Merhaba arkadaşlar, daha öncede böyle buna benzer konu açmıştım. Tam düzeldi sandım yine geri geldi bu hislerim. Bununla ilgili psikologa da gittim biraz iyi geldi ama ücretleri fazla geldi, daha fazla gidemedim.
Sorunum şuki ikili ilişkilerde kendimi çok değersiz ve önemsiz hissediyorum. Ve bu öyle bir hal aldıki, bu hareketlerimede yansıdığı için arkadaşlık ilişkilerim berbat hatta yok.
Bir kaç örnek verirsem, diyelim eve görüştüğüm bir insanı davet ediyorum korona dan önce, çay, kahve muhabbet gayet iyi keyifli vakit geçiriyoruz ama sonra devamı gelmiyor, benim çağırdığımla kalıyor.Daha sonra ne arıyorlar ne soruyorlar.. Görünmez gibi yaşıyorum. Bir defa kapı çalıp nasılsın iyimisin diyen kimsem yok.
Sonra ben hep kendimi başkalarının yanında ezik gibi hissediyorum. Bu sizlere komik gelebilir ama cidden bu hissin önüne geçemiyorum biri Bi laf çarpsa bana asla cevabını veremiyorum. Hemen elim ayağım titriyor sinirden. Çocuklar arıma çok kolay laf söz edip eleştiri biliyorlar. Oysa ben kimsenin çocuğuna kolay kolay bişey diyemem.
Yine Bi örnek, görüştüğüm bir arkadaşım, yaşıt çocuklarımızda var. Hep o müsaitse görüşüyoruz, müsait değilse asla görüşmez asla kabul etmez. Yani nasıl anlatsam, müsait değilim diye kapıdan bile geri çevirebilir. Örnek olarak verdim
Ama ben öle değilim müsait olsamda olmasada her zaman insanlarla görüşmeye açığım. Ama gel görkü gözlerinde pul kadar değerim yok.
Biraz karışık oldu umarım anlatabilmisimdir. Görüşme mevzuları na takılmayın şimdi korona var zaten herkezden elimi ayağımı çektimde bir telefon edeni halimi soranım yok.
artık kimseyi aramıyorum..kendi kendime eğleniyorum
psikoloğu dediki çocukluğumdan gelen bir hismiş bu. Aslında gittipim seanslar çok iyi geldi bana. Ama ücreti çok pahalı şimdi dahada fazla artmıştır. Ben ailemde de böyleydim. 4.çocuğum ve ölr arada derede büyüdüm ne babamdan nede annemden sıcak bir sevgi ilgi görmedim.
