Aslında ben ilk önce hiç panik olmadım çünkü ilgisinin olmadığına çok emindim. İlgisinin olduğunu düşünseydim asla onunla konuşmazdım. Ne zaman ki ikinci bir kişi daha söyledi o zaman anladım. Eşinin beni çağırması, onun beni engellemesi, işten elini çekmesi vs aklımın ucundan geçmedi
Artık niye öyle niye böyle diye sorgulamıyorum ama onun çok iyi bildiği işi yapmaması beni çok sinir etti. Bu neyin kini neyin öfkesi. Arkadaşımla aynı kefeye koyuyor şu an. Ben onun iyiliği için söyledim ama keşke söylemeseydim. Bırak onun için ne söylenirse söylesin ne karışıyorsun.
Suç bende
İlgisinin bal gibi farkındaydınız ve bu hoşunuza gidiyordu,
Etrafınızdaki insanları, dizilerdeki kadın başrol oyuncu saflığıyla , aaa ben napıyorum ki, biz sadece iyi anlaşıyoruz, flört mü o da ne? edasıyla aptal yerine koymaya çalışıyormuşsunuz ama arkadaşınız yememiş, gerçek bir arkadasmis ve sizi uyarmis.
Uyarirken de , size kendinizi kötü hissettirmemek icin karsi tarafin hareketleri üzerinden uyarmış ama siz arkadasiniza tesekkür edeceginize, koştur koştur abiye şikayet ettiniz arkadasinizi, büyük bir öfkeyle hem de.
Öfkenizin sebebi, aranızdaki elektrigin fark edilmiş olmasıydı ve bunu karşı tarafin açık ettiğini düşündünüz cunku arkadasiniz, abinin sana ilgisi var dedi. Açık veren abiydi, o yüzden kızdınız, agladiniz falan.
Simdi de ilginin nasil bir anda kesildigine inanamiyorsunuz, kabullenmekte zorlaniyorsunuz,sinirleniyorsunuz.
Sinirlenmek için yeni bahaneniz ise,
İş icin sinirleniyorum. Ne alaka? İşin sorumlulugu sizdeyse o işi zaten siz yapmak zorundasiniz. Karsi tarafin sorumlulugundaysa ve yapmiyorsa o onun problemi, siz niye sinirleniyorsunuz?