şuan ağlaya ağlaya yazıyorum bunları.annem ne emeklerle okuttu beni babasız büyüdüm.öğretmen olucam dedim akrabalarımın desteği ile okudum mezun oldum bölümüm zordu ataması zordu ama çalışr yaparım dedim.ideallerim var dedim.mezun oldum 3 yıl oluyor 3yıl ücretli öğretmenlik yaptım çalışmadığım zamanlar geçemedim okulun önüünden.özelde tüm kapılar yüüzüme kapandı..yine ücretli yapıyorum bu sırada kpss çalışayım dedim sözleşmeli çıktı.bir çok arkadasşım 90lı puanlarla atanamadı.60 alan mülakatta önüne geçti ! kitap bana bakıyor ben kitaba..atananlar ise 1.900 maaşla çalıştırılacak..
sonra sevgilim bu çocuk odtü mezunu.üni giderken derece yapmış ama işssizdi tanıştığımda.yaparız biz dedim ya şu üniversitelerimize bak.2 yıldır yol almak için bekledik.her şeyi erteledik yeri geldi 2 ayda bir görüştük.uzaktık çünkü..ama başarırdık.gece gündüz hem işte çalıştı hem sınava çalıştı. kpssA grubu için 90 aldı.Dün bakan çıktı ve memur alımları durdu dedi.sınav geçerliliği 1 yıl.mayıs geliyor bu insanların emekleri ne oldu?
dışarı çıkıyorsunuz insanlar salyalarını akıta akıta hadi iyisin alımlar var diyo,anlatsan sana saygı bile duymuyo,haberleri açıyorsun ölüm,kinn gaddarlık,tecavüzler,kavgalar..
herkes haklı.
hiç kimseye laf anlatamıyorsunuz. bırakın laf anlatmayı normal
bir ortamda normal bir şekilde tartışırken bile dayak yeme, öldürülme riskiniz var.
kimse kendi yaptığını görmüyor, karşısındakinin yaptığını bire beş katarak kötülüyor.
eğitim desen ortada, saygı desen kim kaybetmiş ki biz bulalım.
hak yok, hukuk yok. herkes kendi anayasasını uyguluyor. -siyasetten bahsetmiyorum
bakın günlük hayatta karşılaştığım insanları kastediyorum.-
kurduğunuz hiçbir ikili ya da çoklu ilişkiyi sağlıklı bir şekilde yaşıyamıyorsunuz.
anne çocuğunu dövüyor, baba yanına yaklaştırmıyor. arkadaşları itip kakıyor.
o çocuk gidip bir kediyi tekmeliyor. sonra büyüyor hak gasp ediyor. evleniyor,
karısını dövüyor. karısı kocasını eziyor. bırak karşılıklı tartışmayı, doğru düzgün
cümle bile kurmayı öğrenemediği için fiziksel ya da psikolojik şiddete başvuruyor.
kadınlar mutsuz, adamlar mutsuz, çocuklar mutsuz. ulan kediler bile mutsuz.
ben idealisttim ya hani ? hani doğruyuu öğretecektim ya çocuklarıma.ben artık istemiyorum yaşamak burada.her gün birilerinin iki dudağının arasında hayatımın tükenmesini izlemek istemiyorum..dün gece hayatımdaki insanla(ki birbirimizi incitmedik hiç şu haberi duyana kadar) şiddetli kavgamızdan sonra
bu sabah uyandım norvec,kanada neresi olursa şartlara baktım..ilanlara baktım..yaşım 25 korkmuyorum artık daha ne kadar yorulabilirim? böyle bir hayata çocuk getirmek zaten istemiyorum en azından evladım olursa o rahat etsin..üzgünüm hayallerimizin çürüdüğü için,böylesine ümidimi yitirdiğim için..haklarımı bile savunamadığım için..Atamın izinden yürümek isterken böylesine ezildiğim için.çok yorgunum..
sonra sevgilim bu çocuk odtü mezunu.üni giderken derece yapmış ama işssizdi tanıştığımda.yaparız biz dedim ya şu üniversitelerimize bak.2 yıldır yol almak için bekledik.her şeyi erteledik yeri geldi 2 ayda bir görüştük.uzaktık çünkü..ama başarırdık.gece gündüz hem işte çalıştı hem sınava çalıştı. kpssA grubu için 90 aldı.Dün bakan çıktı ve memur alımları durdu dedi.sınav geçerliliği 1 yıl.mayıs geliyor bu insanların emekleri ne oldu?
dışarı çıkıyorsunuz insanlar salyalarını akıta akıta hadi iyisin alımlar var diyo,anlatsan sana saygı bile duymuyo,haberleri açıyorsun ölüm,kinn gaddarlık,tecavüzler,kavgalar..
herkes haklı.
hiç kimseye laf anlatamıyorsunuz. bırakın laf anlatmayı normal
bir ortamda normal bir şekilde tartışırken bile dayak yeme, öldürülme riskiniz var.
kimse kendi yaptığını görmüyor, karşısındakinin yaptığını bire beş katarak kötülüyor.
eğitim desen ortada, saygı desen kim kaybetmiş ki biz bulalım.
hak yok, hukuk yok. herkes kendi anayasasını uyguluyor. -siyasetten bahsetmiyorum
bakın günlük hayatta karşılaştığım insanları kastediyorum.-
kurduğunuz hiçbir ikili ya da çoklu ilişkiyi sağlıklı bir şekilde yaşıyamıyorsunuz.
anne çocuğunu dövüyor, baba yanına yaklaştırmıyor. arkadaşları itip kakıyor.
o çocuk gidip bir kediyi tekmeliyor. sonra büyüyor hak gasp ediyor. evleniyor,
karısını dövüyor. karısı kocasını eziyor. bırak karşılıklı tartışmayı, doğru düzgün
cümle bile kurmayı öğrenemediği için fiziksel ya da psikolojik şiddete başvuruyor.
kadınlar mutsuz, adamlar mutsuz, çocuklar mutsuz. ulan kediler bile mutsuz.
ben idealisttim ya hani ? hani doğruyuu öğretecektim ya çocuklarıma.ben artık istemiyorum yaşamak burada.her gün birilerinin iki dudağının arasında hayatımın tükenmesini izlemek istemiyorum..dün gece hayatımdaki insanla(ki birbirimizi incitmedik hiç şu haberi duyana kadar) şiddetli kavgamızdan sonra
bu sabah uyandım norvec,kanada neresi olursa şartlara baktım..ilanlara baktım..yaşım 25 korkmuyorum artık daha ne kadar yorulabilirim? böyle bir hayata çocuk getirmek zaten istemiyorum en azından evladım olursa o rahat etsin..üzgünüm hayallerimizin çürüdüğü için,böylesine ümidimi yitirdiğim için..haklarımı bile savunamadığım için..Atamın izinden yürümek isterken böylesine ezildiğim için.çok yorgunum..
Son düzenleyen: Moderatör: