Öncelikle herkese iyi akşamlar hanımlar baya süredir burayı takip ediyorum ama üyeliğim yeni hayatım yorucu onun için uzun olduben 25yaşında 17yaşında kaçarak evlendim iki kız annesiyim büyük kızım 3, 5yaşındayken diğer küçük kızıma hamile kaldım herşey normal düzeyde giderken hamileliğimin ikinci ayından sonra eşim değişmeye başladı sonra öğrendim ki facebooktan biriyle görüşüyor. Ben eşimin telefonundan kıza ulaştım yapma etmeler sonuç getirmedi eşim kızın yaşadığı şehre gitti ben ailesiyle kaldım 1hafta geçti o hala orda azıcık pişmanlık oldu döndü evine ama kız rahat durmadı seni seviyorum lar evlenelimler falan eşim pişman olmayı yaşamadan bana yapamıyorum onu unutamıyorum belki hamiledir ona bunu yapamam dedi ve ben o zaman 3. ayıma girmiştim. sen bu kadar bizi gözden çıkardıysan ben hamile, kızımız küçük, 3kalbi bir bedene tercih ediyorsan git tutmayacam seni ama boşanmayacamda dedim ki keşke demeseydim şuan pişmanlığını yaşıyorum. Eşim gitti öylece şuan 2, 5sene oldu gideli çok zor günlerdi büyük kızımın babasını istediği, konuşmak istediği zaman başka birini konuşturdum telefonda, o üzülmesin diye ben o zamanlar hamileydim ama güçlü olmak zorundaydım çünkü ben ANNEYDİM...
Öyle yada böyle zaman geçti hastahane okul doğum herşeyde tektim eşim yoktu. cinsiyetide tek öğrendim bir kızım daha olacaktı. ďoğuma gittim sezeryandı doğumlarım beni ameliyata hazırladılar eşimin imzası gerekiyordu ama eşim yok abisi geldi durumu anlattı o imza attı öyle ameliyathaneye götürdüler girdim içeri o soğuk havayı bedenimin her yerinde hissettim ve yattım masaya bayıltma aşaması gerçekleşecekti gözlerimden süzüldü yaşlar dedim"YA RAB SEN GÖREN BİLENSİN O 6AYI KIZIMLA NASIL YAŞADIK SEN BİLİRSİN VE ŞUAN ÇEKTİĞİM ACIYA ŞAHİTSİN SANA BIRAKTIM BİZE ZULM EDEN O İKİSİNİ"VE Kapanmış gözlerim...
Doğumdan çıktım kızımı verdiler kucağıma aldım ablasına gittik mutluyduk küçüğüm sabrıyla dünyamıza geldi unuttuk o anlar herşeyi
ve şimdi bunlar daha benim ve kızlarımın yaşadığı şeylerin çeyreği büyük kızım babası gittiğinde 3, 5yaşındaydı şimdi6yaşında tüm uğraşmalarıma rağmen görmek istemedi babası, küçük kızım
2yaşında daha anne karnında 3aylıkken bıraktı babası hiç görmedi babası görmekte istemiyor zaten
Yanıyorum ama hangisine babayı görüp, sonra terkedilen özleyen çocuğumamı, yoksa daha BABA kelimesiyle hiç karşılaşmayan küçük kızımamı...
buraya yazmak içimi tarafsıca dökmek istedim okuyan herkesten Allah razı olsun
SELAMETLE...
O adamın da sevgilisinin de gerçekten Allah belasını versin inanamıyorum yaa çocuğunu nasıl görmek istemez 
zaten görse de bu saatten sonra ondan ne köy olur ne kasaba.. Boşverin siz güçlü bi kadınsınız.. Allah'ın izniyle tek başınıza da aslan gibi çocuklar yetiştirirsiniz.. İnsanlıktan nasibini alamamış o müsvetteler de bilin ki asla gün yüzü göremezler..
