yok 26 yaşındayım kpss ile atandım küçük bir ile şuanda durumum eskisi kadar kötü değil ölümden korktuğum yok sadece gelecek kaygısı var ve kendimi boşvermişlik öyle...
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Derdim çok büyük
- Konu Sahibi ceren16
- Başlangıç Tarihi
sağolun gerçekten mutlu ettiniz beni
- 19 Mayıs 2011
- 10.944
- 9.685
- 248
mesleğiniz de var çalışıyorsunuz ne kadar güzel...şöyle düşünün,bu hastalığım olmasaydı şu an ne yapıyor olurdum?? kendinizi bu şekilde motive edin..
evet kötü bir hastalığınız var ne yazık ki,ama nefes alıyorsunuz,yaşıyorsunuz,kendiniz iyi olursanız hastalığınız sizi üzemez diye düşünüyorum..rruh bedeni hasta eder diyorum..kendimde de yaşıyorum..
elbette ki bu hastalığınızı bir anda yok edemez ama ruhunuz ruh sağlığınız sizi uzun ve mutlu yaşatabilir diyorum..
metin hara "yol" diye bir kitabı var lütfen okuyunuz..kitap önermem pek kk da ama bu çok farklı..bana çok faydası olan başucu kitabımdır..
- 1 Mart 2014
- 1.313
- 2.573
- 208
Çok çok geçmiş olsun Ceren... Tam ben de organ nakli seçeneğin var mı diye soracaktım ama Samsonn sormuş zaten.
Biz insanlar geçmişten haberdar olabiliriz ancak geleceği bilemiyoruz. Belirsizlikten korkup, kaygılanmak yerine yaşadığın anın tadını çıkarmaya çalışmalısın.
Sakın boşverme, gez, eğlen bol bol kahkaha at. Seni mutsuz eden ne olursa olsun hemen kışkışla. Mesela doktor moralini bozmuş madem, kuaföre gidip manikür yaptır, saçlarına bir fön çektir ne biliyim ne mutlu ediyorsa seni onu yap. Hemen defet o olumsuzluğu üzerinden. Aman be canım, hayat "o nasıl olucak, bu nasıl olucak?" diye dertlene dertlene geçmiyor vallahi.
Biz insanlar geçmişten haberdar olabiliriz ancak geleceği bilemiyoruz. Belirsizlikten korkup, kaygılanmak yerine yaşadığın anın tadını çıkarmaya çalışmalısın.
Sakın boşverme, gez, eğlen bol bol kahkaha at. Seni mutsuz eden ne olursa olsun hemen kışkışla. Mesela doktor moralini bozmuş madem, kuaföre gidip manikür yaptır, saçlarına bir fön çektir ne biliyim ne mutlu ediyorsa seni onu yap. Hemen defet o olumsuzluğu üzerinden. Aman be canım, hayat "o nasıl olucak, bu nasıl olucak?" diye dertlene dertlene geçmiyor vallahi.
teşekkür ederim bir makineyle yaşamak çok zor bir durum denize giremiyorum,onu geçtim sağlığım için feda edebilirim banyo bile zor yapıyorum makine karnımda ve makineden yarım saatten fazla ayrı kalmamam gerikiyor vücudumun içinde kocaman bir iğnesi var ve sıcakta kola takmak zorunda kalıyorum şişkinlik yaptığı için dışardan gören insanlar beni yiyecekmiş gibi bakıyorlar kablosuda çıktımı yerin dibine girmek istiyorum...Elimde kocaman bir makinesi var elbise almaya giderken tek başıma gidemiyorum herkesten utanıyorum gerçekten çok kötü bir durum ve bu ilacın en büyük yan etkisi ağrı cam kadın gibi elimi nereye dokundursam müthiş ağrılar hissediyorum... ve banyoya girerken çıplak olduğum zamanda bu acılar yüreğimde ne kadar güzel bir vucudum vardı şimdi ise harap olmuş kablolarla dolu her yeri çok zor psikolojik destekde aldım ama yok olmuyor
- 23 Ağustos 2012
- 51.427
- En iyi cevaplar
- 1
- 239.467
- 898
Yani kardeş 26 yıl yaşamışsın direnmişsin bundan sonra da bu hastalıktan ölmezsin bence. Bunca zaman yaşayabildiysen bence sen bu hastalıktan değil ecelinle gidersin.
Geleceği kim biliyor ki gerçekten kaygının bir anlamı yok. Kader neyse o oluyor.
- 21 Mayıs 2013
- 1.690
- 2.230
- 133
cnm çok geçmiş olsun. şimdi sana burdan şöyle yap böyle yap demicem. farkındaysan sana senden başkasının çaresi yok. ölücem diyipte kendini demoralize etme. hepimiz ölücez ne zamn nerde vakit saat bellimi biimde degil. sennde degil cnm. o yüzden allah sana ne güzel kapılar açmış okuyup kazanmışsın çalısıyorsun. kendi masraflarını kendin karsılıyorsun. senden bizden daha kötü dururmda olanlar beş parasız pulsuz lar belki. yardıma muhtaçlar. senden daha kötülerini düşünerek allaha hep şükret. rabbimden umut kesilmez. gül eylen geri kalan zamanlarımızı böyle geçiriyoruz. aldıgımız nefes bile borç. hastalıgını unut bence. güçlü ol her kadın güçlü doğar. insanlar ne demiş ne dememiş napmış boşver
var ama türkiyede olmuyor hem olan hastalar da çok uzun yaşayamıyor nakilin sonrası daha zor kısacası benim için herşey zor ...umudum yok
benim için herşey çok zor ölmek değil korkum makineye bağlı olmam ve hertarafımda kabloların fışkırması o yüzden kimse beni gördün istemiyorum evden işe işten eve psikolojik destekde aldım yok
- 19 Mayıs 2011
- 10.944
- 9.685
- 248
işe gidip gelebiliyorsunuz ama değil mi? dışarı çıkabiliyorsunuz?teşekkür ederim bir makineyle yaşamak çok zor bir durum denize giremiyorum,onu geçtim sağlığım için feda edebilirim banyo bile zor yapıyorum makine karnımda ve makineden yarım saatten fazla ayrı kalmamam gerikiyor vücudumun içinde kocaman bir iğnesi var ve sıcakta kola takmak zorunda kalıyorum şişkinlik yaptığı için dışardan gören insanlar beni yiyecekmiş gibi bakıyorlar kablosuda çıktımı yerin dibine girmek istiyorum...Elimde kocaman bir makinesi var elbise almaya giderken tek başıma gidemiyorum herkesten utanıyorum gerçekten çok kötü bir durum ve bu ilacın en büyük yan etkisi ağrı cam kadın gibi elimi nereye dokundursam müthiş ağrılar hissediyorum... ve banyoya girerken çıplak olduğum zamanda bu acılar yüreğimde ne kadar güzel bir vucudum vardı şimdi ise harap olmuş kablolarla dolu her yeri çok zor psikolojik destekde aldım ama yok olmuyor
başlarım kablosuna da bakan insanlara da...siz taktıkça ,insanlar daha da acımasız olurlar..boşverin ilgilenmeyin..umursamayın...
ilk konunuz 2012 de açmışsınız,,o zamandan beri aynı şeyleri yazıyorsunuz..düşünün 3 senede siz aynı yerde kalmışsınız ama hayat akıp geçmiş,ve 3 sene yaşamışsınız.. bu 3 sene boşverebilmiş olsaydınız daha mutlu bir 3 sene geçirmiş olsaydınız daha iyi olmaz mıydı??
siz olmayanlarla ilgileniyorsunuz,halbuki sahip olduklarınıza odaklansanız ,en mutlusu olrusunuz..
- 2 Mart 2012
- 500
- 308
- 53
- 2 Temmuz 2013
- 15.807
- 18.335
- 248
teşekkür ederim bir makineyle yaşamak çok zor bir durum denize giremiyorum,onu geçtim sağlığım için feda edebilirim banyo bile zor yapıyorum makine karnımda ve makineden yarım saatten fazla ayrı kalmamam gerikiyor vücudumun içinde kocaman bir iğnesi var ve sıcakta kola takmak zorunda kalıyorum şişkinlik yaptığı için dışardan gören insanlar beni yiyecekmiş gibi bakıyorlar kablosuda çıktımı yerin dibine girmek istiyorum...Elimde kocaman bir makinesi var elbise almaya giderken tek başıma gidemiyorum herkesten utanıyorum gerçekten çok kötü bir durum ve bu ilacın en büyük yan etkisi ağrı cam kadın gibi elimi nereye dokundursam müthiş ağrılar hissediyorum... ve banyoya girerken çıplak olduğum zamanda bu acılar yüreğimde ne kadar güzel bir vucudum vardı şimdi ise harap olmuş kablolarla dolu her yeri çok zor psikolojik destekde aldım ama yok olmuyor
senin için hem çok üzüldüm hem de yine de hayattasın direniyosun diye rahatladım.
benim annemin bir hastalığı var
şu an midesi dışarıdan delindi ve bir tüp takıldı hortum var 20 cm kadar. oradan beslenebiliyor ancak
ileriki zamanlarda ise boğazına bir delik açılıp nefes alması için kocaman bir makineye bağlanacak.
o yüzden biraz olsun anlayabiliyorum makinelere bağlı kalmanın sende yarattığı hisleri.
ama bak anneme de 1-2 sene vermişlerdi hastalığıyla 3.5 senedir savaşıyor.
sana yıllardır süre biçmişler ama hala hayattasın işini gücünü yapabiliyorsun
kazandığın paranı dilediğince harca, kendini mutlu et. insanlara da bakma ben olsam hortuma
böyle bakanların eline tutuştururum al hortum ilk kez mi görüyosun diye.insanlardaki bu yargılayıcı bakışlardan hiç hoşlanmıyorum. annemi tekerlekli sandalyeyle çıkarıyoruz parka falan, yanımızdan geçenler gözlerini dikiyor bi de duyabileceğimiz sesle "yazııık" falan diyolar. annem bu sebeplerden kendini eve kapatmıştı ama şimdi şimdi boşvermeyi öğrendi.
- 5 Ağustos 2014
- 1.349
- 3.295
- 133
Çok üzüldüm yaa. Maşallah iyi idare ediyorsun bence, güçlü bir kadınsın. Psikolojik destek aldım yaramadı demişsin ama belki de yaramıştır. Hayatının ne kadar zor olduğunu tahmin bile edemiyorum o yüzden boş boş konuşup bir de ben canını sıkmak istemem. Yalnız mı yaşıyorsun?
O doktor da filmlerden görmüş, hayatı boyunca bu lafı söylemek istemiş de seni harcamış gibi geldi bana. Dramatik ayı.
o zaman dan beri sürekli ilerledi hastalığım en sonunda da makineye bağlandım dediğiniz o kitabı kesin alıp okuyacağım...
beni siz daha iyi anlıyabilirsiniz birde ben çocukluğumu ve gençliğimi hiç yaşamadım annelik duygusunu çok yaşamak isterdim ama oda olamayacak çocuk doğurmamda imkansız herşey imkansız ve ben artık çok yoruldum ...senin için hem çok üzüldüm hem de yine de hayattasın direniyosun diye rahatladım.
benim annemin bir hastalığı var
şu an midesi dışarıdan delindi ve bir tüp takıldı hortum var 20 cm kadar. oradan beslenebiliyor ancak
ileriki zamanlarda ise boğazına bir delik açılıp nefes alması için kocaman bir makineye bağlanacak.
o yüzden biraz olsun anlayabiliyorum makinelere bağlı kalmanın sende yarattığı hisleri.
ama bak anneme de 1-2 sene vermişlerdi hastalığıyla 3.5 senedir savaşıyor.
sana yıllardır süre biçmişler ama hala hayattasın işini gücünü yapabiliyorsun
kazandığın paranı dilediğince harca, kendini mutlu et. insanlara da bakma ben olsam hortuma
insanlardaki bu yargılayıcı bakışlardan hiç hoşlanmıyorum. annemi tekerlekli sandalyeyle çıkarıyoruz parka falan, yanımızdan geçenler gözlerini dikiyor bi de duyabileceğimiz sesle "yazııık" falan diyolar. annem bu sebeplerden kendini eve kapatmıştı ama şimdi şimdi boşvermeyi öğrendi.
- 29 Eylül 2014
- 9.595
- 19.540
- 498
Senden daha beterleri var dusunsene tum vucudunun yandigini yuzun dahil. Insanlarin yuzleri yok, burunlari, dudaklari, goz delikleri yok. Onlar bile nasil hayata tutunuyorlar, evleniyorlar, aldiklari her nefes icin şukrediyorlar. Kac sene gecmis ve hala bedenin hayata tutunuyor. Tek yapman gereken ruhunun da hayata tutunmasini saglamak. Birak insanlar ne yaparlarsa yapsinlar, sen degil onlar utansin. Seni yadirgayan insanlarin vucutlari saglam peki kalpleri nasil? Benim de cocuklugumdan baslayip 20li yaslarimin ortalarina kadar eden eklem daha dogrusu bacak agrilarim vardi. Yolda yururken birden kitlenirdim, koşamazdim, yuruyemezdim. Arkadaslarimla okulda yuruyorken birden durmak zorunda kalirdim,kitlenirdim insanlar bana uzayliymisim gibi davranirlardi. Siddetli agrilarimda inlerdim, kafami duvarlara vururdum acidan, ayaga kalkinca yere duserdim sancilardan. Allah o kadar buyukki kendi kendine gecti agrilarim. Son 7 senedir bacaklarimda agri yok. Kalbini ferah tut, öldurmeyen Allah nasil öldurmuyorsa ol derse hastaligini da aliyor. Can cikmadan umut tukenmez bunu sakin unutma.teşekkür ederim bir makineyle yaşamak çok zor bir durum denize giremiyorum,onu geçtim sağlığım için feda edebilirim banyo bile zor yapıyorum makine karnımda ve makineden yarım saatten fazla ayrı kalmamam gerikiyor vücudumun içinde kocaman bir iğnesi var ve sıcakta kola takmak zorunda kalıyorum şişkinlik yaptığı için dışardan gören insanlar beni yiyecekmiş gibi bakıyorlar kablosuda çıktımı yerin dibine girmek istiyorum...Elimde kocaman bir makinesi var elbise almaya giderken tek başıma gidemiyorum herkesten utanıyorum gerçekten çok kötü bir durum ve bu ilacın en büyük yan etkisi ağrı cam kadın gibi elimi nereye dokundursam müthiş ağrılar hissediyorum... ve banyoya girerken çıplak olduğum zamanda bu acılar yüreğimde ne kadar güzel bir vucudum vardı şimdi ise harap olmuş kablolarla dolu her yeri çok zor psikolojik destekde aldım ama yok olmuyor
Ailem yanımda ama ben onlarlada mutlu değilim açıkçası ...her işimi kendim yapmak istiyorum araba kullanmak için ehliyete de başvuracağım daha rahat işime gidip gelmek için ama verirler mi bilmiyorum ...Tek o doktor söylemedi ki bu lafları en iyi doktorlar da dedi bunları ben artık bu laflara takmıyorum sadece makinenin bana verdiği zorluklar beni üzüyor bazen nefes alamıyorum oksijenim düşüyor
evet haklısın arkadaşım ama içimdeki bu duyguları atmak için herşey yaptım ama olmuyor psikolojik destek de alıyorum ...
- 2 Temmuz 2013
- 15.807
- 18.335
- 248
evet hayat malesef bazılarına karşı çok acımasız
ama sağlığınız en büyük sorununuz olmasına rağmen hayattan hala keyif alabilirsiniz.
çocuk doğurmak dünyadaki tek tat değil.
insanın içindeki bu istek tabiki var ama bu duygular annesiz kalmış bir kedi yavrusuna şırıngayla süt içirirken bile hissedilebiliyor :)
bence hastalığı ne kadar görmezden gelirsek o kadar iyi oluyor.
mesela babam sürekli annemin hastalığından bahseder, 24 saat anneniz şöyle hasta böyle kötü, günleri sayılı, bu ilacı içmesi lazım vs.. ve annem bu konuşmalardan etkilenip hep karamsarlığa kapıldı. ve ağlama krizleri yaşadık aylarca. günde 2-3 saat durmaksızın ağlıyordu.
onun da hastalığının tedavisi yok.
ama bunu kabullenip diğer insanlar gibi yaşamak zorundaydı. siz de öylesiniz.
hastalığınızla barışmanız gerekiyor sanırım.
kabullenin ve hayatınıza devam etmeye çalışın pozitif bir şekilde...
