- 9 Ağustos 2023
- 6
- -4
- 19
- Konu Sahibi cherryladybaby
- #1
Umarim beni anlayan kisiler çıkar sacma sapan ataerkil yargılar yapmak yerine cunku bu isin icinden ben çıkamıyorum. Benim su anda bi sevgilim var, onu bazen gercekten ölesiye seviyorum ama bazen de ondan o kadar nefret ediyorum ki sinirden kendimi parcalayasim geliyor. Ben ondan icki almasını istiyordum ben alamadifim icin arada, disarda falan iciyordum o icmiyordu. Bu bilgiyi neden verdiğimi anlayacaksiniz. Arada evine gidiyordum ve sadece opusuyorduk, rahat rahat opusmeye gidiyoduk yani sadece. Sonra 1-2 kere bu olduktan sonra vajinami oksamaya basladi, yani bu hareketin o an doğru olup olmadığını bile anlayamadim, yani izin vermeli miydim vermemeli miydim dusunemedim. Neyse, o an o oldu ve daha fazla ileri gitmedik ve gitmememiz de gerekiyordu. Sonra tam hatirlamiyorum ama sanirim bu oksama olayindan falan geriliyodum ben, dedim ki icki falan alalim biraz. Benim alkol seviyem cok dusuk ama 3 kere bira 1 kere raki ictim ne cesaretse vodkayi aldirdim. O surekli icen biri bira raki vodka falan icmis yani baya. Diktik kafamiza yarisini o uarisini ben, hatta ben bi tane daha cok diktim. Basta etki etmedi bu ne falan dedim hatta, 2 dakika sonra bayilmisim kendimde degilim. Hicbir şeyi hatirlamiyorum, sadece bir kac sey var aklima. Yapma cikar aciyor dedigim, tek bilincli oldugum anlardi. Bana sen de istekli seyler soyledin demisti, onların hiçbirini hatirlamiyorum kendimde değildim. Tek hatırladığım ve bilinçli olduklarım onlar. Guvenmistim ona sadece izin verdigim kadarini yapacagina dair. Bana sonradan bunu o an istiyodun dedi, ben de kendimde değildim dedi, ben de senin toleransin var dedim yemin etti senin kadar olmasa da etkiledi ben de bilmiyodum dedi. Ailesi geldi zaten sonra eve normalde çıkmamız gerekiyordu o saate kadar, haberleri yoktu tabii ki. Annesi beni ayiltmaya calisti, sadece ictigimizi dusunuyorlar ama baska bir sey oldufunu dusunmuyorlar. Zar zor eve attım kendimi sabah gitmiştim akşama daha ayilamadim. Kendimi tecavuze ugramis gibi hissettim. Bu olaydan sonra bunlari acikladim ona, nasil hissettigimi falan, yalvardım özür diledi ve bana sana ne iyi gelecekse onu yap ama birlikte atlatabiliriz dedi, ama ayrilmak istiyosan da saygi duyarim dedi. Ayrilmadim, daha dogrusu ayrilamadim. Bana bunu yasatip gitmesi daha kotu hissettirdi beni. Bi baglilik geliştirdim. Ve 1 haftada konu kapandi, kapattim cunku gideceğinden korktum. Ben bu konuyu ara ara actim ve ayrilik lafini getirdim, duzeltebilriiz dedi her seferinde. Bundan sonra cinsel iliski tekrar yasadik. Soyle bir seu var ki ya ben ilk cinsel iliskimi bilmiyorum, cok eksik hissediyorum ve bunu yapmam gerekiyormus gibi hissettim hep niye bilmiyorum. Cinsel arzudan cok gereklilikmis gibi hissettim onla iliskiye girmem, kendimi eksik hissetmemem icin onu baglamaya calisiyordum belki de bilmiyorum.
Sevgilim benden 2 yas buyuk ve ben resit degilim bu arada. Bu olay beni cok daha geriyor. Bana boylesine iyi hissettiren biri birden hayatimdaki en buyuk travmami olusturdu, zaten toplumdaki kadinlarin uzerindeki cinsellik baskisi beni cok etkilerken bunu en guvendigim kisi tarafından yasamam... Bu hissettigim ask mi yoksa bagimlilik mi her ne boksa cok yoruldum. Bazen iliskim yokmus, ben ondan kopabilirim, ona bagimli degilim bana bunu yapti o igrenc birisi gibisinden dusunceler geliyordu. Basta her seferinde bu konuyu soyleyip ayriligi actim, kapandi, açtım, kapandi. En son actifimda ve ayrilmaya karar verdifimde gozumun önünde hungur hüngür agladi duzeltebiliriz ya diye, ben de zaten ondan sonra iliski yasadik sanirim ben bunu normal karsiladim diye affettim, zaten aglayinca ben de ağladım. İcimde oyle bi baskı hissediyorum ki anlatamam. Daha sonea bu dusunceler ve hisler klasige donustu, artik aklıma gelse bile bastırıyordum ve şu an fark ediyorum ki bu beni daha kötü yapıyor. Bu dusunceleri de " ben ona bagli değilim, eskiden olduğu gibi başka insan bulabilirim, baskalariyla flort edebilriim ondan bagimsizim düşünceleri yerini aldı, yine de oyle gidip kimseule flört etmedim, sadece oyunda asko dedigim kisielr vardi anca o yani ama sonucta gorse kavga cikaracagi seylerdi. Simdi aramiz kotu, cunku galerimde ondan bagimsiz bir erkek tanimi gordu "Şöyle söyle bir erkek gördüğümde
) tanimi gibi düşünebilirsiniz, onu kaybetmekten korktum, bu sana da uyuyo dedim o an ama evet onun icin kaydetmistim. Sonradan itiraf ettim ona. İnanın bu olay yasanmadan önce o kadar saf ve duru bir sekilde seviyordum ki onu, o gün de o kadar saf hislerimle gittim onun yanına, ve kullanilmis hissederek evime döndüm... Sonradan böyle oldu. Bu aldatmak dedi bana, aldatmadim dedim. O gun en sevdigim bluzum ve ic camasiri takimlarim mahvoldu kusmuktan, hatta o bluzum duruyor hala dolapta gördükçe içim ürperiyor. Şimdi bazen aşırı yogun sevgi bazen oldurme istegi geliyor. Ama biliyorum ki bu işin sonu yok, çile gibi. Asla onu gerçekten o tamamen aşık ve saf sevgiyle sevemeyecegim. Ayrilmaya calissam ayrilamiyorum, cok bagimliyim ve arada asik hissetmem beni alikoyuyor bundan, fena asik hissediyorum. Hadi zarnzor ayrilsam kimseye guvenemeyecegim bir daha böyle. O benim ilk askimdi, iliskinin basinda yani olay yasanmadan once onunlayken korunma ve gugen hissediyordum. Simdi ise bu duygulardan eser yok. Ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyorum psikolog falan varsa analiz edebilir mi ya çok kötüyüm.
Sevgilim benden 2 yas buyuk ve ben resit degilim bu arada. Bu olay beni cok daha geriyor. Bana boylesine iyi hissettiren biri birden hayatimdaki en buyuk travmami olusturdu, zaten toplumdaki kadinlarin uzerindeki cinsellik baskisi beni cok etkilerken bunu en guvendigim kisi tarafından yasamam... Bu hissettigim ask mi yoksa bagimlilik mi her ne boksa cok yoruldum. Bazen iliskim yokmus, ben ondan kopabilirim, ona bagimli degilim bana bunu yapti o igrenc birisi gibisinden dusunceler geliyordu. Basta her seferinde bu konuyu soyleyip ayriligi actim, kapandi, açtım, kapandi. En son actifimda ve ayrilmaya karar verdifimde gozumun önünde hungur hüngür agladi duzeltebiliriz ya diye, ben de zaten ondan sonra iliski yasadik sanirim ben bunu normal karsiladim diye affettim, zaten aglayinca ben de ağladım. İcimde oyle bi baskı hissediyorum ki anlatamam. Daha sonea bu dusunceler ve hisler klasige donustu, artik aklıma gelse bile bastırıyordum ve şu an fark ediyorum ki bu beni daha kötü yapıyor. Bu dusunceleri de " ben ona bagli değilim, eskiden olduğu gibi başka insan bulabilirim, baskalariyla flort edebilriim ondan bagimsizim düşünceleri yerini aldı, yine de oyle gidip kimseule flört etmedim, sadece oyunda asko dedigim kisielr vardi anca o yani ama sonucta gorse kavga cikaracagi seylerdi. Simdi aramiz kotu, cunku galerimde ondan bagimsiz bir erkek tanimi gordu "Şöyle söyle bir erkek gördüğümde
) tanimi gibi düşünebilirsiniz, onu kaybetmekten korktum, bu sana da uyuyo dedim o an ama evet onun icin kaydetmistim. Sonradan itiraf ettim ona. İnanın bu olay yasanmadan önce o kadar saf ve duru bir sekilde seviyordum ki onu, o gün de o kadar saf hislerimle gittim onun yanına, ve kullanilmis hissederek evime döndüm... Sonradan böyle oldu. Bu aldatmak dedi bana, aldatmadim dedim. O gun en sevdigim bluzum ve ic camasiri takimlarim mahvoldu kusmuktan, hatta o bluzum duruyor hala dolapta gördükçe içim ürperiyor. Şimdi bazen aşırı yogun sevgi bazen oldurme istegi geliyor. Ama biliyorum ki bu işin sonu yok, çile gibi. Asla onu gerçekten o tamamen aşık ve saf sevgiyle sevemeyecegim. Ayrilmaya calissam ayrilamiyorum, cok bagimliyim ve arada asik hissetmem beni alikoyuyor bundan, fena asik hissediyorum. Hadi zarnzor ayrilsam kimseye guvenemeyecegim bir daha böyle. O benim ilk askimdi, iliskinin basinda yani olay yasanmadan once onunlayken korunma ve gugen hissediyordum. Simdi ise bu duygulardan eser yok. Ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyorum psikolog falan varsa analiz edebilir mi ya çok kötüyüm.
