Derdim çocukların istekleri ne derecede yapılmalı🤗

Paranın çokluğu değil öncelik çocuklarda diyelim
Siz çalışıyor musunuz? Bence siz de çalışın örnek olun . Çoğunlukla aileler elinden geldiğince önceliği çocuklarına veriyor ama sizinkinin her şeyim dediğiniz kızlarınıza bir faydası yok . Eşinize söyleyin kızlarınıza 2+1 ev alsın .gelecekte başlarını sokacak bir evleri olur hiç olmazsa . Böylelikle israftan da kaçınmış olursunuz . Kızlarınıza da geçici şeylerin değil , hayatlarını garantiye alma , ayakları üstünde durma gibi konuları anlatın . Cennet ülkemde hayat her geçen saat zorlaşıyor .
Ayrıca yarın bir gün evlendi misal ve anlaşamadı eşiyle . Boşanınca kendi evim var , çalışır ekmeğimi kazanırım güveni olsun .
 
Siz yandınız ben size diyim
Her sene telefon almak filan çok şımartmışsınız
Şimdiden hanımefendi triplere girmeye başlamış bile
1300 e ayakkabı çok almak istiyorsa gitsin kendi çalışıp alsın bir zahmet oturduğu yerden almak kolay
Bence kızınızı bir işe sonunda görsün para nasıl kazanılıyor o zaman kazandığı parayla 1300 e ayakkabı alabilecekmi bakalım bide her sene telefon istiyor ha yareppim ben babama bana her sene telefon al desem beni balkondan aşağı atar yeminle bazen 1 elbise alınca bile beni sen çok şımardın diye alttan alttan uyarır
İleride çok çekersiniz haberiniz olsun eşinizle konuşun.
 
Maddi durum ne kadar iyi olursa olsun ,çocuklara tasarruf öğretilmeli diye düşünüyorum. Çağımızın hastalığı maddeye gerektiğinden fazla önem vermek ve gösteriş. İnsanlar sürekli alarak mutlu oluyorlar. Çocukluk ve gençlikte yetinmeyi bilmezse ileride zorluk yaşar. Herşey kararınca olmalı. Eşinizle fikir birliği yapmalısınız
 
Her sene telefon değil de isteğine kalsak hersene yani
 
O kadar evler alacak kadar paramız yok canım durumumuz da abartılacak kadar değil borçsuz 1 evimiz 1 arabamız var
 
14 yaşındaki çocuğun elinde IPhone 12 hele şu ortamda bunu görünce diğer harcamaları göremedim kusura bakmayın çok ne demek çok çok fazla bu yaş için..
 
Sizinki yine büyük ve ergenlik dönemindeki bir genç kız. Bizim 5 yaşındaki sıpa, istediğinde paketli hazır dondurma alabileceği, pastanesi olan, waffle yapılan, aqua parksız otellere hayatta gidemezmiş. Ona göre götürecekmişiz beyefendiyi.

Yapmamamız lazım ama hepimiz şımartıyoruz bu devirde çocukları maalesef. Sonra da bu çocuklar neden böyle diyip çocukluğumuzla kıyaslıyoruz. Biz bunların hangisine sahiptik ki? Kıymet biliyorduk.
 
Evet çok doğru ama işte biz görmedik onlar görsüne getirince memnuniyetsiz çocuklar oluyorlar
 
Topik aç takip edelim :) çocuğum olacak okadar şey varki kafam da
 
İmkanlar çerçevesinde çocukların abartmadan isteklerinin karşılanması taraftarıyım ama şu varki o yaşta çocuğa Iphone marka telefon almam benim maaşımdan fazla onun ücreti orta sınıf mesaj yapıp arama yapabileceği internet tabanlı bir telefon işini görür, ayakkabı için de o kadar para vermem aynı fiyata en az 2 ayakkabı alırım hatta fazlasını alırım önemli olan marka olması değil konforlu ve rahat olması. Sırf etiket basılıyor diye kıyafet-ayakkabı vs fiyatlar 3 ken 5 e çıkıyor bot falan olsa neyse yıllarca giyer ama spor ayakkabıya o parayı vermem.

Ayrıca babalar genelde çocukların her istediğini alarak , ya da ihtiyaç harici harcamalar yaparak babalık yaptıklarını sanıyorlar geneli böyle ama olay bu değil hayır ı da yokuda bilmeli çocuklar.

Eğitim için harcanan paraya acımam ama kıyafet, teknolojik alet bunlar ihtiyacı kadar olsun yeter.
 
Bence para idaresi çocuklara öğretilmeli, en azından 14-15 yaşından sonra.

Tabi ki telefon alın ama çalışan bir telefonu heves için kenara atıp yenisine para vermemeyi öğretmelisiniz. Öbür türlüsü israf oluyor, bu şekilde yetişkinken çok sıkıntı çeker, doyumsuz ve savurgan bir yetişkin olur hem de dünya kaynakları açısından israf. Elektronik eşyaya aksine güzel bakarsın, temizlliğini bakımını yaparsın çünkü yenisi çok para.

Kıyafet mesela, kadınlar için az/öz-kaliteli almak, dolapta ollması gereken kilit parçalar (kış içinsiyah stiletto, yaz için beyaz bluz, kaliteli bir sandalet vb) öğretilmeli, her hafta kıyafet almak diye bir şey yetişkin hayatta yok. Her hafta kıyafet alırsan uç uca ekleyince kocaman bir bütçe açığı yaratıyor

Ben çocuklara lisede vergi okuryazarlığı, banka işlemleri hakkında bilgi ve bütçe idaresi öğretilmesi taraftarıyım bu arada. Tonla boş ezber yaptırılıyor, onun yerine en azından gerçek hayatta işlerine yarayacak bir şey öğrensinler, gelir vergisi dediklerinde öylece kalmasınlar mesela.
 
Ben küçükken maddi durumumuz iyi değildi, ergenlikte de öyle her istediğim alınmıyordu. Ama ailem sevdiğim şeyleri aldığında çok sevinirdim.
Bilmiyorum bundan dolayı mıdır azla yetinen bir insanım. Çevremde bunun var benim yok diye düşünmedim ergenlikte bile.
Annem hep söyler, en aza bile kanaat eden tek çocuğum sensin diye
Kardeşlerim de öyle ama onların istekleri bi tık daha yerine getirildi diye bitmiyor istekleri, şikayetleri. Başkalarını sürekli örnek vermeleri vs.
Şu an çevremde her isteği yerine getirilen çocuklar çok doyumsuz ve nankör maalesef. Olmayınca anlamıyor, aileyi suçluyor direkt.
Yani 16 yaşında çocuğa hemen hemen her sene telefon almak çok fazla bence. Babasıyla konusun bu durumu, sınır çizin.
 
Bende aynı düşüncedeyim herşey kararında güzel yokluğu da bilecek varlığı da

Eğitim için bende acımam bak koca tatili yatarak geçiriyor diyorum İngilizce kursuna git tenise git biryerlere git kendini geliştir diyorum ama yok üşengeçlikten kalkmıyor yerinden
Çok doğru bence de derslere katılmalı öğretilmeli
İlk telefonu note 8 di iyi bir parayı o zmaan
Sonrasında iPhone 12 istedi babası kendine iPhone 11 aşınca bana da al lütfen dedi 12 pro max aldı
Tamam yeter yani daha da zorlamanın bir anlamı yok ki
Her teknolojik alete yetişmeye çalışsak borç batağında yüzeriz

Elindekilerle mutlu olmayı bil diyorum ama alabilecek imkan varsa neden yetineyim diyor
 
Bizim de dururumuz öyle iyi değildi mesela evde ne yemek pişerse beğenmesek bile sesimizi çıkarmaz oturur yerdik annem hangi birimize yetişsin yani

Ama şimdikiler öyle değil beğenmiyor yemiyor aç kalıyor yani
 
Bizim de dururumuz öyle iyi değildi mesela evde ne yemek pişerse beğenmesek bile sesimizi çıkarmaz oturur yerdik annem hangi birimize yetişsin yani

Ama şimdikiler öyle değil beğenmiyor yemiyor aç kalıyor yani
Öyle biraz da aileye bağlı, tabi çevre faktörü de önemli. Bizim gibi olmalarını bekleyemeyiz ama en azından sınırı öğretmemiz gerekiyor.
 
Markete gitmeye üşendiğimde oğluma birşey almasını ama markete gitmesi gerektiğini söylediğimde ne gereği var 1 TL'nin hesabını yapıyorsun derdi. Bende o 1 TL ile evin ekmeği alınır dedim. (Geçmiş zaman)

Eeee diyip üşenip bakkaldan alır gelirdi.

Sonra ne mi oldu? Şehir dışına üniversite okumaya gidince akıllandı
Ama hiç bir zaman şunu alın bilmem diye tutturmadı hakkını yemeyim.

Şimdi alışveriş yapacağı zaman market en basiti fiyatlarına bakıyor.
tutumlu oldu kısaca çünkü elindeki parayla geçinmek zorunda.

Biz aile olarak sadece kitaptan ve eğitimden para kısmadık.

elimizden geldikçe destek oluyoruz.

Kıyafet alacağı zaman önce internetten araştırıyor.

Biraz sıkıyı görmeleri lazım.

Ebeveynlerin hatası bizim yoktu onların olsun diye diye biz yaptık çocuklarımızı böyle maalesef.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…