- 28 Mart 2016
- 27
- 4
- 6
- 31
- Konu Sahibi eeelifffay
-
- #1
kızlar eminimki bu durumlar cogu insanın başına gelmiştir siz nasıl üstesinden geldiniz o kadar uzunki anlatıcaklarım nerden başlasam bilmiyorum yorum bırakmayı unutmayın belki benim kurtuluşum olur;
1 bucuk senedir süren bi ilişkim vardı hersey cok güzel ilerlerken 6.ayımızda babamıın rahatsızlığı ortaya çıktı(kanser) ve sancılı bir süreç başladı ben üniversitedeydim o zamanlar babamın hastalığı boyunca bana hep destek oldu yanımda oldu tanışmak için elinden geleni yaptı ama ben onları tanıştırmaktan bunu aileme söylemekten hep kaçtım. korktum çünkü babamı kaybetmekten yada o hastalığıyla savasırken benim ona boyle bişeyi söylememin yanlış olacagını düşündüm 1. yılımızda evlenme teklifi aldım asıl o gün başladı hersey sendelemeye mutluluktan ayaklarım yere basmadığı anda teyzeme yakalanmıştık (teyzem mutluluğun parayla doğru orantılı oldugunu düşünen ve sadece mantıkla hareket eden bi insan ) o günden sonra babama söylemekle tehtit edildim bu korkuylada olsa ilişkimize devam ettim bu sürede ailedeki herkes öğrendi babamın dışında. ayırmak için herseyi yaptılar fakat biz ilişkimize devam ettik bir süre sonra kabul ederler ümidiyle 2ay önce babamı kaybettim dünya başıma yıkıldı hiç birşeyden zevk alamaz duruma geldim içimde ömür boyu kapanmayacak bir boşluk oluştu ama elden ne gelirdi dua etmekten başka günden güne eridiğini görmek daha zordu. bu süreçte uzaklaştım sevdiğim adamdan babamı kaybedince hiç kimseyi istemedim yanımda. Bu durumdan herkes memnundu tabi benim ondan uzaklaşmama ta ki onu tekrar görünceye kadar tekrar eskisi gibi olmaya başlamıştık ilk günlerdeki gibi acımı biraz olsun hafifletmeye yetiyordu geçirmesede ailem tekrar görüştüğümüzü öğrenince kıyametler koptu ya biz ya o durumuna geldik konuşmak istedi herkesle ama kabul etmediler artık sadece serumla ayakta durabiliyordum ne yemek ne uyku tüm düzenim altüst oldu sevdiğim ikinci adamıda bu sekilde kaybettim en son ailece dışarda otururken bi anda masaya oturdu ne yapacagımı bilemedim donup kaldım ne yapacagımı bilemeden bizimkiler kaltı apar topar dinlemeden ben ikisinin ortasında bi ona bi ona bakarken istemeyerekte olsa arabaya binip onu orda bıraktım şimdi o benim için savaşan adamda bir daha öleceğimi bilsem o aileye girmem diyor ailemde git istersen ama biz yanında yokuz diyor ne yapacagımı bilmez bi şekilde yaşamaya çalışıyorum ne ailemi ne onu kaybetmek istemiyorum bi çözüm yolu bulmak için düşünmekten delirmekten korkuyorum
ailemin istememesinin nedeni durumlarının bizim kadar iyi olmaması aynı binada oturacak olmam işini beğenmemeleri ve üniversite okumaması peki ben sırf bu maddi seyler yüzünden beni bu kadar seven ve sevdiğim adamı bırakarak onun ahını almış olmazmıyım ailemede sırtımı dönemem bi çıkmazın içindeyim belkide babama kavuşmak tek çağre...
1 bucuk senedir süren bi ilişkim vardı hersey cok güzel ilerlerken 6.ayımızda babamıın rahatsızlığı ortaya çıktı(kanser) ve sancılı bir süreç başladı ben üniversitedeydim o zamanlar babamın hastalığı boyunca bana hep destek oldu yanımda oldu tanışmak için elinden geleni yaptı ama ben onları tanıştırmaktan bunu aileme söylemekten hep kaçtım. korktum çünkü babamı kaybetmekten yada o hastalığıyla savasırken benim ona boyle bişeyi söylememin yanlış olacagını düşündüm 1. yılımızda evlenme teklifi aldım asıl o gün başladı hersey sendelemeye mutluluktan ayaklarım yere basmadığı anda teyzeme yakalanmıştık (teyzem mutluluğun parayla doğru orantılı oldugunu düşünen ve sadece mantıkla hareket eden bi insan ) o günden sonra babama söylemekle tehtit edildim bu korkuylada olsa ilişkimize devam ettim bu sürede ailedeki herkes öğrendi babamın dışında. ayırmak için herseyi yaptılar fakat biz ilişkimize devam ettik bir süre sonra kabul ederler ümidiyle 2ay önce babamı kaybettim dünya başıma yıkıldı hiç birşeyden zevk alamaz duruma geldim içimde ömür boyu kapanmayacak bir boşluk oluştu ama elden ne gelirdi dua etmekten başka günden güne eridiğini görmek daha zordu. bu süreçte uzaklaştım sevdiğim adamdan babamı kaybedince hiç kimseyi istemedim yanımda. Bu durumdan herkes memnundu tabi benim ondan uzaklaşmama ta ki onu tekrar görünceye kadar tekrar eskisi gibi olmaya başlamıştık ilk günlerdeki gibi acımı biraz olsun hafifletmeye yetiyordu geçirmesede ailem tekrar görüştüğümüzü öğrenince kıyametler koptu ya biz ya o durumuna geldik konuşmak istedi herkesle ama kabul etmediler artık sadece serumla ayakta durabiliyordum ne yemek ne uyku tüm düzenim altüst oldu sevdiğim ikinci adamıda bu sekilde kaybettim en son ailece dışarda otururken bi anda masaya oturdu ne yapacagımı bilemedim donup kaldım ne yapacagımı bilemeden bizimkiler kaltı apar topar dinlemeden ben ikisinin ortasında bi ona bi ona bakarken istemeyerekte olsa arabaya binip onu orda bıraktım şimdi o benim için savaşan adamda bir daha öleceğimi bilsem o aileye girmem diyor ailemde git istersen ama biz yanında yokuz diyor ne yapacagımı bilmez bi şekilde yaşamaya çalışıyorum ne ailemi ne onu kaybetmek istemiyorum bi çözüm yolu bulmak için düşünmekten delirmekten korkuyorum
ailemin istememesinin nedeni durumlarının bizim kadar iyi olmaması aynı binada oturacak olmam işini beğenmemeleri ve üniversite okumaması peki ben sırf bu maddi seyler yüzünden beni bu kadar seven ve sevdiğim adamı bırakarak onun ahını almış olmazmıyım ailemede sırtımı dönemem bi çıkmazın içindeyim belkide babama kavuşmak tek çağre...