Dayanması çok zor..

Hepiniz oldukça haklısınız. Aynı durumu yaşayan annesinin inatla dünyaya getirdiği kuzenimin yaşadığı hayata tanıklık edince bu duruma biraz nasırlaştım sanırım konuya odak aldığım sadece çocuğun kurtuluşu oldu o an annenin acısını gözden kaçırdım. Sürekli keşke keşke keşke kelimesi o evde kaç kere yankılandı bilmiyorum. Düşüncesizce ve anın gerginliğiyle yazmışım konunun sahibinden de af diliyorum.
Estağfurullah ben zaten her yoruma ve düşünceye açığım darılma kırılma yok buraya yazdım hiç kimseyle konuşamadigim için gördüm ki çok güzel yürekli insanlar var tanımadığınız halde beni anlayan insanlar olduğunu bilmek görmek bana güç verdi herkese tekrar sonsuz teşekkürler.
 
Bunları snlatacağınız yer burası değil psikolojik yardım almanız gerek doktorunuza terapistinize anlatmanız gerek
Çünkü her birimiz burads insanız eleştiricez yargılıcaz kızıcaz vs vs vs
 
Aldırdığınız için kendinizi kötü hissetmeyin çünkü ciddi engeli olacağı söylenmiş. Fakat benim bir yakınıma doktorlar test yapmadan sAdece ultrason ile çocuğun engelli olacağını teste dahi gerek olmadığını söylemiş. Yakınımın yine de doğurdu ve çocuk sapasağlam.

Ama siz test yaptırmışsınız. Kesin gibi bir şeymiş yani. Dini açıdan nasıl yorumlanır bilemedim ama çocuk için de çok zor olmayacak mıydı? Fiziksel,zihinsel engel, bir sürü acı..

Çok geçmiş olsun
 
Ben de gebeliği sonlandirilan bir kadınım. Benim çocuğuma 13 haftalık iken akraniya teshisi konuldu. 7 doktora gittim. Özele de Zeynep Kamil'e de gittim. Hepsi akrania dedi. Renkli ultrasona girdim. İyi bir perinatologa gittim. O da akrania dedi. Testimde genetik sonuç çıkmadı. Petinatologun bana kurduğu cümle şu olmuştu. Sen folik asit denizinde de yüzsen bu böyle olacaksa olur. Bu sokakta yürürken kuşun kafana pislemesi gibi bir durum dedi. Nasibin buymuş dedi. Gebeliğin sonlandırılması gerektiğini aksi taktirde ileriki aylarda çocuğun karnımda öleceğini doğarsa da en fazla 1 saat yaşayacağını yaşam bulgularının olmayacağını söylemişti. Yıl 2019.... O gün dünyam başıma yıkildi. Çok ağladım. Bir cami vardı klinigin orada içeri girip saatlerce ağladım.Eşim olacak kişi de ağladı.6 ay kendime gelemedim. 6 kilo verdim. Kendimi suçladim. Ben çocuğuma sahip çıkamadım dedim. Annem seni koruyamadim dedim... Sonlandirilma kararı aldığımda çok zorlandım. Hastanede yatağım kan içinde kaldı. Öyle kan oldu ki belden aşağı hep kandı. Yana doğru bile dönemedim. Evet çok zor günlerden geçtim... Ben konu sahibini o kadar iyi anlıyorum ki.. Zamanla geçecek. Allah'a siginin. Bol bol infak yapın. Nasibi o kadarmış... Her şer de hayr vardır. Bilemeyiz. Çocuğu aldırmasan şöyle böyle olur sağlam olur diyenlere kulak asmayın. Benim bu olayımdan sonra eski eşim sen çocuk istedin diye çocuk oldu ben istemiyordum dedi. Bir daha engelli çocuğum olursa kaldıramam dedi. Senden anne olmaz sana kesinlikle güvenmiyorum. Çocuk olsa benim üstüme atarsın dedi... Ve ben olmayan anneligimden vuruldum. Bu durumu hiç hazmedemedim. İçin yandı. Boşandım... Daha anne olmamisken bana senden anne olmaz denildi.. Üstelik evladını kaybetmiş biri olarak.. Doğsa idi nasıl olurdu sağlam mı vs diye düşünmedim. Çünkü renkli ultrasonda ben bile anladım durumu... Dr da alanında çok uzman biri idi zaten.. Tek diyeceğim şey. Allah bizlere merhamet etsin. Allah yardımcınız olsun. Allah sizinle olsun. Kendinizi salmayın. Güçlü durun. Siz güçlüsünüz.
 
Kendinizi yıpratmayın bence doğru bir karar vermişsiniz. Çocukla empati kuruyorum. Bile bile makinelere bağlı, koşup oynayamayacağım bir hayata gelmek istemezdi. Ona da zordu. Anne babalar ölümsüz değil engelli annelerinin en büyük korkusudur bu.
Ama psikolojik yardım alın.
 
Teşekürler ederim. Kendimden utanıyorum hayatım 6 ay içinde karardı. Ben böyle bir insan değildim diye kendime kızıyorum. O kadar hayat dolu yardımsever insana hayvana değer veren bizler kendi canımız kanimizdan vazgeçtik. Kendimi katil hissediyorum öyleyim. Destek alıyorum ama.. Bir karar verdik arkasında durmalıyız her şeyin farkındayım yine de gönlüme söz geçmiyor bazen teşekkür ederim
Lütfen canınızı sıkmayın olmuş olay sonrası eleştirmek,akıl vermek kimsenin haddine değil.Hayırlısı olsun keyfi bir durum değil di sizinki.İcinizi rahatlatacaksa bir hayr da bulunun.Dilerim mutlu olursunuz.
 
Daha dün bu konu hakkında konuştuğum bir abla oldu. Daha 3 aylık hamileyken tüm doktorlar bebeklerinin sakat olacağını , engelli doğacağını belki de anne karnında öleceğini söylemişler.Kaç doktor gezdim bilmiyorum demişti oda , sonra doğurma kararı almış çocuk sapa sağlam dolanıyordu etrafta.Keşke demek ne kadar doğru bilmiyorum ama yapmasaydınız.Üzüldüm sizin için. Uzaktan davulun sesi hoş gelse de psikolojinizi bilemiyorum.Umarım atlatıp toparlanırsınız..
O kadar kızdım ki bu buram buram cehalet kokan mesajınıza.
Benim eski oturduğum sitede karşı komşumun kızı engelliydi. Kızcağız sürekli sallanır konuşamazdı. Bir de abisi vardı sağlıklı. Annesi hem kızına üzülürdü hem ömür boyu abisine külfet mi olacak diye öbür çocuğuna üzülürdü. Büyüdükçe annesi bir odadan odaya götürüp yıkarken zorlanırdı gücü yetmezdi. Şiddet sorunu vardı bildiğin vuruyordu annesine kadıncağız ne yapsın koruyamıyordu da kendini.
Ergenlikte kızcağız memelerini toplum içinde açıp ellemeye, mastürbasyon yapmaya başladı. Doktorlar rahmini yumurtalıklarını aldılar regl olduğunda kendini idare edemeyen biri nası halledecek hem bir saniyelik bir şey kaçırırlarsa tecavüz ederlerse diye. Hamile kalıp gelen yada bir köşede öldürülül atılan engelli çocukları duymadınız mı?
Kolay mı yaşadıkları o çocukların da ailelerinin de. Kalkıp burda kader kısmet diye vicdan azabı yüklüyorsunuz
Asıl bile bile bu zor hayata bir çocuğu mahkum etmek bencillik
 
En dogrusunu yapmissiniz. Yasamak degil eziyet olurdu eger hayatta kalsaydi. Yok efendim cennete yaninda olacakti vs bunlar hikaye hep. Sonsuz yildiz, gezegen, galaksi, surekli genisleyen bir evrenden bahsediyoruz. Olasiliklar, baska canlilar, yasamlar, medeniyetler her sey aklimizin almayacagi kadar fazla. İnsan akli buna yetmiyor. Evrende hicbir enerji kaybolmaz, ses, isik dahil, tum konusmalarimiz, cikardigimiz sesler hepsi evrende dolaniyor hala. İnsan vucudu da makine gibi, beyinde resmen elektrik akimi var. Biryerlerde eger varolacaksa tekrar varolur. Bilimi kullanmissiniz ve en dogru olani yapmissiniz.
 
Olan olmuş artık bir karar vermeniz gerekmiş düşünüp taşınıp sizce en uygun kararı vermişsiniz. Biz buradan ne desek boş yaşayan bilir.
Psikolojik destek almanızı tavsiye ederim. Tek başınıza atlatmaya çalışmayın bu süreci. Başınız sağolsun.
 
Bu yargılamaya açık bir mesele değil yaşamayan anlayamaz. Çok zor bir karar vermişsiniz, yıpratıcı süreçlerden geçmişsiniz. Terapi alın tek başınıza aşmaya çalışmayın yaşadığınız travmayı. Allah yardımcınız olsun inşallah kısa sürede toparlarsınız
 
Benim kardeşim engelliydi 15 yaşında vefat etti. Ölmesi bir kurtuluş olduğu için teselli oluyorum ama hala ağrılar acılar içinde kalıp doğru dürüst yaşayamamasına üzülürüm. Herkes ölecek ama insan gibi yaşayamamak işte asıl mesele.
Tarama testlerinde çıkmamıştı annemde yani doğumundan sonra öğrenilmişti.
Bile bile doğurmuş olsaydı annemi babamı suçlardım bu kadar acı çektirmeye hakkınız var mıydı diye. Çok zor zamanlardı gerçekten yaşamayanlar anlayamaz.
 
Boş bir vicdan azabı diyorum... Çocuk doğsa daha mı iyiydi ya ömrünü ağrılar acılar içinde sürekli muhtaç yaşasa daha mı iyiydi yani? Çok tuhaf dertleriniz var gerçekten ne diyeceğimi bilemiyorum.
6.5 aylıkmıi bebek
Aylarca hareketlerini hissettiği bir bebekle ilgili karar verdi
Şimdi üzülmesi boş dert mi?
 
Ben de gebeliği sonlandirilan bir kadınım. Benim çocuğuma 13 haftalık iken akraniya teshisi konuldu. 7 doktora gittim. Özele de Zeynep Kamil'e de gittim. Hepsi akrania dedi. Renkli ultrasona girdim. İyi bir perinatologa gittim. O da akrania dedi. Testimde genetik sonuç çıkmadı. Petinatologun bana kurduğu cümle şu olmuştu. Sen folik asit denizinde de yüzsen bu böyle olacaksa olur. Bu sokakta yürürken kuşun kafana pislemesi gibi bir durum dedi. Nasibin buymuş dedi. Gebeliğin sonlandırılması gerektiğini aksi taktirde ileriki aylarda çocuğun karnımda öleceğini doğarsa da en fazla 1 saat yaşayacağını yaşam bulgularının olmayacağını söylemişti. Yıl 2019.... O gün dünyam başıma yıkildi. Çok ağladım. Bir cami vardı klinigin orada içeri girip saatlerce ağladım.Eşim olacak kişi de ağladı.6 ay kendime gelemedim. 6 kilo verdim. Kendimi suçladim. Ben çocuğuma sahip çıkamadım dedim. Annem seni koruyamadim dedim... Sonlandirilma kararı aldığımda çok zorlandım. Hastanede yatağım kan içinde kaldı. Öyle kan oldu ki belden aşağı hep kandı. Yana doğru bile dönemedim. Evet çok zor günlerden geçtim... Ben konu sahibini o kadar iyi anlıyorum ki.. Zamanla geçecek. Allah'a siginin. Bol bol infak yapın. Nasibi o kadarmış... Her şer de hayr vardır. Bilemeyiz. Çocuğu aldırmasan şöyle böyle olur sağlam olur diyenlere kulak asmayın. Benim bu olayımdan sonra eski eşim sen çocuk istedin diye çocuk oldu ben istemiyordum dedi. Bir daha engelli çocuğum olursa kaldıramam dedi. Senden anne olmaz sana kesinlikle güvenmiyorum. Çocuk olsa benim üstüme atarsın dedi... Ve ben olmayan anneligimden vuruldum. Bu durumu hiç hazmedemedim. İçin yandı. Boşandım... Daha anne olmamisken bana senden anne olmaz denildi.. Üstelik evladını kaybetmiş biri olarak.. Doğsa idi nasıl olurdu sağlam mı vs diye düşünmedim. Çünkü renkli ultrasonda ben bile anladım durumu... Dr da alanında çok uzman biri idi zaten.. Tek diyeceğim şey. Allah bizlere merhamet etsin. Allah yardımcınız olsun. Allah sizinle olsun. Kendinizi salmayın. Güçlü durun. Siz güçlüsünüz.
Yaşadıklarınız için çok üzgünüm. Yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla, şu an daha iyi bir noktadasınız. Ama gene de yazmak istedim. Başınıza böyle bir durumun gelmesi sizin suçunuz değil, umarım bunu kabul ediyorsunuzdur. Doktor değilim, ama çok defa okudum. Her kadının gebeliğinde genetik ya da benzeri rahatsızlıklar yaşanabilecek bir durum. Bu sefer böyle olması, muhakkak gene aynı son olacağı anlamına gelmiyor. Kaldı ki, öyle olsa bile, bu gene sizin suçunuz olmazdı ki. Eski eşiniz, acıyı göğüslemeyi bilmeyen, empatiden yoksun zayıf bir karaktermiş belli ki. Böyle bir süreci katmerli yaşamak zorunda kaldığınız için çok üzgünüm. Dilerim hayat bundan sonra tüm güzelliklerini size de sundun. 🙏
 
Yaşadıklarınız için çok üzgünüm. Yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla, şu an daha iyi bir noktadasınız. Ama gene de yazmak istedim. Başınıza böyle bir durumun gelmesi sizin suçunuz değil, umarım bunu kabul ediyorsunuzdur. Doktor değilim, ama çok defa okudum. Her kadının gebeliğinde genetik ya da benzeri rahatsızlıklar yaşanabilecek bir durum. Bu sefer böyle olması, muhakkak gene aynı son olacağı anlamına gelmiyor. Kaldı ki, öyle olsa bile, bu gene sizin suçunuz olmazdı ki. Eski eşiniz, acıyı göğüslemeyi bilmeyen, empatiden yoksun zayıf bir karaktermiş belli ki. Böyle bir süreci katmerli yaşamak zorunda kaldığınız için çok üzgünüm. Dilerim hayat bundan sonra tüm güzelliklerini size de sundun. 🙏
Çok ama çok teşekkür ederim. Bu yorumunuz beni motive etti. Normalde de güçlü bir insanimdir. Allah dayanma gücü veriyor. Zaman ilaç oluyor. Eski eş için yaptığınız yorum ise tamamen doğru tespit. Çünkü ne zaman ben imtihana tabi olsam onu arkamda göremiyordum. Ve 4 senelik evliliğimin 3 senesinde peş peşe imtihanlar yasadim. Bu konuda ona anlayış gösteremezdim. Çünkü annelik duygusu her kadın için çok hassas bir nokta. Hiçbir kadın bu duygusundan dolayı eleştirilmemeli. Evet çok zor bir süreçti. Konu sahibi bu başlığı açınca çok etkilendim. Gün boyu da bu etkinin içerisindeydim. Yaşadıklarım gözümün önüne geldi.Allahim kimseyi evladı ile sinamasin. Çok zor bir imtihandi. Sırf şu yasadigim acıdan dolayı bile herkesi hayatıma alamam. Çünkü benim bu yaram derinde kaldı. Bu yarayı anlayan biri olursa hayatıma alabilirim. Ama şu an yalnız olarak evet iyi günlerimdeyim çok şükür.
 
Amniyosentez ile konan tanının yanlış olma ihtimali yüzde 1. Üstelik 3 kere yapmışlar yani ihtimal 0 olmuş. Sağlam doğması olanaksız yani
Arkadaşımın bebeğinede amniyosentez yapıldı, testler Almanya'ya gönderildi. Hatta %99 engelli doğacak dendi ama çocuk şuan 5 yaşında ve sapasağlam hiçbir engeli yok.
 
X