- 2 Ocak 2015
- 353
- 184
- 103
Merhaba
Derdim kendim.Evet kendi kendime yetmiyormuş gibiyim ki öyle zaten.
Hep yorgun ve halsizim, genellikle kahvaltı sonrası mutfağı toplarken bir çarpıntı oluyor . Hani çok koşarsında tüm vücut yorgun olur nefes nefese kalırsın ya öyle. Ama hep kahvaltı sonrası.
Ve böyle olunca bütün günümü yorgun geçiriyorum bir günde yapılacak işlerimi iki üç gün sonra yapıyorum. Elimde değil kendime kızıyorum bu evin hali ne diye. Evi öyle gördükçe moralim bozuluyor bu sefer.
Bütün gün evdeyiz dışarı çıktığımız zaman hemen yoruluyorum. Örneğin bir AVM gezerken. Yada bir ev oturmasında konuşurken bile belli bir süre sonra kalbim çarpıyor ve halsizleşiyorum. Böylece ne dışarı çıktığımdan bişey anlıyorum ne de kendimi iyi hissediyorum.
Ayrıca yürümeye başlayacak bir bebeğim var. Onunla birlikte güzel vakit geçiremiyorum bu durum yüzünden. Bebegim olmazsa bütün gün yatarım. Hamileliğimde taşikardiden şüphelendi doktor kısa bir süre sonra bebeğim doğdu zaten. İnanın hamileyken bile böyle yorgun değildim daha aktiftim. Mesela şuan bebeğimi uyuttum yapılacak bir kaç işim var ama kalkasım gelmiyor.
Artık kendimden nefret ediyorum bütün enerjim alınmış, yaşam sevincim yok resmen.
Kendi kendimi iş yapmaya teşvik etmeye çalışıyorum ama yok. Bugün iyiysem yarın kötü..
Arkadaşlar bu tembellik mi yoksa bir hastalık belirtisi mi ?
Derdim kendim.Evet kendi kendime yetmiyormuş gibiyim ki öyle zaten.
Hep yorgun ve halsizim, genellikle kahvaltı sonrası mutfağı toplarken bir çarpıntı oluyor . Hani çok koşarsında tüm vücut yorgun olur nefes nefese kalırsın ya öyle. Ama hep kahvaltı sonrası.
Ve böyle olunca bütün günümü yorgun geçiriyorum bir günde yapılacak işlerimi iki üç gün sonra yapıyorum. Elimde değil kendime kızıyorum bu evin hali ne diye. Evi öyle gördükçe moralim bozuluyor bu sefer.
Bütün gün evdeyiz dışarı çıktığımız zaman hemen yoruluyorum. Örneğin bir AVM gezerken. Yada bir ev oturmasında konuşurken bile belli bir süre sonra kalbim çarpıyor ve halsizleşiyorum. Böylece ne dışarı çıktığımdan bişey anlıyorum ne de kendimi iyi hissediyorum.
Ayrıca yürümeye başlayacak bir bebeğim var. Onunla birlikte güzel vakit geçiremiyorum bu durum yüzünden. Bebegim olmazsa bütün gün yatarım. Hamileliğimde taşikardiden şüphelendi doktor kısa bir süre sonra bebeğim doğdu zaten. İnanın hamileyken bile böyle yorgun değildim daha aktiftim. Mesela şuan bebeğimi uyuttum yapılacak bir kaç işim var ama kalkasım gelmiyor.
Artık kendimden nefret ediyorum bütün enerjim alınmış, yaşam sevincim yok resmen.
Kendi kendimi iş yapmaya teşvik etmeye çalışıyorum ama yok. Bugün iyiysem yarın kötü..
Arkadaşlar bu tembellik mi yoksa bir hastalık belirtisi mi ?
