- 14 Şubat 2020
- 43
- 23
- 3
- 31
- Konu Sahibi Kaderbizedegulse
-
- #1
Düşüne düşüne deli olacağım dönemlerden geçiyorum. Bir insanın istediği hiç bir şey mi olmaz diyorum. Allah affetsin neden sadece biz böyleyiz herkes mutlu diye sürekli söylenir oldum. İnancı olan bir insanım çok da dua ederim ama olmayınca nasip değilmiş hayırlsıı buymuş deyip geçemiyorum o an. Ben dahil çevremdekiler de çok üzülüyor çünkü. Üzülen sadece ben olsam bu kadar takmazdım. 28 yaşındayım. 6 yıldır çalışıyorum. Ayrı yaşıyorum ailemden. Onlara da yardımcı olmak zorundayım cünkü babam çalışmıyor ve emekli de değil. 6 yılda kendine ne yaptın deseniz elimde 20 binden başka bir birikmisliğim yok. Cünkü sunun ihtiyacı vardı bunun ihtiyacı var diye diye bu günlere geldim. Hayatımda biri var tam işler yoluna girecek evleneceğiz dedik, kesin diye baktığımız iş konusu olmadı ve biz dağıldık. Her gün dua ediyorum, gece uykumdan uyanarak dua eder şekilde buluyorum kendimi. Evlenmek yuva kurmak istedim oNda da bir engelle karşılaştık hep. Bütün arkadaşlarım evli, böyle olunca da çevreden bir baskı oluyor. Sanki bir eksikliğim varmış gibi hissettiriyorlar insana. Evli olanları görünce ister istemez üzülüyorum çok da ortamlara giremiyorum, sürekli evlilik mevzusunu açtıkları icin. Bunun icin üzülürken, erkek kardeşim üniversiteden mezun olunca atanamadı. İş kuracak diye 25 bin kredi çektim. Sonra da polislik mülakatlarına girdi ben o sırada krediyi cekmis bulundum. 6 aydır da ödüyorum. Kardesim de 6 aydır yanımda sonuç bekliyordu( bu arada işsiz ikimizin masraflarını ben karşılıyordum) dün sınav açıklandı kazanamamış. Simdi dünden beri onu toparlamaya çalışıyorum. Suan bu hastalık yüzünden işi de olmayacak bir süre. Kesin gözüyle bakmıştık yine polisliğe de. Aynı şekilde erkek arkadasım gibi o da dağıldı. Çevreme bakıyorum herkesin işi yolunda biz niye böyleyiz diyorum. Bir seyi çok isteyince olmaz sözü gercekten doğru. Allah bizi sınıyor artık buna inanıyorum. Karışık yazmıs olabilirim. Şimdiden kusura bakmayın. İçimi dökmek istedim.