- 12 Mayıs 2018
- 12
- 14
- 3
- 31
Arkadaşlar bu yazıyı arkadasım adina yazıyorum yani onun yazısinı kopyala yapıstır yapıyorum fikirlerinize ihtiyacımız var..
4 yıllık evliyim 1 yasinda birde 2 bucuk yasında iki bebegim var simdiye kadar cok sakin bir anneydim ama artık eski sakinligim kalmadı en ufak bir seyde hemen sinirlenmeye kızmaya başlıyorum tabiki sonradan üzulüp vicdan azabı cekiyorum kiyamıyorum yavrularıma
Esim önceden cok ilgili bir kocayken simdi uyanıp ise giden 12 de gelip yatıp uyuyan bir adam oldu nasılsın diye sormaz oldu ikinci bebegime hamileyken sabah kalkıp onunla ilgilenir sen uyu derdi kahvaltı hazirlar süpriz yapardı simdimi simdi sadece kalkar kalkmaz hani kahvaltı hazır segilmi benim acil isim var diye kahvaltıyı yapıp gidiyo aksama kadar yok ki pazar günleri bile böyle.. hic kendimi dinleyemiyorum ihtiyacım oldugu hicbir anda yanımda olmuyo en son ramazan girmeden önceki pazar baş agrısından ayakta duramıyorum kaldırdim ki cocuklara biraz baksın dinleneyim diye kanepeye oturdu bende uzanıyorum ne yiycez diye astı suratını gittim ekmek aldım kahvaltısını hazrladim oturdu yaptı sonra isim var diye cıktı herzamanki gibi daha sonra sordugumda neden böyle davrandin diye ben kalkana kadar iyiydin kalkıncamı basın agrıdı diye tepki gösteriyo sanki benim kahvaltı hazirlamak zoruma gitmis gibi söyleniyo ben gozümü acamazken aglaya aglaya gittim ekmek aldım nasıl vicdansız bi adamla evlenmisim dedim o an aklima gelince yine aglayarak anlattım daha agliycak misın diye kızdı bunda kızcak ne var dedim sen aglayınca hosumamı gidiyo ne yapmam lazım dedi mesela biraz sefkat gösterebilirsin deyince sustu tabiki bisey diyemesi gec gelmesinden rahatsız oldugumu belirttim isim olmasa erken gelirim dedi artık iyice doldum eskisi gibi ilgilenmek gelmiyor icinden o beni umursamayınca dün gece sen cok degistin önceden söyleydin böyleydin dedi bende yaptıklarını anlatınca beni kadınlıgımdan vurdu sende kadınlıgînı kullan öyle getir ewe o zaman diye bende kullandigımda beni görüyo muydun hala aynıydın isim olmasa gelirim ewe deyip susturuyordun dedim bisey diyemesi ama öyle demesi cok zoruma gitti kendime vakit ayıramadıgım esimin sürekli bana sinirli davranması bagırması artık cok yoruldum cocuklara bu yüzden tahammulüm kalmadi gibi hissediyorum..
Anneme gidiyorum cocuklar kucuk haliyle yaramaz babamın hic tahammülü yok bisey olunca anneme bagirıyo al su cocugu diye annem bana kıziyo yoruldugumu belirttigim zamanlarda kim dedi sana arka arkaya dogur diye diyo ki ikinci bebegim istiyerek olmadi ama Allah verince aldıracak degildim.. sürekli basıma kalkıyor hatta kocanda hep dukkanda o erken gelsin biraz yardım etsin sana söyle böyle söylenip basıma kalkıyor cok daraldım bunaldim ne yapacagımı bilmiyorum artık bana akıl verin bisey deyin cözüm üretin yalvarıyorum..
4 yıllık evliyim 1 yasinda birde 2 bucuk yasında iki bebegim var simdiye kadar cok sakin bir anneydim ama artık eski sakinligim kalmadı en ufak bir seyde hemen sinirlenmeye kızmaya başlıyorum tabiki sonradan üzulüp vicdan azabı cekiyorum kiyamıyorum yavrularıma
Esim önceden cok ilgili bir kocayken simdi uyanıp ise giden 12 de gelip yatıp uyuyan bir adam oldu nasılsın diye sormaz oldu ikinci bebegime hamileyken sabah kalkıp onunla ilgilenir sen uyu derdi kahvaltı hazirlar süpriz yapardı simdimi simdi sadece kalkar kalkmaz hani kahvaltı hazır segilmi benim acil isim var diye kahvaltıyı yapıp gidiyo aksama kadar yok ki pazar günleri bile böyle.. hic kendimi dinleyemiyorum ihtiyacım oldugu hicbir anda yanımda olmuyo en son ramazan girmeden önceki pazar baş agrısından ayakta duramıyorum kaldırdim ki cocuklara biraz baksın dinleneyim diye kanepeye oturdu bende uzanıyorum ne yiycez diye astı suratını gittim ekmek aldım kahvaltısını hazrladim oturdu yaptı sonra isim var diye cıktı herzamanki gibi daha sonra sordugumda neden böyle davrandin diye ben kalkana kadar iyiydin kalkıncamı basın agrıdı diye tepki gösteriyo sanki benim kahvaltı hazirlamak zoruma gitmis gibi söyleniyo ben gozümü acamazken aglaya aglaya gittim ekmek aldım nasıl vicdansız bi adamla evlenmisim dedim o an aklima gelince yine aglayarak anlattım daha agliycak misın diye kızdı bunda kızcak ne var dedim sen aglayınca hosumamı gidiyo ne yapmam lazım dedi mesela biraz sefkat gösterebilirsin deyince sustu tabiki bisey diyemesi gec gelmesinden rahatsız oldugumu belirttim isim olmasa erken gelirim dedi artık iyice doldum eskisi gibi ilgilenmek gelmiyor icinden o beni umursamayınca dün gece sen cok degistin önceden söyleydin böyleydin dedi bende yaptıklarını anlatınca beni kadınlıgımdan vurdu sende kadınlıgînı kullan öyle getir ewe o zaman diye bende kullandigımda beni görüyo muydun hala aynıydın isim olmasa gelirim ewe deyip susturuyordun dedim bisey diyemesi ama öyle demesi cok zoruma gitti kendime vakit ayıramadıgım esimin sürekli bana sinirli davranması bagırması artık cok yoruldum cocuklara bu yüzden tahammulüm kalmadi gibi hissediyorum..
Anneme gidiyorum cocuklar kucuk haliyle yaramaz babamın hic tahammülü yok bisey olunca anneme bagirıyo al su cocugu diye annem bana kıziyo yoruldugumu belirttigim zamanlarda kim dedi sana arka arkaya dogur diye diyo ki ikinci bebegim istiyerek olmadi ama Allah verince aldıracak degildim.. sürekli basıma kalkıyor hatta kocanda hep dukkanda o erken gelsin biraz yardım etsin sana söyle böyle söylenip basıma kalkıyor cok daraldım bunaldim ne yapacagımı bilmiyorum artık bana akıl verin bisey deyin cözüm üretin yalvarıyorum..