İnsanın nasıl yaşadığı tam olarak inancıyla ilgilidir, paranın gücüne inanan insan para için herşeyi herkesi tüketerek yaşar; Allah'a, gönderdiği dinlere inanmıyorum diyen kişi muhakkak inandığı birşeyin arkasından koşacaktır, insan böyle yaradılmıştır ve ahlak anlayışı da ona göre şekillenecektir.İnsanın iyi ve ya kötü olması dolu veya boş yaşaması, ahlaklı ve ya ahlaksız olması dindar olup olmamasıyla ilgili değildir. Neler duyuyoruz....
Yorumunuz için teşekkür ederim. ayrıca tespitiniz de çok doğru. Yeğenim anne baba ayrılınca erkenden olgunlaşmak, hayatı sorgulamak zorunda kaldı. Şimdi de depresyon içinde mutsuz ve içine kapandı. Gerçekte olmadığını, kimsenin olmadığını, büyük bir yokluğun var olduğunu hissediyor. Bazan bir insan şoka girer de bir tokat kendine getirir ya. Bende onu günlük yaşama geri döndürecek bir çare arıyorum. Boks düşüncesi iyi gibi gelmişti ama ortamı çok kötüymüş. Trabzon da da durum farklı değildir herhalde.
Ayni seyi yazmissinizda ben sorgulamak kotu demedim ki cocuk birseye inanmiyor gibi bahsetmis konu sahibi. Bende inanclari neyse onu kitapla ve ornekle anlatip icerigini karistirmaninda coxuga ait oldugunu anlatmaya calistim ama yanlis anlasildim galiba. Ben benim dogrularimla herkesinki bir gibi bi aciklamada bulunmadim.
Sizin cocugunuz anne biz maymundan mi geldik Allah var mi derse ne cevap verirsiniz.
Allah in varligini soylemezmisiniz. Sonrasinda tabiki cocugunuzun sizi kabul etip etmemsi sizin dusunceniz.
Ben konu sahibi yegenin boslukta olmasindan rahatsiz oldugu icin inandiginiz gercegi soyleyin dedim.
Anne mükemmelliyetci, kuralcı ve eleştiri kabul etmeyen innatcı yapıda. Baba, kuralsız,avare, uçuk kaçık anne rarafından küçümsenen birisi. Ya.... mune yine doğru tespit. Baba yeğenimi alacağı zaman, kardeşim ona tembihliyordu. Sakın hamburger, kola vs yiyip içme, dondurma yeme, bunlar sana zararlı. Baba da alıp onu çocukların sevdiği bir yere götürüp hamburger ısmarlıyor.yeğenim anne tembihlediği için yemiyor tabi. Ondan sonrası sinir savaşı. Baba anneye kızıyor. Annesinin yasakladığı şeyi baba sunduğu için çocuk babaya kızıyor. Babasıyla tartıştığı için anneye kızıyor. En sonunda kendine öfkelenip kendisine kızıyor. Bir hamburger bile ağzından burnundan geliyor. Ne var sanki haftada bir yese. Böyle şeyler işte.. yeğenimi deli ettiler.Rica ederim, aslında yaşıtları gibi olamadığı için bu mutsuzluk hali, olduğundan farklı olmaya çalışırsa yani yaşıtları gibi olursa sıradanlaşmaktan da korkuyor bana kalırsa, bunun altında yatan sebepler olduğunu düşünüyorum şahsen, bu tamamen kendimce aile yapısını da bilmeden bir çıkarım olacak ama annesi veya babası mükemmeliyetçi midir?
Yani bir çocukta olması gereken özellikler, akıllı ve uslu bir çocuğun yapması gerekenler gibi kriterleri var mıdır?
Bana sanki olgun, akıllı ve uslu biri olmak zorunda hisseden bir çocuk gibi geldi yeğeniniz, ablanız eşinden ayrılırken ve ayrıldıktan sonra süreç nasıl işledi? Psikolojik olarak ne durumdaydı, mutlaka kolay bir zaman diliminden geçmemiştir, yeğeninize nasıl yansıdı, malum çocuklar insanların ruh hallerini iyi analiz ederler ve konuşulmayanları bile sezinleyebilirler.
Bunlar çok özel konular biliyorum, bahsetmek zorunda da değilsiniz, yalnızca dikkatimi çeken nefes tutması, eşyalara zarar vermesi gibi şeyler yaşanmış, aslında içinde bir yandan öfke var gibi sezinledim, dikkat çekmekte istiyor aynı zamanda, hatta dikkat çekme kısmı daha ağırlıklı diyebilirim, eskiden nefesini tutuyormuş, eşyalara zarar veriyormuş, şimdiyse bazı şeyleri sorgulama, hatta ben bu inançtayım demesi bile bana yeni bir dikkat çekme girişimi gibi geldi, inanç boyutundaki sorgulamalarıysa kendini haksızlığa uğramış hissetmesinden bile kaynaklanıyor olabilir, bir yetişkin nasıl ki hayatta yaşayabileceği en ağır olayı yaşadığında neden bu benim başıma geldi, madem bir koruyan vardı neden beni korumadı diye isyan eder ya hani, yeğeninizde daha çok bunu sorguluyor gibi.
Ama dediğim gibi temelinde kesinlikle tetikleyici birşeyler var, tam manasıyla iç dünyasına girilebildiğini zannetmiyorum, zaten eğer istemezse bir terapiste bile iç dünyasını açmayacaktır, kendini bırakmak istemiyor, sizlere de içindeki fırtınaları tam anlamıyla yansıtmıyor, bence öyle bir yöntem bulmalısınız ki çocuk kendini tümüyle açsın, direkt kolundan tutup bir uzmanın yanına götürürseniz bunu bir görev gibi hatta gereksiz bir durum gibi görüp anlatmak istediği kadarını anlatıp çıkacaktır, güveninin tam manasıyla kazanılacağı teyzesine, annesine ya da bir doktora anlatır gibi değil de güvendiği bir arkadaşına anlatır gibi anlatırsa altta yatan sebebe ulaşılacağını zannediyorum, tabii ki benim ki sadece bir anne hissiyatı.
Ve hanımlar tekrar ediyorum, rica ediyorum meseleye kendi dini görüşlerinizi katmayın, dini yorumlar yapmayın.
Buradaki mesele 12 yaşındaki bir çocuğun psikolojisi.
cocugum bana bunu sordu , bende evrim teorisini de anlattim , dini dusunceyi de anlattim , sende oku arastir , istedigine inan dedimAyni seyi yazmissinizda ben sorgulamak kotu demedim ki cocuk birseye inanmiyor gibi bahsetmis konu sahibi. Bende inanclari neyse onu kitapla ve ornekle anlatip icerigini karistirmaninda coxuga ait oldugunu anlatmaya calistim ama yanlis anlasildim galiba. Ben benim dogrularimla herkesinki bir gibi bi aciklamada bulunmadim.
Sizin cocugunuz anne biz maymundan mi geldik Allah var mi derse ne cevap verirsiniz.
Allah in varligini soylemezmisiniz. Sonrasinda tabiki cocugunuzun sizi kabul etip etmemsi sizin dusunceniz.
Ben konu sahibi yegenin boslukta olmasindan rahatsiz oldugu icin inandiginiz gercegi soyleyin dedim.
Anne mükemmelliyetci, kuralcı ve eleştiri kabul etmeyen innatcı yapıda. Baba, kuralsız,avare, uçuk kaçık anne rarafından küçümsenen birisi. Ya.... mune yine doğru tespit. Baba yeğenimi alacağı zaman, kardeşim ona tembihliyordu. Sakın hamburger, kola vs yiyip içme, dondurma yeme, bunlar sana zararlı. Baba da alıp onu çocukların sevdiği bir yere götürüp hamburger ısmarlıyor.yeğenim anne tembihlediği için yemiyor tabi. Ondan sonrası sinir savaşı. Baba anneye kızıyor. Annesinin yasakladığı şeyi baba sunduğu için çocuk babaya kızıyor. Babasıyla tartıştığı için anneye kızıyor. En sonunda kendine öfkelenip kendisine kızıyor. Bir hamburger bile ağzından burnundan geliyor. Ne var sanki haftada bir yese. Böyle şeyler işte.. yeğenimi deli ettiler.
seviyorum seniKusura bakmayın ama yeğeninizin bu halde olmasına en büyük etken kardeşiniz, sonrasındaysa baba, ikisi kendi aralarındaki sorunları çocuk üzerinden sürdürüyor, birinin yapma dediğini diğeri yapıyor, baba küçümseniyor, ki çocuk yetiştirirken en büyük hatalardan biridir ebeveynlerden birinin diğeri tarafından beğenilmemesi, küçümsenmesi, çocuğun sevgi ve saygısını yok eder, böyle çocuk yetiştirilmez, ebeveynlerin çocuk büyütürken azami özen göstermeleri noktalarda, anne ya da baba güç savaşına girince olan çocuklara oluyor.
Hamburger vb fastfoodlar zararlı evet, abuk cuburlarda öyle ama çocuk o, sorun bulundu, yeğeniniz annesini kaybetmemek babası gibi olmamak için uğraşıyor, babası gibi olursa annesinin sevmeyeceğini, terk edileceğini düşünüyor olabilir, en kısa sürede bu duruma bir çözüm bulmanız lazım çünkü 12 yaşında yani ergenlik döneminde, ergenlik döneminde çocuklar iç huzuru yakalayamazsa çok büyük ergenlik sorunlarıyla karşılaşırlar, psikolojisi daha çok alt üst olabilir, şimdi olmasa bile birkaç yıl sonra anneye karşı gelmeye ve annenin yapma dediği ne varsa hepsini yapmaya başlar ki bu hamburger yemek, kola içmek kadar minimum zararlar olmayacaktır.
Yeğeninizi uzmana götürün diye tavsiyede bulunmuştuk, bence ikna edin önce kardeşiniz uzmana gitsin ergen ve çocuk psikolojisi üzerine uzmanlığı olan bir doktorla görüşsün, çocuğuna nasıl davranmadı gerektiği yönünde fikir danışsın ama mutlaka uygulasın, aynı şekilde eski eşte uzman yardımı almalı, yoksa size açık açık yazıyorum bu çocuğu dönüşü olmayacak şekilde kaybederler.
ateist değil direk nihilist olmuş. normal. sınav stresslerinden vs bunalmıştır.Orta birinci sınıfa giden yeğenim her şeyi sorguluyor. Son günlerde, gerçek olmadığımızı, yaşadığımızı zannettiğimizi ama aslında var olmadığımızı, herşeyin bir aldatmacadan ibaret olduğunu düşünmeye başladı. Bu düşünceler onun içine kapanmasına ve mutsuz olmasına sebep oldu. Küçük çocukların böyle şeyler düşünmesi normal mi? Bu yaşında ateist de olmuş. Bir çocuk için ağır şeyler değil mi bunlar? Ayrıca anne baba o daha üç yaşındayken boşandı. Yeğenim çok zor bir çocukluk geçirdi. Yine psikoloğa gidecek. Şu ana kadar psikoloğunda pek faydasını göremedik açıkcası. Bu konuda bir fikri deneyimi olana var mı acaba?
soylediklerinize kesinlikle katilmakla beraber toplamdaki pedagog algisinin yanlisligini belirtmeden duramadim :)Sophie'nin dünyası!
Ona mutlaka bu kitabı hediye edin. Sorularına bir cevap olmasa da ne tarz sorular soracağina yardımcı olacak, iç dünyasını sekillendirecektir.
Kalın bir kitap gibi gözükebilir ama ben de o yaşlarda okumuştum, su gibi geçmişti..
Spoiler vereceğim...felsefecilerden,onların düşüncelerinden falandan filandan bahsederken Sophie bir anda bir adamın kızına dogumgunu için yazdığı hikayedeki kahramandan ibaret olduğunu fark ediyor. Yani kendini kanlı canlı yaşıyor zannederken aslında başka birisinin beyin kıvrımlarında doğduğunu farkediyor. Tam da yeğeninizin sorularına göre.
Lütfen ona bu kitabı alın, bence psikologluk da birşeyi yok. Bazı çocuklar çok sorgular. Ben de öyleydim. Ve en sevdiğim ders her zaman felsefe olmustur. Üniversitede bile bol bol felsefe göreceğim bir bölüm sectim
Sophie'nin dünyası!
Ona mutlaka bu kitabı hediye edin. Sorularına bir cevap olmasa da ne tarz sorular soracağina yardımcı olacak, iç dünyasını sekillendirecektir.
Kalın bir kitap gibi gözükebilir ama ben de o yaşlarda okumuştum, su gibi geçmişti..
Spoiler vereceğim...felsefecilerden,onların düşüncelerinden falandan filandan bahsederken Sophie bir anda bir adamın kızına dogumgunu için yazdığı hikayedeki kahramandan ibaret olduğunu fark ediyor. Yani kendini kanlı canlı yaşıyor zannederken aslında başka birisinin beyin kıvrımlarında doğduğunu farkediyor. Tam da yeğeninizin sorularına göre.
Lütfen ona bu kitabı alın, bence psikologluk da birşeyi yok. Bazı çocuklar çok sorgular. Ben de öyleydim. Ve en sevdiğim ders her zaman felsefe olmustur. Üniversitede bile bol bol felsefe göreceğim bir bölüm sectim
soylediklerinize kesinlikle katilmakla beraber toplamdaki pedagog algisinin yanlisligini belirtmeden duramadim :)
zaten pedagog oncelikle anne babaya dogru yolu gosteriyor yani konu sahibinin oglunun pedagoga gitmesi gerekiyor , boylece annesi ona nasil davranmasi gerektigini , nasil cevap vermesi gerektigini vs ogrenecek , pedagoga gitmek kotu birsey degil ve sadece sorunlu cocuklar pedagoga gitmez , cok cok sorguluyorsa da pedagoga gidilir ki dogru yaklasimi aile ogrensin
en onemlisi ruhu doyurmak degil mi zaten mune?Ben de yorumlarınıza katılıyorum, sorgulayan çocuktan korkmam, sorgulamak düşündüğü şeylere farklı açılardan bakmayı da öğretir çünkü ama sorgularken davranışlarında, genel ruh halinde hırçınlık gözlemliyorsam sorgulamalarının altındaki ana nedeni öğrenmeye çalışırım.
Bu delikanlı veya başka ailelerin çocukları anlamlandıramadığımız şekilde değişime uğruyorsa ebeveynler sorunun temeline inmek zorunda, çocuklar ailelerin aynadaki yansıması gibidir, nasıl davranırsak öyle karşılık alırız.
Bir birey yetiştirirken iyi bir okul eğitimi ya da sahip olmak isteyebileceği herşeyi sunmakla bitmiyor ebeveynlik, ruhun doyuma ulaşması, sevgi, şefkat, merhamet ve güven duygularıyla beslenmesi gerekiyor yoksa kaybediyoruz evlatlarımızı.
Aynen öyle, insanın karnı doyuyor, çıplakta kalmıyor yani eski de olsa giyecek birşeyleri oluyor ama ruhu doymuyorsa hep bir yanı eksik kalıyor, anne babanın çocuğuna sevgisini göstermesi çok önemli, ne kadar doğru bir yaklaşım olur bilmiyorum, belki cahilce bir söylemde bile bulunuyor olabilirim ama anne babasından yeterli sevgiyi gören çocuğun ergenlik dönemini rahat geçireceğini, aile de sevgi ve huzuru yakalayınca yanlış kişilerle arayış içine girmeyeceğini, anne babayla ilişkisinin daha şeffaf ve güven üzerine kurulu olacağını düşünüyorum.en onemlisi ruhu doyurmak degil mi zaten mune?
cocukken cok iyi hatirliyorum annem hic bana beni sevdigini soylemezdi , cok uzulurdum cocuk aklimla sevmedigini dusunurdum , keske bana kiyafetler oyuncaklar almasa da sadece birazcik sevse beni derdim
o yuzden oglum dogdugu gunden beri gunde bir milyon kere seni seviyorum derim , hic supheye dusmesin diye :)
kesinlikle ayni fikirdeyim ve yasayarak da goruyoruz zaten , benim sipa mutlu ve huzurlu bir cocuk , sevgiyle buyuyen cocuklar bambaska oluyorAynen öyle, insanın karnı doyuyor, çıplakta kalmıyor yani eski de olsa giyecek birşeyleri oluyor ama ruhu doymuyorsa hep bir yanı eksik kalıyor, anne babanın çocuğuna sevgisini göstermesi çok önemli, ne kadar doğru bir yaklaşım olur bilmiyorum, belki cahilce bir söylemde bile bulunuyor olabilirim ama anne babasından yeterli sevgiyi gören çocuğun ergenlik dönemini rahat geçireceğini, aile de sevgi ve huzuru yakalayınca yanlış kişilerle arayış içine girmeyeceğini, anne babayla ilişkisinin daha şeffaf ve güven üzerine kurulu olacağını düşünüyorum.
kesinlikle ayni fikirdeyim ve yasayarak da goruyoruz zaten , benim sipa mutlu ve huzurlu bir cocuk , sevgiyle buyuyen cocuklar bambaska oluyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?