bu aralar çok konu açtığımın farkındayım ama acayip bunaldım. Lohusalığın dibini yaşıyorum resmen. Bebeğimin huzursuzluğu bitmedi, o huzursuz oldukça ben daha kötü oluyorum.
Kv deseniz beni depresyona soktu.
Ona tahammül etmek o kadar zor ki eşim annem dediği an içim bi nefret doluyor resmen. Ve bugün nefret kustum eşime. Kahvaltıya gidelim dedi,ordan “BİZ” seçime gideriz. Siz kim dedim,annemle ben dedi. Annesini de alıcakmışız.
Ben rahat edicekmişim. Ben onun annesiyle yan yana geldikçe adamdan nefret eder hale geldim. Çünkü anlamıyor beni nasıl bunalttığını,ona göre annesi,ben evde bayıldığım zaman bana bir çorba yapmayan annesi bana iyilik yapmak dışında birşey yapmıyormuş.
Evlendiğim günden beri hiç kafama takmadım bu kadını ama doğumdan sonra o kadar üstüme geldi ki,lohusalık derken bi bakmışım benim bunalma sebebim olmuş.
Çünkü sabrediyorum alttan alıyorum,en sonunda biriktirdiğimi farkına vardım. Ben bu kadına tahammül etmek zorunda mıyım dediğimde çocuğu bırakırsın bana bende anneme götürürüm çok özlüyor diyor.
Ben evime gelmesin demedim. Gelsin sevsin ama benim sütüme,çocuğu nasıl yatrdığıma,kilosuna boyuna çocuk bakımıma karışmasın. Ya bir anneye üstelik yeni bir anneye bakamıyorsun denir mı? Neyine bakamıyorum ben çocuğumun birkere bile ateşi çıkmadı bu zamana kadar. Tek sorunu gaz başka bir sorunu olmamışken neyine bakamıyorum?
14 yaşındayken kardeşime bakmışım 30 yaşındayım çocuğuma mı bakamicam?
Komşularım kadını 5 dk gördü doğumda,Allah sana sabır versin böyle bişey yok dediler. Yani 5 dk tahammül edemeyen varken ben o kadına nasıl tahammül edeyim? Böyle devam ederse boşanacağımı annesine dur demezse bu işin biteceğini söyledim.
Ona göre iyilik yapıyormuş.
Rabbim bir tas çorbaya muhtaç bıraksın aynı benim kaldığım gibi.
Elimi kolumu kıpırdatırsam insan değilim. Tek istediğim gelsin görsün ama sussun. Evine gelmesin torununu görmesin demiyorum. Sadece benim çocuğuma nasıl baktığıma karışmasın. Bakamıyorsun biz şöyle yapardık çiş sürerdik yüzüne,bırakırdık ağlatırdık,öyle uyutmazdık,böyle yedirirdik,tavuk verirdik çocuğa kemikler gelişirdi,bok bok konuşmasın yeter. Oğlu dur diyebilse.
Herşey düzelecek de anası kırılmasın..
Hayır . Yaptıkları hep battı gözüme , neden çocuğumu alıyor dedim ..yok efendim eşimin yanına oturmasın ben oturayım istedim...şuan kızım 1,5 yaşında .kv evine geçti ve bir yıldır ben çalıştığım için kızıma o bakıyor..ha benden de iyi bakıyor sağolsun. Logusalık kafası bambaşka...loğusa kadına öte git demeyeceksin arkadaş. Ben şuan o halimi düşününce şaşırıyorum . Ne güzel yardımcı olmuş diyorum ama o kafayla bunu anlamak çok zor.. hayatından yepyeni bi döneme girmişsin bedenin ruhun uykun düzenin her şey allak bullak . Bi de çocuğa bakamıyorsun diyen kaynananız varsa ben olsam ‘bu çocuk benim ben böyle bakıyorum,senin büyüttüğün de ortada zaten pek becerememişsin. Madem sen iyi bakarsın çok istiyorsan doğur bi tane ona bak.’ Derdim
O zaman görüşme sayısını azaltın en azından psikolojiniz daha az bozulur.
