi umursamamayi ögrenmelisin. Önemli olan senin kendini iyi mutlu huzurlu hissetmen. Ben kimseye söylemekten cekinmiyorum sende cekinme. Demekki olacagi varmis. Basimizdan böyle birsey gecmesi gerekiyormus.
Hem insanlar evlenip bosanip tekrar bir iliskiye adim atabiliyorlar. Ama herzaman denildigi gibi zaman herseyin ilaci.
ya bana göre de doğal ama bunu doğal karşılamayan biri çıkarsa karsıma bu beni cidden cok üzer..ne kadar doğru demişsin hayata bi kez gelioruz yasıcaz ve bitecek..maalesef sölemesi acı ama depresyondayımkendime özgüvenim gelse anlatmakdan cekinmem ama özgüvenim yok..amiiiiin allah razı olsun..
seni okadar iyi anlıyorum ki.. istersen girip konularıma bakabilirsin. ama öyle olmuyomus gerçekten seni heyecanlandıran biri cıkınca karsına sözmş nişanmış uçup gidiyo aklından. tabi bunu sorun eden birileri olacak ama onlar zaten seni istemeyen kişiler olacak. gercekten seni seven biri cıktığında karsına sözmüş falan laftan ibaret gelir. ama seni sevmeyen biri olunca gözünün üstündeki kaşıda sorun eder. beni seven bi cocuk var suan bende nişan attım. arkadasıma dioki onun nişan atması sorun olcaksa bende nisanlanıp ayrılayım o kendini rahat hissetsin diyo. yani anlatabildimmi bilmiyorum ama sıkma canını gececek.. benim geçti cok şükür
Canım yaşadıkların kolay değil, ama doğalda değil.. İnsanlar ne badereler atlatıyor, bu sevgiliden ayrılma süreci üzüp sıkabilir, babanın vefatı çok üzebilir, etrafında sürekli birileri irdelediğinden diyorsun huzursuzluğunu.. Yanlız kalmışsan yok sevgili yok sözlü nişanlı olayı derken asıl sen kendini boğuyorsun.. Boşver bir süre yalnız takılmanın tadını çıkar.. Bişey soran olursada lafı ağzına tık.. İnsan depresyon konusunda kendi kendinin doktoru buna inan.. Sen kafanda bişeyleri bırakmazsan yüreğindede bırakamazsın..
inan yüküm öyle ağır ki canım kaldıramıyorum artık.zaten hep evdeyim tek basıma takılıorum..bu dönemde hayatın bana öğrettiği çok ders oldu aslında..herşey beyinde biter diorlar ya işte ben bitiremiorum atamıorum aklımdan bu düşünceleri maalesefkendime hep çok kızıorum "neden sözlendim nasıl bu hayatı yaptım"die..
inan yüküm öyle ağır ki canım kaldıramıyorum artık.zaten hep evdeyim tek basıma takılıorum..bu dönemde hayatın bana öğrettiği çok ders oldu aslında..herşey beyinde biter diorlar ya işte ben bitiremiorum atamıorum aklımdan bu düşünceleri maalesefkendime hep çok kızıorum "neden sözlendim nasıl bu hayatı yaptım"die..
İnan 20li yaşlarımda bende böyleydimkendine ettiğin eziyeti 9 köy bir araya gelse edemez derdi annem.. şimdi düşünüyorumda o zamnki olaylardan sonra hep daha beteri geldi.. o yüzden sana her derdi sahiplenme yorulursun, şimdiki yorgunluğun hiç gelir.. benim ilk evliliğim ex eşimle sırf 1 aydır çıkıyoruz diye babamın baskısından oldu.. 5yılım zehir zıkkımdı.. yani hep yaşadıklarından beteri gelir o yüzden senin şu yaşadıkların herkesin hayatında enaz 1 kez başına gelmiştir.. bu arada inan karşına muhteşem bi insan çıkacaktır.. o üzsede üzülmiyeceğin biri.. kısacası anlayabileceğin biri çıkar.. inan o insanı gözünde ne kadar büyüttüğüne üzülürsün..
maalesef anneme söledim ama kabul etmedi
bende öle düşünüyorum belki zamanla tüm yaralarım kapanacak buna inanmak istiyorum..peki hayatına giren kişiler sorun etti mi bu durumu??
rabbim mutluluğunu daim eylesin inşallahumarım bigün benide cok seven ve hiç sorun etmeyecek birini bulurum
böle mi düşünüyorsun gerçekten canım yaa?inşallah dediğin gibi olur..bu dönemde desteğini unutamam gerçekten cok saol canım..
Herkese Hayırlı Geceler Arkadaşlar...Aslında konu açıp kafanızı şişirmek istemiyordum ama artık dayanamayacak noktaya geldim...Önceki konumu okuyanlar bilir..canımdan çok sevdiğim biri vardı aldatmıstı beni..bende belki unuturum umuduyla gidip sözlendim ama olmayacağını anlayınca 2.ayda attım yüzüğü...babamın vefatıydı,sevdiğim tarafımdan aldatımamdı derken çok zor günler yaşadım...sorun şu ki;ben kendimi acayip değersiz hissediyorum..şu"söz atmış"kalıbı beni kendimden tiksindirmeye başladı..sanki hayat bitmiş gibi..artık ne severim ne de sevilirim diye düşünüyorum..evden dışarı çıkmak istemiyorum biriyle karşılaşırım da bana şu söz meselesini sorar diye..annemde sıkıldığımın farkında ama bu kadar ayrıntıya girip onu üzmek istemiyorum..ama bu denli mutsuzken mutluluk maskesi gezip dolaşmak acayip zor...çok sıkıldım...tam kendi kendime "yeter artık ne var ki söz atmışsam"diyorum etraftan biri yine bozuyor moralimi...bakıyorum da kimse hiçbişeyi takmıyor..ama ben yapamıyorum elimde değil..sürekli evdeyim..tıpkı hapis hayatı gibi..!hayatımın en zor ve en mutsuz dönemi...gelemiyorum artık üstesinden ..bütün sıkıntılar üst üste geldi kaldıramıyorum artık..ve hep düşünüyorum ilerde birini çok seversem bu söz atma durumunu nasıl anlatıcam diye...ki ben yeni tanısdıgım arkadaslarıma bile bahsetmekden korkarken seveceğim insana nasıl acıklayacam inanın bu düşünelerle hergün uykusuz kalmalar,mide ağrıları,baş ağrıları bıktım artıkk...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?