- 12 Temmuz 2022
- 65
- -105
- 3
- Konu Sahibi hayalurunu
-
- #21
Kimseyle hiçbir şey konuşmuyor. Aşk denen aptalca duygu için insan bu hale gelmez ben bunu asla kabul etmiyorum kaldı ki aşık olacak biri de değil kardeşim.
Kimseyle hiçbir şey konuşmuyor. Aşk denen aptalca duygu için insan bu hale gelmez ben bunu asla kabul etmiyorum kaldı ki aşık olacak biri de değil kardeşim.Aşk sadece sosyaller için değildir. Asosyel insanlar da aşık olur. Ama belki platonik olabilir ve platonik bence en çok can yakanı. Bu aşk meşk işlerini konuşacağı bir babası abisi kuzeni vs. yok mu?
Bizde de aynı süreç var. Ben size yazabilir miyim peki ?Biz hicbir sekilde doktora goturemedik, okumak istemedi, calismak istemedi. Odadan cikmazdi.
Birsey soylesen yine mi ayni seyler diyip tersler dururdu.
Hatta aile olarak o kadar yardimci olmak istedik ki, ona yapilanlarin binde biri bize yapilmadi.
Fakat yine de fayda etmedi.
Isterseniz ozelden yazabilirim durumu.
Ayni surec, konusurken bile yasiyor gibiyim
Elbette, o kadar zor bir surec ki, insan caresiz kaliyor, fikir istiyor care arıyor, kimseye de anlatamiyorsun cevrendekilere ozellikleBizde de aynı süreç var. Ben size yazabilir miyim peki ?
Özelden yazacağım çok teşekkür ederim.Elbette, o kadar zor bir surec ki, insan caresiz kaliyor, fikir istiyor care arıyor, kimseye de anlatamiyorsun cevrendekilere ozellikle
Kardeşimin akrabalarinda bir çocuk böyleydi çok korktular aylarca devam etti.baktilar olmuyor bir psikiyatrist ile ailesi görüştü çünkü çocuk gitmedi soyleyemediler bile .. odasından çıkmadı aylarca ..psikiyatristin verdiği ilaçları gizli gizli yemeklerine kattılar..bir iki aya toparlamaya başladı eskisi gbi artikVallahi günlerdir uyku uyuyamıyorum çok endişeliyim, korkuyorum. Erkek kardeşim 23 yaşında aramızda 3 yaş var ben büyüğüm. Son zamanlarda çok depresif oldu çok az yemek yiyor, konuşmuyor, odasından çıkmıyor. İnternetten arama geçmişine baktığımda şok oldum, sürekli ölüm haberlerine ve özellikle intihar haberlerine bakıyor. Çok da arabesk müzik dinliyor aşk acısı falan olmadığı halde üstelik. Zaten kişilik olarak da melankolik bir insan artık iyice soyutladı kendini hayattan. Konuştum psikiyatriste gidelim bak böyle olmaz diye, asla ikna olmuyor. Ben nereye gidebilirim gerekirse hastaneye yatsın ilaç versinler yeter ki kendine bir zarar vermesin.
İlk olarak işler bu hale gelmeden önce ilişkiniz nasıldı? Yani normal zamanlarda birbirinizin sohbetinden keyif alır mısınız, fikirleriniz uyuşur mu, tavsiye alır mısınız birbirinizden? İyi gününde ne kadar sağlam ve samimi bi iletişiminiz varsa kötü gününde yardım etme ihtimaliniz o kadar fazla cünkü. Eğer onu bu duruma sürükleyen sebep hakkında gerçekten hiçbi tahmininiz, hiçbi ipucunuz yoksa korkarım ki o kadar yakın değilsiniz. Ailede daha yakın olduğu biri varsa ondan yardım istemekte fayda var o yüzden.Vallahi günlerdir uyku uyuyamıyorum çok endişeliyim, korkuyorum. Erkek kardeşim 23 yaşında aramızda 3 yaş var ben büyüğüm. Son zamanlarda çok depresif oldu çok az yemek yiyor, konuşmuyor, odasından çıkmıyor. İnternetten arama geçmişine baktığımda şok oldum, sürekli ölüm haberlerine ve özellikle intihar haberlerine bakıyor. Çok da arabesk müzik dinliyor aşk acısı falan olmadığı halde üstelik. Zaten kişilik olarak da melankolik bir insan artık iyice soyutladı kendini hayattan. Konuştum psikiyatriste gidelim bak böyle olmaz diye, asla ikna olmuyor. Ben nereye gidebilirim gerekirse hastaneye yatsın ilaç versinler yeter ki kendine bir zarar vermesin.
Oyle degil o işler ama. Platonik olmuştur yani neden mumkun olmasın.Aşk acısı olduğunu düşünmüyorum ben. Bir anda nasıl aşık olacak? 1 yıl oldu üniversiteden mezun olalı, 1 yılda evden markete bile çıkmadı hiç. Sosyal medyası dahi yok. Bilmiyorum varoluş sancısı falan mıdır anlamadım ki, konuşamıyoruz bir türlü.
Paikiyatriye gitmiyorsa gidin zorla hastaneye yatirin Allah korusun cok tehlikeliVallahi günlerdir uyku uyuyamıyorum çok endişeliyim, korkuyorum. Erkek kardeşim 23 yaşında aramızda 3 yaş var ben büyüğüm. Son zamanlarda çok depresif oldu çok az yemek yiyor, konuşmuyor, odasından çıkmıyor. İnternetten arama geçmişine baktığımda şok oldum, sürekli ölüm haberlerine ve özellikle intihar haberlerine bakıyor. Çok da arabesk müzik dinliyor aşk acısı falan olmadığı halde üstelik. Zaten kişilik olarak da melankolik bir insan artık iyice soyutladı kendini hayattan. Konuştum psikiyatriste gidelim bak böyle olmaz diye, asla ikna olmuyor. Ben nereye gidebilirim gerekirse hastaneye yatsın ilaç versinler yeter ki kendine bir zarar vermesin.
internetten sahte hesap vs birisi ile tanışmadığını nerden biliyorsunuzAşk acısı olduğunu düşünmüyorum ben. Bir anda nasıl aşık olacak? 1 yıl oldu üniversiteden mezun olalı, 1 yılda evden markete bile çıkmadı hiç. Sosyal medyası dahi yok. Bilmiyorum varoluş sancısı falan mıdır anlamadım ki, konuşamıyoruz bir türlü.
Eskiden ara sıra konuşabiliyorduk ama beni ablası olarak görmediğini hissediyordum hep yabancıyla konuşur gibi konuşuyordu. Anne babamızla da öyleydi, aile bilinci olmayan bir insan yani. Bir keresinde tartışma sırasında ''bir anlık zevkiniz yüzünden dünyaya geldik sizin yüzünüzden'' tarzı bir şey söylemişti çok üzülmüştük böyle düşünmesine. Kendini yalnızlaştırıyor bilerek kimsenin yanına yaklaşmasına konuşmasına izin vermiyor. Defalarca denedik yanında olmayı, yapamıyoruz arada bir duvar var hep.İlk olarak işler bu hale gelmeden önce ilişkiniz nasıldı? Yani normal zamanlarda birbirinizin sohbetinden keyif alır mısınız, fikirleriniz uyuşur mu, tavsiye alır mısınız birbirinizden? İyi gününde ne kadar sağlam ve samimi bi iletişiminiz varsa kötü gününde yardım etme ihtimaliniz o kadar fazla cünkü. Eğer onu bu duruma sürükleyen sebep hakkında gerçekten hiçbi tahmininiz, hiçbi ipucunuz yoksa korkarım ki o kadar yakın değilsiniz. Ailede daha yakın olduğu biri varsa ondan yardım istemekte fayda var o yüzden.
İkinci olarak kardeşinizin bulunduğu noktada kendini çok yalnız hissettigini düsünüyorum. Ortada bi hayat var, insanlar var, bi akış var ama o bu akışın dışında, hayatın bi parçası olamadığını hissediyo, olmak da istemiyo korkarım. Bulunduğu noktada yalnız olmadığını hissettirmeniz lazım ona.
Çünkü dünya o ya da bu sebepten hepimizin başına yıkılır yıkılır sonra yeniden kurulur. Hepimizin zayıf hissettigi, inceldigi, inceldigi yerden koptugu bi hayat damarı vardır. Sonra baska bi yerden yeniden hayata baglanırsınız. Sevilmemek, ait hissetmemek, sayılmamak vs vs... bi sürü b.ktan şey olur yani özetle. İnsan bazen de hakikaten bi tek kendisine oluyomuş, kimse onu düstügü kuyudan cıkaramazmıs gibi hisseder ki bu dozuna baglı olarak cok tehlikeli bi histir. Özellikle de genç yaşta. Çünkü ağır bi acının, yıkıcı bi öfkenin, derin bi mutsuzluğun bazen kendi kendine, bazen cevrendekilerin destegiyle, bazen profesyonel destekle atlatılabilir oldugunu görecek kadar yaşamamışsındır daha.
Bunları yazıyorum çünkü siz ondan daha tecrübelisiniz, o hiç derin bi olumsuz duygunun içinden geçip düze çıkmadı belli ki daha, o yüzden de bunun mümkün olduğuna inanmıyo. O yüzden ne yardım istiyo ne kendi çabalıyo, bazen de sadece bitsin istiyo. Ama belki siz çıktınız daha önce böyle bi duygunun içinden, siz degilse ailede baska biri. O konussun iste kardeşinizle. Sen hastasın, sen söylesin, sen böylesin, senin doktora ihtiyacın var demesin ama. Samimiyetle kendini açsın, kendi acısını, kendi b.ka batışını ve o b.ktan çıkışını anlatsın. Anlatmasın göstersin yani, katı ögüt vermek yerine samimiyetle kendi tecrübesini aktarsın ögretsin. Ve her seyi tek basına yapmak zorunda olmadıgını, sizden ya da bi doktordan yardım istemenin acizlik degil insan olmanın geregi oldugunu aşılasın cocuğa.
Siz de konu arasındaki "ask gibi aptal bi duygudan yıkılmaz kimse asla kabul etmiyorum" gibi katı yorumlarınızı frenlemeye çalışın, çocuk hakikaten aşk yüzünden bu haldeyse mesela korkunç çünkü. Ne anlatsın, nasıl anlatsın mentalitesinin bu oldugunu bildigi ablasına? Yapmayın lütfen.
Başa yazmam gerekeni de sona yazayım; kendisi gelmese de aile üyeleri gidip bi psikiyatrist ile görüşse ve profesyonel yöntem ne ise bu sekilde tedaviyle is birligi yapmayan insanlar icin onu ögrense bi yandan en makulu kardeşiniz için.
Genel olarak melankolik bir yapısı olabilir ama özellikle son zamanlarda yaşadıklarına bakılırsa çocuğun bir derdi var ve paylaşamıyor.Sizin tek başınıza altından kalkabileceğiniz bir durum değil ikna edilmeli,bir uzmanla görüşmeli.Okulu işi vs yok mu,çevresi ile iletişime geçseniz bilgi almaya çalışsanız.Mutlaka bir arkadaşı vardır.Gözünüzü ayırmayın bu süreçte.Geçer dilerimVallahi günlerdir uyku uyuyamıyorum çok endişeliyim, korkuyorum. Erkek kardeşim 23 yaşında aramızda 3 yaş var ben büyüğüm. Son zamanlarda çok depresif oldu çok az yemek yiyor, konuşmuyor, odasından çıkmıyor. İnternetten arama geçmişine baktığımda şok oldum, sürekli ölüm haberlerine ve özellikle intihar haberlerine bakıyor. Çok da arabesk müzik dinliyor aşk acısı falan olmadığı halde üstelik. Zaten kişilik olarak da melankolik bir insan artık iyice soyutladı kendini hayattan. Konuştum psikiyatriste gidelim bak böyle olmaz diye, asla ikna olmuyor. Ben nereye gidebilirim gerekirse hastaneye yatsın ilaç versinler yeter ki kendine bir zarar vermesin.
Bu sefer sona degil başa yazacağım, koca koca insanlar psikiyatristle o anlamadan da görüşebilirsiniz. Görüşürken bu tehditlerinden de bahsedin. En doğru yönlendirmeyi yapacak kişi işin uzmanıdır elbette.Eskiden ara sıra konuşabiliyorduk ama beni ablası olarak görmediğini hissediyordum hep yabancıyla konuşur gibi konuşuyordu. Anne babamızla da öyleydi, aile bilinci olmayan bir insan yani. Bir keresinde tartışma sırasında ''bir anlık zevkiniz yüzünden dünyaya geldik sizin yüzünüzden'' tarzı bir şey söylemişti çok üzülmüştük böyle düşünmesine. Kendini yalnızlaştırıyor bilerek kimsenin yanına yaklaşmasına konuşmasına izin vermiyor. Defalarca denedik yanında olmayı, yapamıyoruz arada bir duvar var hep.
Şöyle ki, kimsenin düşüp yeniden ayağa kalkma hikayesini dinleyip motive olacak bir insan da değil, umurunda değil başka insanların ne yaşadığı. Bu konuda ona hak veriyorum çünkü herkesin gücü, hayata bakış açısı, yaşadıkları, hissettikleri bir değil o yüzden elalemin kendi çapındaki hayat başarılarını dinlemek istemiyor. Başkalarının zihniyetiyle hayatıyla kendimizi motive etmek bana da saçma geliyor açıkçası.
Aşık falan değil bunu biliyorum. Aşık olacak bir insan da değil. Eğer diyelim aşık olduğu için bu kadar kötüyse, vallahi parmağımı kıpırdatmam ne hali varsa görsün.
Psikiyatristle görüşürsek evden kaçacağını, sadece cesedini görebileceğimizi söyledi. Tedavinin her türlüsünü reddediyor.
İnternetten ask yasamadigi ne malumAşık olacak kadar sosyal bir insan değil ki. Yıllardır doğru dürüst bir arkadaşı bile olmadı, yalnızlığı sevdiğini söylerdi hep, açıkçası kızlara karşı bir ilgisini de hiç görmedik.
Asla kabul etmiyor. Söylediğimizde çok sert tepki gösteriyor, hiç sinirlenmeyen biri normalde kendisi ama bu konuşmalar açılınca çok sinirleniyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?