Kızlar yine ben daha önce ki konularımı bilen bilir yine bir cesaret belki bu sefer olur diye hasta danışmanı olarak hastaneye girdim üç hafta olacak aynı şekilde diğer konumda bahsettiğim şeyleri yine yaşıyorum değer görmeme onemsenmeme ben ne kadar iyi yaklasirsam yaklasayim insanlara yokmuşum gibi davranıyorlar önemsemiyorlar söylediğim şey durulmuyor yokmuşum gibi herkes konuşuyor sohbet ediyor ben konuşacak bir şey bulamıyorum ve böyle olunca da hiç konuşmuyorum...bu konuda artik sorun bende ne bilmiyorum ama bu düzelmez bunu kabul ettim.. sıkıntı şu ki ben burdan da ayrılacağım istifa vereceğim bugün ise odaklanamiyorm yapamıyorm hep hata yapıyorum unutuyorum öğrenemiyorm ve o kadar bunalıyorum ki vakit gecmiyor..katta on doktor var onları takip etmem gerekiyor ve doktorlar da sorunlu iki doktor var ariyorm hocam hastanız geldi diye ne var be yine ne var bu tarz konuşmalar diğer doktor sürekli azarlıyor asagılıyor ben kaldıramıyorum bunu ..ve bu işe girdiğimi herkes biliyor erkek arkadaşım da çalışmamı istiyor çalışmazsan ben çalışmayan kadınla evlenmem diyor o çok iyi bir pozisyon da çalışıyor smdi bu isten de ayrılırsam burda da yapamadın sen çalışamıyorsun hazıra alismissin asalaksin vs gibi laflar edecek ona ve ailesine rezil olacağım ... biliyorm sıkıntı bende ben yapamıyorum ben çalışamıyorum ben basedemiyorum zorluklarla bende bulacaksın suçu ne derseniz haklısıniz ama ben bu işten çıkacağım ve çıkarsam rezil olacağım insanlara
Kendini neden asagiliyosun ? Kimsenin senin hakkinda bu sekilde konusmasina izin verme. Her zaman yaninda olacak, sana destek cikacak insanlar biriktir etrafinda. Yapamiyorsan yapamiyorsun, sert bir iş sana gore demek ki. Kendine gore bir is bulana kadar birkac deneyim yasayacaksin is hayatinda. Hepimiz yasadik. Daha iyi kosullar icin sirket degistirdik, sektor degistirdik, hadi bir de bunu deneyelim dedik bambaska isler yaptik... Belki geri dönüp ayni isi yaptik. Ama kimseyi de konusturmadik. Bos ver. Sen mutsuz oldugun isi yapma.Kızlar yine ben daha önce ki konularımı bilen bilir yine bir cesaret belki bu sefer olur diye hasta danışmanı olarak hastaneye girdim üç hafta olacak aynı şekilde diğer konumda bahsettiğim şeyleri yine yaşıyorum değer görmeme onemsenmeme ben ne kadar iyi yaklasirsam yaklasayim insanlara yokmuşum gibi davranıyorlar önemsemiyorlar söylediğim şey durulmuyor yokmuşum gibi herkes konuşuyor sohbet ediyor ben konuşacak bir şey bulamıyorum ve böyle olunca da hiç konuşmuyorum...bu konuda artik sorun bende ne bilmiyorum ama bu düzelmez bunu kabul ettim.. sıkıntı şu ki ben burdan da ayrılacağım istifa vereceğim bugün ise odaklanamiyorm yapamıyorm hep hata yapıyorum unutuyorum öğrenemiyorm ve o kadar bunalıyorum ki vakit gecmiyor..katta on doktor var onları takip etmem gerekiyor ve doktorlar da sorunlu iki doktor var ariyorm hocam hastanız geldi diye ne var be yine ne var bu tarz konuşmalar diğer doktor sürekli azarlıyor asagılıyor ben kaldıramıyorum bunu ..ve bu işe girdiğimi herkes biliyor erkek arkadaşım da çalışmamı istiyor çalışmazsan ben çalışmayan kadınla evlenmem diyor o çok iyi bir pozisyon da çalışıyor smdi bu isten de ayrılırsam burda da yapamadın sen çalışamıyorsun hazıra alismissin asalaksin vs gibi laflar edecek ona ve ailesine rezil olacağım ... biliyorm sıkıntı bende ben yapamıyorum ben çalışamıyorum ben basedemiyorum zorluklarla bende bulacaksın suçu ne derseniz haklısıniz ama ben bu işten çıkacağım ve çıkarsam rezil olacağım insanlara ..erkek arkadaşıma çıktığı mi soylemesem illa ki öğrenecek buraya gelirse ne yapacağım bendoğru söylüyor ben bir asalagim ve onu haketmiyorum kaç ise girdiysem yapamadım ve oda haklı kendi ayakları üstünde duran özgüvenli bir insana layık
Benim durumum çözülecek gibi değil ama siz nasıl astınız bu durumuİş konusunda ben de aynı şeyleri yaşadım, en iyi ben anlarım sizi. Hatta burada da konu açmıştım ama hayatınızdaki kişinin böyle konuşmasına izin vermeniz kabul edilir değil. Beğenmiyorsa ayrılsın, hatta sizin sınırı çizmeniz lazım. İş için de, şimdiki aklım olsa hayatta bırakmaz ve maaşımla direkt, özelde iyi bir psikiyatrist bulurdum. DEHB, yetişkin otizm, TSSB olabilir. Belki de sadece özgüvensizlik, başarısızlık şeması vs... İnş sağlıklı karar alabilirsiniz ama mutlaka birine danışın
Sen önce bi ruhsal cöküntü yasiyorsunuz anladigim kadariyla bununla yüzlesmek varken neden kaciyorsun ki? Ikinci alternatifleri varken neden kolay seceneklerini kacmak olarak algiliyorsun. Isi birakmadan önce bi tedavi olun psikolog ve psiyatriye gidin. bir tedavi olun bakalim bu durumlari asabilecek misin? Bunlari odaklan.Kızlar yine ben daha önce ki konularımı bilen bilir yine bir cesaret belki bu sefer olur diye hasta danışmanı olarak hastaneye girdim üç hafta olacak aynı şekilde diğer konumda bahsettiğim şeyleri yine yaşıyorum değer görmeme onemsenmeme ben ne kadar iyi yaklasirsam yaklasayim insanlara yokmuşum gibi davranıyorlar önemsemiyorlar söylediğim şey durulmuyor yokmuşum gibi herkes konuşuyor sohbet ediyor ben konuşacak bir şey bulamıyorum ve böyle olunca da hiç konuşmuyorum...bu konuda artik sorun bende ne bilmiyorum ama bu düzelmez bunu kabul ettim.. sıkıntı şu ki ben burdan da ayrılacağım istifa vereceğim bugün ise odaklanamiyorm yapamıyorm hep hata yapıyorum unutuyorum öğrenemiyorm ve o kadar bunalıyorum ki vakit gecmiyor..katta on doktor var onları takip etmem gerekiyor ve doktorlar da sorunlu iki doktor var ariyorm hocam hastanız geldi diye ne var be yine ne var bu tarz konuşmalar diğer doktor sürekli azarlıyor asagılıyor ben kaldıramıyorum bunu ..ve bu işe girdiğimi herkes biliyor erkek arkadaşım da çalışmamı istiyor çalışmazsan ben çalışmayan kadınla evlenmem diyor o çok iyi bir pozisyon da çalışıyor smdi bu isten de ayrılırsam burda da yapamadın sen çalışamıyorsun hazıra alismissin asalaksin vs gibi laflar edecek ona ve ailesine rezil olacağım ... biliyorm sıkıntı bende ben yapamıyorum ben çalışamıyorum ben basedemiyorum zorluklarla bende bulacaksın suçu ne derseniz haklısıniz ama ben bu işten çıkacağım ve çıkarsam rezil olacağım insanlara ..erkek arkadaşıma çıktığı mi soylemesem illa ki öğrenecek buraya gelirse ne yapacağım bendoğru söylüyor ben bir asalagim ve onu haketmiyorum kaç ise girdiysem yapamadım ve oda haklı kendi ayakları üstünde duran özgüvenli bir insana layık
Henüz aşmadım. Uzun bir süre çalışmadım, çalışamadım zaten çünkü inanın aynı şeyleri hissediyorum sizinle. O yüzden eve kapanıp ders çalışıp atanmayı seçtim, İnş yakında atanıyorum ama hâlâ çok kaygılıyım orada da aynı şeyleri yaşayacam diye. Bir önceki işim de sizin gibi insanlarla birebir iletişim gerektiren bir işti. Ben anladım ki, ben bu tarz işleri yapamıyorum ama işte yaşla mı alakalı bilmiyorum (30 oldum ve daha sakinim), keşke o an iyi kazanıyorken yardım alsaydım da düzelseydim diyorum çünkü ailem asla bu konuda destek olmadı ve ben çok psikolojik değil de, yapım bu yaa özgüvensizim ve çabuk sıkılıyorum gibi düşünüyordum ama maalesef öyle değil. Yıllardır kendi kendime psikoloji ile ilgileniyorum ve bu, o kadar da basit bir sorun değil. Siz, yukarıda saydığım rahatsızlıklarla beraber Borderline ve gizli narsisizimi de araştırın bi. Birinden birinde mutlaka kendinizi bulacaksınız ama bana güvenin, yardımsız olmayacak bu iş ve %100 aynı şeyleri yaşıyorum ve sizi çok çok iyi anlıyorum... Hayatınızdaki kişinin de stresi üstünde. Lütfen kimseye izin vermeyinBenim durumum çözülecek gibi değil ama siz nasıl astınız bu durumu
Kızlar yine ben daha önce ki konularımı bilen bilir yine bir cesaret belki bu sefer olur diye hasta danışmanı olarak hastaneye girdim üç hafta olacak aynı şekilde diğer konumda bahsettiğim şeyleri yine yaşıyorum değer görmeme onemsenmeme ben ne kadar iyi yaklasirsam yaklasayim insanlara yokmuşum gibi davranıyorlar önemsemiyorlar söylediğim şey durulmuyor yokmuşum gibi herkes konuşuyor sohbet ediyor ben konuşacak bir şey bulamıyorum ve böyle olunca da hiç konuşmuyorum...bu konuda artik sorun bende ne bilmiyorum ama bu düzelmez bunu kabul ettim.. sıkıntı şu ki ben burdan da ayrılacağım istifa vereceğim bugün ise odaklanamiyorm yapamıyorm hep hata yapıyorum unutuyorum öğrenemiyorm ve o kadar bunalıyorum ki vakit gecmiyor..katta on doktor var onları takip etmem gerekiyor ve doktorlar da sorunlu iki doktor var ariyorm hocam hastanız geldi diye ne var be yine ne var bu tarz konuşmalar diğer doktor sürekli azarlıyor asagılıyor ben kaldıramıyorum bunu ..ve bu işe girdiğimi herkes biliyor erkek arkadaşım da çalışmamı istiyor çalışmazsan ben çalışmayan kadınla evlenmem diyor o çok iyi bir pozisyon da çalışıyor smdi bu isten de ayrılırsam burda da yapamadın sen çalışamıyorsun hazıra alismissin asalaksin vs gibi laflar edecek ona ve ailesine rezil olacağım ... biliyorm sıkıntı bende ben yapamıyorum ben çalışamıyorum ben basedemiyorum zorluklarla bende bulacaksın suçu ne derseniz haklısıniz ama ben bu işten çıkacağım ve çıkarsam rezil olacağım insanlara ..erkek arkadaşıma çıktığı mi soylemesem illa ki öğrenecek buraya gelirse ne yapacağım bendoğru söylüyor ben bir asalagim ve onu haketmiyorum kaç ise girdiysem yapamadım ve oda haklı kendi ayakları üstünde duran özgüvenli bir insana layık
Sanirim sosyal fobi yasiyor olabilirsiniz uzmandan yardim almanizi tavsiye ederim.is hayatinda benim ilk yillarim oyle gecti anlattiginiz gibi fakat sonra derdimin arkadas olmadigini saat 6olsunda eve gidiyim yaptim. Bazen insanlar soru sordugunda utanip dilim baglanmis gibi olurdu ama kendime deger vermeyi ve kendimi sevmeye basladim kiyafet secimimi imkanlar dahilde daha kaliteli hale getirdim ic camasirna kadar kisisel bakimlarimi yaptim kiloma dikkat ettim sonra bir baktim insan bedenine gereken degeri verdiginde ruhunada veriyormus. :) Erkek arkadasin konusunda onun egolu istekleri icin degil kendin icin calismalisin zaten ve oyle bir insan nasisrt kisi olur ve surdurebilir iliski olmaz sana destek olmak varken kostek ollucaksa olmaz olsun hoscakalKızlar yine ben daha önce ki konularımı bilen bilir yine bir cesaret belki bu sefer olur diye hasta danışmanı olarak hastaneye girdim üç hafta olacak aynı şekilde diğer konumda bahsettiğim şeyleri yine yaşıyorum değer görmeme onemsenmeme ben ne kadar iyi yaklasirsam yaklasayim insanlara yokmuşum gibi davranıyorlar önemsemiyorlar söylediğim şey durulmuyor yokmuşum gibi herkes konuşuyor sohbet ediyor ben konuşacak bir şey bulamıyorum ve böyle olunca da hiç konuşmuyorum...bu konuda artik sorun bende ne bilmiyorum ama bu düzelmez bunu kabul ettim.. sıkıntı şu ki ben burdan da ayrılacağım istifa vereceğim bugün ise odaklanamiyorm yapamıyorm hep hata yapıyorum unutuyorum öğrenemiyorm ve o kadar bunalıyorum ki vakit gecmiyor..katta on doktor var onları takip etmem gerekiyor ve doktorlar da sorunlu iki doktor var ariyorm hocam hastanız geldi diye ne var be yine ne var bu tarz konuşmalar diğer doktor sürekli azarlıyor asagılıyor ben kaldıramıyorum bunu ..ve bu işe girdiğimi herkes biliyor erkek arkadaşım da çalışmamı istiyor çalışmazsan ben çalışmayan kadınla evlenmem diyor o çok iyi bir pozisyon da çalışıyor smdi bu isten de ayrılırsam burda da yapamadın sen çalışamıyorsun hazıra alismissin asalaksin vs gibi laflar edecek ona ve ailesine rezil olacağım ... biliyorm sıkıntı bende ben yapamıyorum ben çalışamıyorum ben basedemiyorum zorluklarla bende bulacaksın suçu ne derseniz haklısıniz ama ben bu işten çıkacağım ve çıkarsam rezil olacağım insanlara ..erkek arkadaşıma çıktığı mi soylemesem illa ki öğrenecek buraya gelirse ne yapacağım bendoğru söylüyor ben bir asalagim ve onu haketmiyorum kaç ise girdiysem yapamadım ve oda haklı kendi ayakları üstünde duran özgüvenli bir insana layık
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?