Şimdi yazacaklarım için belki de eleştiri yağmuruna tutulacağım tonlarca ahlaki yargılamaya maruz kalacağım ama inanın ben bunları içsel olarak defalarca yaptım..Biraz uzun olacak çünkü mesele çetrefilli(
2004 yılından beri (lisede başlayan) bir birlikteliğim var.Bu zamana kadar acı-tatlı pek çok şey yaşadk.Üniversiteyi ayrı şehirlerde okuduk. Ama her ayın 10-15 günü yine beraberdik.Çok emek harcadık.Hiç kopmadık birbirimizden.Okulu bitirdik beraber kpss ye hazırlandık.Aynı ili tercihlerimizde yazarak aynı ilde öğretmenliğe başladık.(ilçelerimiz birbirinden 2,5 saat uzakta idi ama her hafta sonu yine beraberdik.bu 10 sene zarfında rüya gibi denecek bi aşk yaşadım.gözüm hiç kimseyi görmedi.kimseye yan gözle bakmadım.birlikte olduğum insan geçtiğimiz ağustos-şubat ayları ayları arası askere gitti.bekledim.şubatta geldi isteme oldu nişanlandık mutluluktan ayaklarım yeden kesik tabi.
derken....
bulunduğum ilçede yetişkinlere dönük sınava hazırlık kursu vermeye başladım.nisan ayı başlarında sınıftan bi öğrencinin bana karşı özel bi ilgisi olduğunu sezdim.ki facebookta diğer mesajlar kutumda selam hocam nasılsınız şeklinde mesajını da gördüm.ama açmadım hiç mesajı.bu arada kurstaki herkes nişanlı olduğumu da biliyor.bir iki hafta geçti.teneffüslerde vs. böyle bi elektriklenme seziyorum ama halinden tavrından.(söz konusu kişi benden 2 yaş küçük).ben 88 doğumluyum bu arada.arkadaşları da ders sırasında sürekli imalı sözler söylüyorlar falan ben emin oldum bana karşı ilgisinden ama fazla da takmadım kafaya.
Aynı günler içinde bana facebooktan kursla ilgili bi sayfa açtığını beğenmemi rica ettiğini söyleyen bi mesaj daha aldım.Ve dayanamadım karşılık verdim.O gece baya bi kaç saat mesajlaştık.bi yakınlık oldu aramızda.işte kursla ilgili vs.bu bana iltifatlar ediyor ilgisini belli ediyor bi şekilde.en son iyi geceler derken sana bişey soracağım(bu arada "siz"den "sen"e geçiş oldu) nişanlı mısın dedi.ben de evet ama biraz karmaşık deyiverdim işte......ertesi sabah da bi kaç mesaj atmış işte ismimle hitap etmiş gece hiç uyumadım falan yazmış.ilgi hoşuma gitti.aynı günün akşamı da bana duygularını açtı.hem de çok etkileyici ve romantik bi biçimde.ben de ona nişanlı olduğumu olamayacağını söyledim.tamam dedi.olgun bi biçimde kabullendi.
bi kaç gün geçmeden yine mesaj attı işte bana dön mesajı görünce sana bir şey söyleyeceğim falan.baktım arkası kesilmeyecek bi yere davet ettim konuşmak için ümidini kesin olarak kesmesini söylemek için.hiç karşılık vermeyince mesaj atmaya evam ediyordu ve nişanlımın bunu görme riski vardı çünkü.ters bişey de demeye korkuyordum çünkü doğunun bi ilçesindeyim ve işler biraz farklı yürüyor.
görüştük yüz yüze ama karşımda eriyor bunu her halinden farkediyorum.anlattım halimi.aklından çıkar dedim.2-3 saat oturduk konuştuk sohbet ettik.sohbeti-ilgisi bana o kadar iyi geldi ki size anlatamamyargılamayın kınamayın ne olur.bu arada kurs da devam ediyor tabi.tahtada ders anlatıyorum sürekli gözü bende.eriyip bitti gözlerimin önünde.bu olaylar gelişirken 1 ay içinde 10 kiloya yakın kilo verdi.facebooktan bana mesaj atamamasını kesin olarak söylemiştim görüştüğümüzde.mail adresimi bulmuş oradan yazmaya devam etti ara ara.işte aşkını sevgisini ifade etti.her konuşmanın sonu da yaptığımız çok yanlış ben vicdan azabı duyuyorum seninle yazışmam bile yanlış dememle bitti.3-4 gün ses yok sonra aynı devam.
sonra maillerine cevap vermemeye karar verdim benden soğusun diye.kursta falan hiç yüzüne bakmamaya.bu hal de 10 gün sürdü.sonra yine aynı devran.ama bu olaylar esnasında ben de etkilenme başladı tabi.bu kadar ilgi ısrar...nişanlıma da bi soğuk davranmaya başladım.yanında iken çok huzurluyum tamam ama aklıma da diğeri geliyor boş bırakmıyor zihnimi.bi kere daha dışarda görüştük sonra tabi ben arkadaşız falan diye kendimi kandırıyorum oturup çay içiyoruz sohbeet ediyoruz havadan sudan başka bişey yok ama kendimi prenses gibi hissettiyriyor bana.
sonra tayin olayından dolayı haziran ortalarında nişanlımla nikah kıydık.ve o memelekete gitti.ben 15 gün kadar yalnız kaldım bulunduğum ilçede.o arada da mail üzerinden konuşmaya devam ettik günlük havadan sudan hep.sonra bi gün ben bunu çay içmeye eve çağırdım( ve baya bi yakınlaştık. ve sonraki akşam yine...bi hafta boyunca her gün bana geldi.beraber film izledik.sarılıp oturduk.ve en sonunda öpüştük. ( hem de saatlerce.sayılı gün bitti.eşyamı toplayıp memeleketime döndüm ve bidaha oraya geri dönmeyeceğim tayinim çıktı.geride bırakıp geldim.nişanlımla nikahımı kıydım.onu seviyorum.diğer kişi de aklımda.evleneceğin güne kadar seni bekleyeceğim unutmak kelimesini telaffuz bile etmek istemiyorum o kadar kalbimde yaşayacak aşkın diyor.offfff.
düğünüm 1 ay sonra her şey tamam.tüm hazırlıklar ev bark gelinlik vs.nişanlımı da seviyorum.ama şu hazırlık stresi ile diğer kişi de aklımdan çıkmıyor.mail atıyor arada hala.ne yapacağım ben=( geride bıraktığım kişi benden küçük ben öğretmenim kendisi liseyi açıktan bitirip bırakmış sanayide esnaflık yapıyor.doğulu.yani kültürü tamamen bizden farklı.ben de bir evin bir kızıyım
kesinlikle katılıyorum.ben de doğuluyum ve 'doğulu işte bunlar ancak kullanır' cümlesine anlam veremdim..
kesinlikle katılıyorum.ben de doğuluyum ve 'doğulu işte bunlar ancak kullanır' cümlesine anlam veremdim..
Konunun gercek olmasi olagan disi degil ama yazida tuhaf noktalar var. Cok dikkatli okuyan biri farkedebilir.
Neyse bisi ilgilendirmes.
Hosbulduk bibi. Geldim sanirim.
Şimdi yazacaklarım için belki de eleştiri yağmuruna tutulacağım tonlarca ahlaki yargılamaya maruz kalacağım ama inanın ben bunları içsel olarak defalarca yaptım..Biraz uzun olacak çünkü mesele çetrefilli(
2004 yılından beri (lisede başlayan) bir birlikteliğim var.Bu zamana kadar acı-tatlı pek çok şey yaşadk.Üniversiteyi ayrı şehirlerde okuduk. Ama her ayın 10-15 günü yine beraberdik.Çok emek harcadık.Hiç kopmadık birbirimizden.Okulu bitirdik beraber kpss ye hazırlandık.Aynı ili tercihlerimizde yazarak aynı ilde öğretmenliğe başladık.(ilçelerimiz birbirinden 2,5 saat uzakta idi ama her hafta sonu yine beraberdik.bu 10 sene zarfında rüya gibi denecek bi aşk yaşadım.gözüm hiç kimseyi görmedi.kimseye yan gözle bakmadım.birlikte olduğum insan geçtiğimiz ağustos-şubat ayları ayları arası askere gitti.bekledim.şubatta geldi isteme oldu nişanlandık mutluluktan ayaklarım yeden kesik tabi.
derken....
bulunduğum ilçede yetişkinlere dönük sınava hazırlık kursu vermeye başladım.nisan ayı başlarında sınıftan bi öğrencinin bana karşı özel bi ilgisi olduğunu sezdim.ki facebookta diğer mesajlar kutumda selam hocam nasılsınız şeklinde mesajını da gördüm.ama açmadım hiç mesajı.bu arada kurstaki herkes nişanlı olduğumu da biliyor.bir iki hafta geçti.teneffüslerde vs. böyle bi elektriklenme seziyorum ama halinden tavrından.(söz konusu kişi benden 2 yaş küçük).ben 88 doğumluyum bu arada.arkadaşları da ders sırasında sürekli imalı sözler söylüyorlar falan ben emin oldum bana karşı ilgisinden ama fazla da takmadım kafaya.
Aynı günler içinde bana facebooktan kursla ilgili bi sayfa açtığını beğenmemi rica ettiğini söyleyen bi mesaj daha aldım.Ve dayanamadım karşılık verdim.O gece baya bi kaç saat mesajlaştık.bi yakınlık oldu aramızda.işte kursla ilgili vs.bu bana iltifatlar ediyor ilgisini belli ediyor bi şekilde.en son iyi geceler derken sana bişey soracağım(bu arada "siz"den "sen"e geçiş oldu) nişanlı mısın dedi.ben de evet ama biraz karmaşık deyiverdim işte......ertesi sabah da bi kaç mesaj atmış işte ismimle hitap etmiş gece hiç uyumadım falan yazmış.ilgi hoşuma gitti.aynı günün akşamı da bana duygularını açtı.hem de çok etkileyici ve romantik bi biçimde.ben de ona nişanlı olduğumu olamayacağını söyledim.tamam dedi.olgun bi biçimde kabullendi.
bi kaç gün geçmeden yine mesaj attı işte bana dön mesajı görünce sana bir şey söyleyeceğim falan.baktım arkası kesilmeyecek bi yere davet ettim konuşmak için ümidini kesin olarak kesmesini söylemek için.hiç karşılık vermeyince mesaj atmaya evam ediyordu ve nişanlımın bunu görme riski vardı çünkü.ters bişey de demeye korkuyordum çünkü doğunun bi ilçesindeyim ve işler biraz farklı yürüyor.
görüştük yüz yüze ama karşımda eriyor bunu her halinden farkediyorum.anlattım halimi.aklından çıkar dedim.2-3 saat oturduk konuştuk sohbet ettik.sohbeti-ilgisi bana o kadar iyi geldi ki size anlatamamyargılamayın kınamayın ne olur.bu arada kurs da devam ediyor tabi.tahtada ders anlatıyorum sürekli gözü bende.eriyip bitti gözlerimin önünde.bu olaylar gelişirken 1 ay içinde 10 kiloya yakın kilo verdi.facebooktan bana mesaj atamamasını kesin olarak söylemiştim görüştüğümüzde.mail adresimi bulmuş oradan yazmaya devam etti ara ara.işte aşkını sevgisini ifade etti.her konuşmanın sonu da yaptığımız çok yanlış ben vicdan azabı duyuyorum seninle yazışmam bile yanlış dememle bitti.3-4 gün ses yok sonra aynı devam.
sonra maillerine cevap vermemeye karar verdim benden soğusun diye.kursta falan hiç yüzüne bakmamaya.bu hal de 10 gün sürdü.sonra yine aynı devran.ama bu olaylar esnasında ben de etkilenme başladı tabi.bu kadar ilgi ısrar...nişanlıma da bi soğuk davranmaya başladım.yanında iken çok huzurluyum tamam ama aklıma da diğeri geliyor boş bırakmıyor zihnimi.bi kere daha dışarda görüştük sonra tabi ben arkadaşız falan diye kendimi kandırıyorum oturup çay içiyoruz sohbeet ediyoruz havadan sudan başka bişey yok ama kendimi prenses gibi hissettiyriyor bana.
sonra tayin olayından dolayı haziran ortalarında nişanlımla nikah kıydık.ve o memelekete gitti.ben 15 gün kadar yalnız kaldım bulunduğum ilçede.o arada da mail üzerinden konuşmaya devam ettik günlük havadan sudan hep.sonra bi gün ben bunu çay içmeye eve çağırdım( ve baya bi yakınlaştık. ve sonraki akşam yine...bi hafta boyunca her gün bana geldi.beraber film izledik.sarılıp oturduk.ve en sonunda öpüştük. ( hem de saatlerce.sayılı gün bitti.eşyamı toplayıp memeleketime döndüm ve bidaha oraya geri dönmeyeceğim tayinim çıktı.geride bırakıp geldim.nişanlımla nikahımı kıydım.onu seviyorum.diğer kişi de aklımda.evleneceğin güne kadar seni bekleyeceğim unutmak kelimesini telaffuz bile etmek istemiyorum o kadar kalbimde yaşayacak aşkın diyor.offfff.
düğünüm 1 ay sonra her şey tamam.tüm hazırlıklar ev bark gelinlik vs.nişanlımı da seviyorum.ama şu hazırlık stresi ile diğer kişi de aklımdan çıkmıyor.mail atıyor arada hala.ne yapacağım ben=( geride bıraktığım kişi benden küçük ben öğretmenim kendisi liseyi açıktan bitirip bırakmış sanayide esnaflık yapıyor.doğulu.yani kültürü tamamen bizden farklı.ben de bir evin bir kızıyım
Şimdi yazacaklarım için belki de eleştiri yağmuruna tutulacağım tonlarca ahlaki yargılamaya maruz kalacağım ama inanın ben bunları içsel olarak defalarca yaptım..Biraz uzun olacak çünkü mesele çetrefilli(
2004 yılından beri (lisede başlayan) bir birlikteliğim var.Bu zamana kadar acı-tatlı pek çok şey yaşadk.Üniversiteyi ayrı şehirlerde okuduk. Ama her ayın 10-15 günü yine beraberdik.Çok emek harcadık.Hiç kopmadık birbirimizden.Okulu bitirdik beraber kpss ye hazırlandık.Aynı ili tercihlerimizde yazarak aynı ilde öğretmenliğe başladık.(ilçelerimiz birbirinden 2,5 saat uzakta idi ama her hafta sonu yine beraberdik.bu 10 sene zarfında rüya gibi denecek bi aşk yaşadım.gözüm hiç kimseyi görmedi.kimseye yan gözle bakmadım.birlikte olduğum insan geçtiğimiz ağustos-şubat ayları ayları arası askere gitti.bekledim.şubatta geldi isteme oldu nişanlandık mutluluktan ayaklarım yeden kesik tabi.
derken....
bulunduğum ilçede yetişkinlere dönük sınava hazırlık kursu vermeye başladım.nisan ayı başlarında sınıftan bi öğrencinin bana karşı özel bi ilgisi olduğunu sezdim.ki facebookta diğer mesajlar kutumda selam hocam nasılsınız şeklinde mesajını da gördüm.ama açmadım hiç mesajı.bu arada kurstaki herkes nişanlı olduğumu da biliyor.bir iki hafta geçti.teneffüslerde vs. böyle bi elektriklenme seziyorum ama halinden tavrından.(söz konusu kişi benden 2 yaş küçük).ben 88 doğumluyum bu arada.arkadaşları da ders sırasında sürekli imalı sözler söylüyorlar falan ben emin oldum bana karşı ilgisinden ama fazla da takmadım kafaya.
Aynı günler içinde bana facebooktan kursla ilgili bi sayfa açtığını beğenmemi rica ettiğini söyleyen bi mesaj daha aldım.Ve dayanamadım karşılık verdim.O gece baya bi kaç saat mesajlaştık.bi yakınlık oldu aramızda.işte kursla ilgili vs.bu bana iltifatlar ediyor ilgisini belli ediyor bi şekilde.en son iyi geceler derken sana bişey soracağım(bu arada "siz"den "sen"e geçiş oldu) nişanlı mısın dedi.ben de evet ama biraz karmaşık deyiverdim işte......ertesi sabah da bi kaç mesaj atmış işte ismimle hitap etmiş gece hiç uyumadım falan yazmış.ilgi hoşuma gitti.aynı günün akşamı da bana duygularını açtı.hem de çok etkileyici ve romantik bi biçimde.ben de ona nişanlı olduğumu olamayacağını söyledim.tamam dedi.olgun bi biçimde kabullendi.
bi kaç gün geçmeden yine mesaj attı işte bana dön mesajı görünce sana bir şey söyleyeceğim falan.baktım arkası kesilmeyecek bi yere davet ettim konuşmak için ümidini kesin olarak kesmesini söylemek için.hiç karşılık vermeyince mesaj atmaya evam ediyordu ve nişanlımın bunu görme riski vardı çünkü.ters bişey de demeye korkuyordum çünkü doğunun bi ilçesindeyim ve işler biraz farklı yürüyor.
görüştük yüz yüze ama karşımda eriyor bunu her halinden farkediyorum.anlattım halimi.aklından çıkar dedim.2-3 saat oturduk konuştuk sohbet ettik.sohbeti-ilgisi bana o kadar iyi geldi ki size anlatamamyargılamayın kınamayın ne olur.bu arada kurs da devam ediyor tabi.tahtada ders anlatıyorum sürekli gözü bende.eriyip bitti gözlerimin önünde.bu olaylar gelişirken 1 ay içinde 10 kiloya yakın kilo verdi.facebooktan bana mesaj atamamasını kesin olarak söylemiştim görüştüğümüzde.mail adresimi bulmuş oradan yazmaya devam etti ara ara.işte aşkını sevgisini ifade etti.her konuşmanın sonu da yaptığımız çok yanlış ben vicdan azabı duyuyorum seninle yazışmam bile yanlış dememle bitti.3-4 gün ses yok sonra aynı devam.
sonra maillerine cevap vermemeye karar verdim benden soğusun diye.kursta falan hiç yüzüne bakmamaya.bu hal de 10 gün sürdü.sonra yine aynı devran.ama bu olaylar esnasında ben de etkilenme başladı tabi.bu kadar ilgi ısrar...nişanlıma da bi soğuk davranmaya başladım.yanında iken çok huzurluyum tamam ama aklıma da diğeri geliyor boş bırakmıyor zihnimi.bi kere daha dışarda görüştük sonra tabi ben arkadaşız falan diye kendimi kandırıyorum oturup çay içiyoruz sohbeet ediyoruz havadan sudan başka bişey yok ama kendimi prenses gibi hissettiyriyor bana.
sonra tayin olayından dolayı haziran ortalarında nişanlımla nikah kıydık.ve o memelekete gitti.ben 15 gün kadar yalnız kaldım bulunduğum ilçede.o arada da mail üzerinden konuşmaya devam ettik günlük havadan sudan hep.sonra bi gün ben bunu çay içmeye eve çağırdım( ve baya bi yakınlaştık. ve sonraki akşam yine...bi hafta boyunca her gün bana geldi.beraber film izledik.sarılıp oturduk.ve en sonunda öpüştük. ( hem de saatlerce.sayılı gün bitti.eşyamı toplayıp memeleketime döndüm ve bidaha oraya geri dönmeyeceğim tayinim çıktı.geride bırakıp geldim.nişanlımla nikahımı kıydım.onu seviyorum.diğer kişi de aklımda.evleneceğin güne kadar seni bekleyeceğim unutmak kelimesini telaffuz bile etmek istemiyorum o kadar kalbimde yaşayacak aşkın diyor.offfff.
düğünüm 1 ay sonra her şey tamam.tüm hazırlıklar ev bark gelinlik vs.nişanlımı da seviyorum.ama şu hazırlık stresi ile diğer kişi de aklımdan çıkmıyor.mail atıyor arada hala.ne yapacağım ben=( geride bıraktığım kişi benden küçük ben öğretmenim kendisi liseyi açıktan bitirip bırakmış sanayide esnaflık yapıyor.doğulu.yani kültürü tamamen bizden farklı.ben de bir evin bir kızıyım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?