Ben yasayamiyorum bu hayati artik zaten ne zaman yasayabildim ki. Bi insan hem cirkin hem fakir hem berbat bi aileye sahip hem beceriksiz hem gerizekali olabilir mi benim iste bu. Aldigim her nefes benim degilmis gibi sanki yanlislikla dogmus gibi hissediyorum. Her aynaya bakisimda kendimi bogazlamak istiyorum. Bu hayatta simdiye kadar hicbir seyi beceremedim hic kimseye kendimi sevdiremedim hep alay konusuydum. Karsima hep yanlis insanlar cikti. Istedigim bolumu hayvan gibi calismama ragmen kazanamadim. Eve kapadim kendimi. Evde de huzur yok her aksam sarhos bi baba her aksam kavga ve aglayan bir anne. Kucuklukten beri cirkinligimle bilindim 23 nisan gosterilerine sismanim diye beni cikartmayan bi ogretmene sahiptim. Liseye gectim rehberlik hocam istedigim bolumde guzel insanlarin is bulabildigini bu cirkinligimle is sorunu olmayan bi bolume gitmemi soyledi. Hos ikisini bile kazanmayi beceremedim. Sevdigim dedigim adam yuzumdeki kollarimdaki tuylerle surekli ayni pantolonu giyisimle dalga gecti. Nefes alamiyorum bazen bunu da alsin da kurtuliyim diyorum. Cok mu gordun bana mutluluğu ne yaptim ben sana diye agliyorum her aksam. Insanlarla konusamiyorum artik ya beni yine ezerlerse diye. Her gördüğüm insanda onda niye var bende yok deyip kiskanclik yapmaya basladim boyle biri olmak istemiyorum. Artik dayanamiyorum nolur bi cikis yolu gosterin. Alip basimi gitmek istiyorum yeni bir ben yeni bir cevreye sahip olmak istiyorum ama yapamiyorum.