Merhabalar, genel olarak pozitif biri olmama rağmen bu ara başıma gelenler dolasıyla pozitif olmaya çalışırken yine kendimi üzülürken, bazı şeyleri sorgularken buluyorum.
Yaklaşık 10 yıldır özelde çalışıyorum, babamın sosyal güvencesi yok bu sebeple çalıştığım 10 yıl boyunca aileme ben baktım, baktım derken destek olmak anlamında değil, evin tüm maddi giderlerini ben karşıladım ve hiçbir zaman da bundan şikayetçi olmadım, hep ailem kimseye muhtaç olmasın diye ben kendi harcamalarımdan kıstım ve şimdiye kadar çok şükür kimseye muhtaç olmadık. Yeni çıkan vergi-prim affı dolayısıyla babamın emekli olma ihtimali vardı fakat geçmişe dönük 10 yıllık primi görünmüyor, yani emeklilik hayalleri de suya düştü. Ben babam emekli olur, artık rahat olurum, biraz hayatımı yaşarım ne bileyim istediğimi alırım, artık her sene tatile giderim, gezerim, yeni yerler görürüm ve belli bir süre sonra kendi geleceğim için yatırım yaparım (ev alma gibi). diye düşünürken babamın emekliliği olmayınca bütün hayallerim bir bir yok oldu. Kara kara ne yapacağım diye düşünüyorum. Şimdiye kadar karşıma çok insan çıktı ama evleneceğim diyebileceğim kimse olmadı ama ileri de evlenme durumum olur ise ailem ne olacak, ben ev geçindirmeye devam mı edeceğim ne yapacağım bilmiyorum. Ne kendi hayatımı dilediğim gibi yaşıyorum ne de gelecek için kendime birikim yapabiliyorum. Yani kısaca bu ara tükenmiş durumdayım.
Kendimi nasıl avutacağımı bilmiyorum, evlilikten de soğudum bu konulardan dolayı, evlenmek de istemiyorum ki evlenirsem ailem ne olacak, eşim ya izin vermezse aileme destek olmama v.s. düşünceler çıkmıyor beynimdem. Geceleri uyuyamıyorum. Özgüven sorunum dolayısıyla psikoloğa gidiyorum ama bu konu da özgüvenimi zedeliyor. İkisini bir arada yürütmek mantıklı mı?
Yaklaşık 10 yıldır özelde çalışıyorum, babamın sosyal güvencesi yok bu sebeple çalıştığım 10 yıl boyunca aileme ben baktım, baktım derken destek olmak anlamında değil, evin tüm maddi giderlerini ben karşıladım ve hiçbir zaman da bundan şikayetçi olmadım, hep ailem kimseye muhtaç olmasın diye ben kendi harcamalarımdan kıstım ve şimdiye kadar çok şükür kimseye muhtaç olmadık. Yeni çıkan vergi-prim affı dolayısıyla babamın emekli olma ihtimali vardı fakat geçmişe dönük 10 yıllık primi görünmüyor, yani emeklilik hayalleri de suya düştü. Ben babam emekli olur, artık rahat olurum, biraz hayatımı yaşarım ne bileyim istediğimi alırım, artık her sene tatile giderim, gezerim, yeni yerler görürüm ve belli bir süre sonra kendi geleceğim için yatırım yaparım (ev alma gibi). diye düşünürken babamın emekliliği olmayınca bütün hayallerim bir bir yok oldu. Kara kara ne yapacağım diye düşünüyorum. Şimdiye kadar karşıma çok insan çıktı ama evleneceğim diyebileceğim kimse olmadı ama ileri de evlenme durumum olur ise ailem ne olacak, ben ev geçindirmeye devam mı edeceğim ne yapacağım bilmiyorum. Ne kendi hayatımı dilediğim gibi yaşıyorum ne de gelecek için kendime birikim yapabiliyorum. Yani kısaca bu ara tükenmiş durumdayım.
Kendimi nasıl avutacağımı bilmiyorum, evlilikten de soğudum bu konulardan dolayı, evlenmek de istemiyorum ki evlenirsem ailem ne olacak, eşim ya izin vermezse aileme destek olmama v.s. düşünceler çıkmıyor beynimdem. Geceleri uyuyamıyorum. Özgüven sorunum dolayısıyla psikoloğa gidiyorum ama bu konu da özgüvenimi zedeliyor. İkisini bir arada yürütmek mantıklı mı?
en son görüştüğüm kişiye (ve ilk kez birine durumumu açık açık anlattım) anlattığımda ilk çok olumlu karşıladı sonrasında maddi konuları konuşunca "ailene yardım edeceksen kendi harcamalarından kısarsın" gibi hoşuma gitmeyen bir cevap verince soğudum, bu sebepler ve başka sebepler dolayısı ile bitirdim.
