Cuma sabahi onun icin hediye bakarken ayrilmak aklimin ucundan bile gecmezken aksam terk ettim onu. Bir anlik sinirle bitti dedim. Tamam dedi bir sey demedi. Daha once de tartistigimiz olmustu ama cocuk gibi aglamisti beni birakma sensiz yapamam diye. Simdi ayriligi oylece kabul etmesi zoruma gitti demek ki beni sevmemis diyorum. Bilmiyorum belki de bikti artik benden. Sinirle numarasini falan sildim su an ona ulasabilecegim hicbir yol yok. Facebook hesabini da dondurmustu zaten. Eger o mesaj atmazsa aramazsa bir daha gorusemeyecegiz yani. Cok komik oldu bu ayrilik hic beklemedigim bir anda nasil terk edebildim onu bilmiyorum. Acikcasi pisman degilim. Uzgun oldugum da soylenemez. Nasil bu kadar kolay vazgecebildim ondan aklim almiyor. Annemi karsima almistim onun icin. Inanmistim sevdigimize. Simdi goruyorum ki ne ben ona hak ettigi degeri vermisim ne de o beni gercekten sevmis.