Dayanamıyorum artık.

Duygummm97 .!.:

cok kötüyüm suan yazarken bile agliyorum buraya dokmek istedjm icimi.
eşim 2 defa vorikasel amelyati oldu bugün gene doktora gittik tekrar nüks etmis sperm sayisi sifir tüp bebek icin bile yok eşim "Allaha olan inancim kalmadi Allah varsa niye vermiyo bize cocuk" diyo cok uzuluyorum isyan ediyo resmen bende öyle deme diyorum bana da sinirleniyo sinaniyoruz diyorum küfür ediyo bu sefer normalde beni kirmaz incitmez ama bugün cok degisikti Allaha inanmiyorum okadar dua ediyoruz gene hic bi isimiz rast gitmiyo falan diye söyleniyo bende cok yiprandim etrafmdaki herkes hamile her ay hamilelik haberi aliyorum etraftan yildim artik güclü durmaktan gizli gizli esim gormesin stres yapmasin diye aglamaktan kilo alamiyorum yüzüm cokmus herseyi icime atiyorum hep mutlu gorunmeye calisiyorum ama cok yiprandim 23 yasindayim ama 40 yasinda gibi hissediyorum hep boyle oldum hayatmda cok skntilar oldu sevdiklerim icin sürekli mutlu gorunmeye calistim geceleri de aglayan hep ben oldum simdi ise esim yanimda yatiyo ama ben gene agliyorum

Genişletmek için tıkla...

delifisek .!.:

Arkadaşlar ben anlayamıyorum cidden. İnsanlar bir çocuk sahibi olmayı istiycek kadar bu kadar merhametliyse bu kadar aile olmak istiyorsa neden kendi spermi ya da rahminden olsun diye bu kadar kendini nasıl parçalar psikolojisi bozulur? Bende annelik güdüsü mu yok diye kendimi sorgular oldum böyle başlıklar gördükçe.

Genişletmek için tıkla...