Kızlar merhaba, bazı sebeplerden ötürü hemen yazamadım çok özür diliyorum, neler olduğunu yazayım hemen;
Adam gece üçte pavyona gitmişti ya, beş gb eve döndü, rezil olmak istemediğim için kapıyı kilitlemedim, ben bebeğimle yatıyordum yanımıza geldi öyle bir zum olmuş ki... Ağlamaklı bir sesle pancar pancar diye seslendi, (pişman güya, yapıp yapıp özür diler böyle sarhoşken) ağzı dili dolanıyor konuşamıyor! cvp vermedim çocuğu sevmek için eğildi ama üzerine düşüyordu az kalsın, bebeği kendime doğru iyice çektim koruma amaçlı, yarın konuşuruz dedim huylandı emin misin diye sordu evet eminim dedim, yatağa oturdu, biliyor musun yarın burdan gidiyorum dedi, sen bilirsin dedim, ya ben niye gidiyorum ki sen git diye bağırdı hiç cvp vermedim odadan çıktı, holde boylu boyunca uzanıp sızmış kalmış. Bebek olmadan önce bu kadar tedirgin olmamıştım inanın bebeğe birşey yapacak diye çok korktum soğukkanlı olmaya çalıştım alttan aldım biraz. Sızıp kalınca rahatladım.
Pazar günü valizimi alıp çıkıp gitmeyi planlıyordum ama öğleye doğru kapı çaldı, bu güç bela kalkıp yatağa yattı, kuzenimin oğlu var yurtta kalıyor, ara sıra gelir o gelmiş, ona yemek falan hazırladım çıkamadım. Eşim de akşama kadar uyudu sayılır, çocuk erken gitse çıkacaktım ama çıkamadım, daha önce anlatmıştım hatırlarsanız memlekete her saat araba yok diye.
Akşamüstü bizimki ayıldı üzerini değişti aman bir surat bir trip! Ben de yüzüne bakmadım hiç, dışarı çıktı hava almaya, sonra aradı annemler akşam bebeği sevmeye geleceklermiş dedi, ben de dedim gelmesinler, sonra neyse ara dedim gelsinler hem durumdan haberdar ederiz onları da, ne durumu dedi, bu böyle gitmiyor artık, başaramıyoruz biz dedim. Sonra kvyi aradım buyrun gelin bekleriz dedim kadın şaşırdı, muhtemelen arayıp gelmeyin demiş.
Neyse geldiler çay falan içtiler ama bebek çok ağladı eziyet etti, uyutmak için yatak odasına geçtim, o arada da gitmek için kalkmışlar, görümcem vedalaşmak için yanıma geldi, ona durumu anlattım, tamam halledeceğiz bunu merak etme dedi gittiler.
Bebek uyuyunca ben içeri geçtim bekliyorum gelsin de konuşalım diye, aman adamda bir surat bir surat sanırsın gece pavyona ben gitmişim.
Konuşmamız lazım dedim ne konuşacaz diye bağırdı sonra da geldi oturdu karşıma, ben alkol tedavisi görmeni istiyorum dedim, hyr görmeyecem dedi, göreceksin yoksa aile diye bir şeyin kalmayacak dedim, sonra ben konuştum o sustu, bu durumun kabul edilemez olduğunu artık çoluk çocuk sahibi olduğunu buna göre davranması gerektiğini söyledim, derdimi anlattım sonra söylemek istediğin bir şey varsa sen de söyle lütfen dedim, ne söyleyebilirim ki sen şikayetlerini konuştun ben dinledim işte dedi... O an iyice farkına vardım kızlar bu adam kendini kaf dağında görüyor, bu nasıl bir ego nasıl bir kendini beğenmişliktir aklım almıyor... İyi sen bilirsin dedim kalktım yattım, o da yastığını alıp oturma odasında yattı.
Pazartesi Sabah 9gb kalktım bebeği aşıya götürdüm, bir yandan da yolculuk saatini denk getirmek için hesap yaptım (aktarmalı gitmem gerekiyordu) 11gb eve geldim bebek uyuyunca ben de uyudum öğleyin eve geldi bebeğin başına geçti sevdi falan sonra gitti, hemen kalktım taksi çağırdım valizimi falan alıp çıktım, çok şükür araçları yakaladım, annemlere geldim...
Dün saat 18.00 de aramış bir kere tel sessizdeydi sonradan gördüm ama geri dönmedim. Bir daha da aramadı.
Görümcem akşam msj attı nasılsın falan diye ben de durumu anlattım, sen haklısın dedi bana biraz burnu sürtsün dedi cvp vermedim.
Şu an annemlerdeyim, anneme biraz tartıştık dedim ama pavyon durumunu falan anlatmadım, babama da doğum iznim bitmeden bi göreyim sizi diye düşündüm dedim.
Gelelim ne düşündüğüme... İki gündür kafa patlatıyorum, bu şekilde devam etmesi mümkün değil, fakat alkol tedavisi görmeyi kabul ederse ve bir daha alkol almayacağına garanti alabilirsem evliliği devam ettirmeyi düşünüyorum, uzlaşmaya yanaşmaz tedaviyi kabul etmezse herşey burada bitecek...
Bu adam çocuğunu çok seviyor sanıyor(d)um! Dün gizlice evden çıkıp gelirken bir yanım hala azap çekiyordu çocuğu gizliden kaçırıyorum diye buna hakkım var mı diye kendimi sorgulamıştım... Dünden beri ne tekrar aradı ne msj attı, yanlış anlaşılmasın kendim için değil çocuk için bile bir girişimde bulunmadı. Demek ki o engin sevgisi de bu kadarmışş.
Birkaç gün daha geçsin, durum netlik kazanınca aileme oturup açıkça anlatacağım. Şimdi bebeği sevsinler istiyorum, hemen üzmek istemiyorum onları...
Ne hissettiğimi yazayım, öncekiler gb üzüntü kırgınlık ya da öfke hissetmiyorum, çok ilginç bir şekilde sakinim ama beynim yorulmuş gb, sanki karşımda artık şımarıklıklarını önceden tahmin edebildiğim ama tahammül edemediğim bir çocuk var... Sürekli kendini haklı gören uzlaşmaz mız mız bir çocuk!
Evet olayın pavyon boyutu iğrenç! Dün akşam annemlerin izlediği bir dizide pavyon sahnesi vardı gözlerim doldu, utandım resmen, bunu hazmetmek çok zor bunu anladım
Yorumların hepsini ayrıntılı okuyamadım, cvp yazıp yardımcı olmak isteyenlere teşekkür ederim,
Eşine ayak uydursaydın diye akıl verip beni suçlu bulan şahsa diyecek sözüm yok ziraa kendisi sözün bittiği yerde bulunuyor!
Gelişmeleri yeri geldikçe yazarım kızlar, sormak istediğiniz birşey varsa sorun lütfen
cikom bunu sende yapıyorsun bire bir ben yaşadım...ama empati sadece empati....
