- 27 Eylül 2016
- 2.336
- 2.707
- Konu Sahibi Minikkuala
- #1
Nereden başlayayım bilmiyorum çok uzun olmasınıda istemiyorum ama yazsam herhalde oku oku bitmez . En başından anlatayım
22 yaşındayım cocuklugumdan beri sürekli olgun olmak zorunda kaldım annemle babam boşandı ben orta okula giderken hiç bi zaman normal bi hayatımiz olmadı ne kardeşlerim annem hepimiz çok zor şeyler yaşadık annem her bizim için çaba gösterdi hala gösteriyor tek başına büyüttü bizi okut tu evlenmedi genç olmasına rağmen tek başına çalışıp istanbul gibi bi yerde hem kendine hem bize sahip çıktı babamdan maddi manevi hiç destek görmedik suan görsem tanımam bile her neyse
Evlendim geçen sene mayısta bir sene olucak evleneli eşimden çok memnunum her Allah razı olsun beni hep anladi tabiki herkes gibi ufak tefek problemler herkesin hayatında var kimse mükemmel değil . Hamileyim suan 26 haftalik bi kızım olucak Hersey çok güzel çok iyi eşim evim bebeğim ailem ama gelin görün ki ben çok kötüyüm kendimi tükenmiş bitmiş hissediyorum burada anlatamadigim bir çok şey yaşadım cocuklugumda hepsi gözümün önünden birbirine geçiyor ağlama krizlerine giriyorum sürekli içimde bi nefret var babama karsi hayatimdaki tüm olumsuzluklar onun yüzünden oldu annem rahim kanseri oldu şükür yendik ve hala calisiyo ben çocukluğumda uzun süre tedavi gerektiren hayatı bi hastalık atlattım psikolojik olarak bitigim yorgunum 3 sene kadar psikolojik tedavide gördüm ailem çok anlayışlı esimde öyle ama bilmiyorum bende hep eksik bişeyler var tamamlayamadigim boğazım hep düğüm düğüm ne yapmalıyım ben bebek için acele etmissiniz diyebilirsiniz ama inanin bebegimle ilgili değil onu bende esimde çok istedik şükür Rabbim nasip etti ama ben bitik hissediyorum kendimi ne yapıcam ben nasıl silicem beynimden o yaşadıklarımı
22 yaşındayım cocuklugumdan beri sürekli olgun olmak zorunda kaldım annemle babam boşandı ben orta okula giderken hiç bi zaman normal bi hayatımiz olmadı ne kardeşlerim annem hepimiz çok zor şeyler yaşadık annem her bizim için çaba gösterdi hala gösteriyor tek başına büyüttü bizi okut tu evlenmedi genç olmasına rağmen tek başına çalışıp istanbul gibi bi yerde hem kendine hem bize sahip çıktı babamdan maddi manevi hiç destek görmedik suan görsem tanımam bile her neyse
Evlendim geçen sene mayısta bir sene olucak evleneli eşimden çok memnunum her Allah razı olsun beni hep anladi tabiki herkes gibi ufak tefek problemler herkesin hayatında var kimse mükemmel değil . Hamileyim suan 26 haftalik bi kızım olucak Hersey çok güzel çok iyi eşim evim bebeğim ailem ama gelin görün ki ben çok kötüyüm kendimi tükenmiş bitmiş hissediyorum burada anlatamadigim bir çok şey yaşadım cocuklugumda hepsi gözümün önünden birbirine geçiyor ağlama krizlerine giriyorum sürekli içimde bi nefret var babama karsi hayatimdaki tüm olumsuzluklar onun yüzünden oldu annem rahim kanseri oldu şükür yendik ve hala calisiyo ben çocukluğumda uzun süre tedavi gerektiren hayatı bi hastalık atlattım psikolojik olarak bitigim yorgunum 3 sene kadar psikolojik tedavide gördüm ailem çok anlayışlı esimde öyle ama bilmiyorum bende hep eksik bişeyler var tamamlayamadigim boğazım hep düğüm düğüm ne yapmalıyım ben bebek için acele etmissiniz diyebilirsiniz ama inanin bebegimle ilgili değil onu bende esimde çok istedik şükür Rabbim nasip etti ama ben bitik hissediyorum kendimi ne yapıcam ben nasıl silicem beynimden o yaşadıklarımı
