Gerçekten çok üzgünüm artık yıldım vazgeçesim geliyor her şeyden.Eşimi çok seviyorum zaten ondan bu hallerim.1,5 sene flört ettik 6 ay nişanlı kaldım ve 9 aydır evliyim. .Çok iyi bir insan evine bağlı kötü alışkanlığı yok.Kavga esnasında hep benim alttan almamı susan taraf olmamı istiyordu bunu da aşıyoruz yani şimdilerde beni daha çok dinliyor. Bana karşıda çok ilgili istekli.Ama bir sorunumuz var ki onu aşamıyoruz.Meselemiz çocuk.Komşular kv ye henüz 9 aylık evli olmama rağmen çocuk olmuyor mu bir sorun mu var gibisinden bir şeyler sormuşlar belkide sormadılarda merakından ağız arıyor bilmiyorum orasını. Akşam otururken dile getirdi. Bende bir sorun yok sadece daha erken dedim.
Kendi evimize indik eşime anlattım.Güldük geçtik.İkimizin kendini hazır hisettiği bir zamanda olsun o çocuk herhangi birimizin zorlamasıyla yada aile baskılarıyla vs.ile değil tamamen sevgi ve istekle olsun istiyorum dedim.Oda ben kendi açımdan hazırım dedi.Bende ödemelerimiz şubatta bitiyor hap ile korunmayı bırakırım başka türlü korunuruz o zaman yazın doktora gideriz bir sorun yoksa ondan sonra çocuk yapabiliriz dedim.Bu kadar çabuk mu dedi bende erken olduğunu düşünüyorsan bekleriz sen hazırım deyince ben fikrimi söyledim dedim.Çok acele ediyosun bekleyelim dedi.Olur dedim bekeyelim sorun yok da seni bekletmeye iten nedir dedim.
Önce ekonomik gerekçeler sundu şartlarımız biraz daha iyileşsin dedi ki ikimizde çalışıyoruz ev bizim arabamız var .Arsa ve tarlada var.Sadece bir banka kredimiz var oda şubatta bitiyor.Sonra biraz gezelim tozalım başbaşa kalalım çocuk olunca zor olur diyor .Şimdi gezip tozuyomuyuz dedim.Evden işe işten eve ne gezmemiz var bizim dedim şimdi çocuk yok mu iki tane çocuk var. (eşimin ilk evliliğinden)Balayına gidemedik.Gerdek gecemin sabahı çocuklar bana geldi 1 hafta evlilik iznimde çocuklar hep bende kaldı.Normalde kv dede kalıyorlar biz çalıştığımız için zaten altlı üstlüyz o zamnlar dip dibe binalardaydık gündüzü geçtm bari akşam yanına alsaydı çocukları.O süre içerisinde nereye gidildiyse 4 kişi olarak gittik.El öpmeye aileme gittiğimde bile.Yalnız bir kahve içmeye bile gitmedik.Şimdide 4 kv kp de bize eklenince6 kişilik ördek ailesi gibi tuvalet hariç her yere beraber gidiyoruz.Tek başına gittiğimiz tek yer iş.Ağzımı açıp tek bişi söylemiyorum çocuklara annesine babasına ne zaman eşime bişi desem onlarda benim ailem diyor kıyamıyorum onlara bende susuyorum.Yatılı bir misafirliğe gitsek küçük kız babasıyla uyumak istiyor ben ablasıyla oda babasıyla yatıyor.Bizde kaldıkları geceler yatak odama biz uyurken girip girip çıkıyolar çocuk deyip susuyorum ne diyebilirm ki.Bu yalnız kalmak mı dedim. Ne yapayım çocuklarımımı atayım diyor.Ben at demedim dedim sadece kendinide benide kandırma yok yalnız kalalım yok hayatımızı yaşayalım gibisinden olmayacak hayalleri bana kurdurtma dedim.Bu sefer küçük kız 9 yaşında onu gerekçe gösterdi .Daha küçük Kıskançlık yapar mı üzülür mü çocuk olunca ,büyüsün istiyorum ablası kadar olsun b( geçen ay 12sine girdi )büyük kızdaiyi bir lise kazansın dersleri etkilenmesin.dedi.
Tabi bende artık dayanamdım.İste dedim benden daha neler istiyceksin çok merak ediyorum iste.Şey iste mesela büyük kız üniversiteye gitsin küçük kız liseye gitsin o zaman yaparız.Ama yok ozmanda evlilik çağı gelir birinin en iyisi ikisini evlendirelim onların çocuklarına bkarız dedim olmaz mı?Yada şey yapalım mesela ben çocuklara bakayım sen yeniden evlen hayatını yaşa gez dolaş ben annene babana çocuklarına bakar bakıcılık yaparım.İste dedim bunlarıda iste.Ben bu kadar eşek olduktan sonra senin vurduğun semer az gelir bana .
Elimden gelen tüm fedakarlıkları yapıyorum.O çocuklar için bu evlilik için.Kv kendi ağzıyla senin bu çocuklara yaptıklarını öz anneleri yapmadı diyor.Eşimi tanıdığım günden beri çocuklarla ilgiliyim.Zaten çocuk çok seven biriyim.Çalıştığımı kendimden çok o çocuklara eğitimlerine harcıyorum yeterki eksiklik hisetmesinler diye veli toplantlarına giderim her etkinliklerine katılırım benimsedim onları ama bana da yazık.Kendi çocuğumu istemem suç mu?Evet belki daha çok yorulucam ama şimdide az yorulmuyorum ki.En azından o zamn çocuğuma odaklanırım işten ayrılırım. Evlenmeden öncede bunu konuştuk ben çocuk çok severim isterim dedim.Bende isterim sorun yok dedi.Şimdi kırk dereden su getiryor .Evet yapmam demiyor ama ne zamn belli değil 28 yaşındayım oda 37 sine girdi .Yoruldum benden bunu istemeye hakkı yok ki .Evlendim evleneli evlilik hayatının tadını çıkaramadan 2 çocuk annesi oldum artık kendi çoçuğumunda annesi olmak istiyorum ilk çocuktan sonra biraz büyüsün diyede beklemek istyrm o zamnda 2.çocuğumu ne zamn yapıcam yaşı geçiyor.Hem ha deyince hemen olur mu olmaz mı belki bunun içinde bi zaman gerekicek bunun nesi anlaşılmıyor?Bu kadarını benden istemeye hakkı var mı?Tamam çocuklarını düşünmesi iyi bir şey babalığını takdir ediyorum ama bende insanım ve karısyım benide düşünmesi gerekemez mi?
Son olarak çocuklarına bu kadar düşünüyorsan evlenmeyip hayatını onlara adasaydın.Kendin yapmamışsın bunu evlendin şimdi benden hayatımı onlara adamamı bekliyorsun ne diyim yazık benden ne istesen az gelir bana iste dedim.Zaten bu saaten sonra çocuk falan yapmam dedim.Bir sürü konuştu ama ben hiç anlamadım kafam kazan gibiydi halada ağrıyor yattım uyudum hiç bişi demeden oda uyudu bana sarılarak seni çok seviyorum diye sağolsun beni çok seviyomuş.
Evlenmeden düşünseydin bunları ,neden çocuklu adamla evlendin ,Kendin ettin kendin buldun vs.gibi yorum yapacak arkadaşlara duyrulur sadece içimi döküyorum incitmeyin lütfen.