Ruhum daralıyor, nefes alamıyorum.. Kırgınım kızgınım aglamaktan mahvoldum.. Minicik bebegim hissediyor. Onun yanında aglamk istemiyorum. Ama babası olacak adam gitti yavrum dan ve Rabbim den başka kimsem yok.. Geçen de konu açtım cocuk İçin tartışıyoruz diye olaya geçeyim.
Eşim gece çalıştı sabah geliyor eve işi kolay ama nihayetinde uymaması gerek. Bebegim geç yatıyorum bende tükendim sabah a karşı uyudum. Eşim 09 da geldi oda yattı derken kızım 11 de uyandı aramıza aldım kızım agladı altı pisti bu sırada eşim uyandı. Yalvardım halim yok bende sabah yattım lütfen altını değiş sonra beni ilgilenicem sen uyu dedim güzellikle rica minnetle.. Demez olaydım kalktı ortalığı yıktı oraya buraya vurdu kapılara VS.. Öyle bir küfür ediyor ki ne dedim ben noldu yani. Düşünün ki komsu üsten vurdu ve bana s.ktr babanın evine dedi. Allahım ölsem keske çok acı çekiyorum ben ne dedim ona naptım komşulara rezil edecek kadar bagırmak küfür nedir.. Sonra agladım agladım agladım.. Yavrumuda aldım.. Şimdi ne yapım ben gitmek istiyorum ben ama gidemem malesef ailem çok çok tutucu artı onların derdi başından aşkın.. Kalsam atanamadım özel de çalısıyıdum şuan bebek var işte yok.. Ne yapacağım ben ailem aynı şehirde olsa gerçekten belki derdim var çok uzak yerdeler çocukla nasıl giderim... Artık dayanamıyorum dayanacak gücüm kalmadı. Tek yaptığım şey ağlamak.. Ve ihtiyaçlar dışında onunla konusma istemiyorum. Bugun konuşmadım şuan yine işe gitti.. Yarın izinli aynı evin içinde onunla ne yapacağım... Lütfen iğneleyici yorum yapacak olanlar yazmasın zira zaten param parçayım.
