- 29 Temmuz 2015
- 1.629
- 965
- 123
merhaba arkadaşlar ağlamaktan yazamıyorum bile çok doluyum ve şuan beni dinleyecek sizden başka kimsem yok evlenmeden önce beni sevdiğini bildiğim çokta belli edemeyen ama bunu hissettiren bir babam vardı benim için yeri çok başkaydı hiçbir zaman aile içi bağlarımız iyi olmadı hep kavgalar vardı ama yine de annem ne kadar sevgisini belli etmese de beddualar etse de babam bizi seviyordu belki yapması gereken çok şeyi yapmıyordu ama seviyordu 5 yıllık evliyim doğru düzgün aramazlar sormazlar ilgilenmezler bu nasıl annelik bu nasıl babalık çok yoruldum ne iyi günümde ne kötü günümde hiç yanımda olmadılar etrafımda ki mutlu aileleri evladının sesini duymadan yaşamayan anne ve babaları görmekten artık yoruldum çok canım acıyor oysa her kötü günlerinde yanındaydım tüm hastalıklarında tüm ihtiyaçları olduğunda da hiçbir evladı ilgilenmezken ben yanlarındaydım buna rağmen şimdi kuzenimden duyuyorum beni aradı ablanlarla da konuştuğunu söyledi dedi bu kadar şeye rağmen bayramda kapısını açan bizdik kimse yoktu ama hala bayramdan beri kuzenimi bile aramış beni aramadı umursamıyorum artık kendimi yıpratmıcam diyorum ama yapamıyorum aklıma ameliyata girerken yalnız kalışlarım çocuğum olmadığı için hastane hastane dolaşırken çaresizliğim yalnızlığım ve çok küçük bir miktar parayı bile vermekten çekinen bir ailenin evladıyım 1250 ne dir ki o varlığın içinde yardımcı olmadılar kuzenimden borç aldım ve bir kez arayıp sormadılar ne yaptın diye anne olanların düşüncesini çok merak ediyorum siz olsanız ne yapardınız ve evlat ayrımı nasıl yapılabilir benim aklım almıyor evladım olmamasına rağmen