Derin düşünen çocuk

Sıbyan mektebine falan mı gidiyor? Geçen haberlerde çıkmıştı da ordan aklıma geldi.
 
beni yanlis anlamissiniz , ailenin backgroundi yok derken sorgulama kismini yapmamis ayni duygulari yasamamis demek istemistim , yoksa tabi ki bilginiz vardir ve paylasiyorsunuzdur ama ayni sorgulama ve inanmama olayini yasamadiysaniz havada kaliyordur anlattiklariniz cocuk icin
 
Tabiki, sorun ateist olması inanmaması değil. Bir tür bunalım içinde, sıkıntımuz bu.

Şimdi Nasıl ifade edeyim bilemedim de bu bir bunalım değil ki

Klasik varoluş sorgulama

Olması gereken esasen

Ama toplum hep Allah inancı ile büyütüldüğünde sorgulamıyor

Sorgulayan daha ileri yaşta yetişkin iken sorguluyor o yolunu çiziyor

Ama çocuk her şeyin nedenini niçinini araştırırken kendine dair sorular buluyor ve bunu araştırıyor buna sorun gibi yaklaşmazsak sorun olmaz ki

Yazdım daha küçücükken bunu soruyorlar bunu sormasını normal karşılayıp herkesin sorduğunu anlatınca hiç kendini kötü hissetmeyip kendi teorilerini geliştiriyorlar

Din hassas bir konu ama hayatta tek doğru yok bırakın arasın çocuk kendi doğrusunu o bunalımların bir çoğu da Allah ı inkar mı ediyorum endişesi

Olağan yaklaşılırsa atlatır
 
Son düzenleme:

Ama işte bu sorgulamayı, gelişmeyi engeller

Yani babanız o kitap kötü demiş atmışsınız sınırı çizmişsiniz hayatınıza

Babanız benim babam olsa idi evet o kitap doğru deseydi de ona inanacaktınız

Oysa olması gereken farklı görüşler olduğunu ve çocuğun da kendine ait bir görüşü olabileceğini söyleyip bunu geliştirmesini desteklemek

Tek tipleşmek iyi bir şey değil ki

Mesela var olanı gerçek olanı kitapla öğretin demişsiniz de gerçek olan nedir

Bırakın dini felsefik farklılıkları aynı dine inandıklarını hatta o dinin alimi olduklarını söyleyenler bile farklı yorumluyor bir çok şeyi

Yani gerçek olan bir şey yok ki yahut gerçek tek ise de herkes farklı açılardan bakıp farklı görüyor

Çocuk da bunu öğrenme aşamasında onu tek mutlak doğruya yöneltmek onu köreltir
 
iyi de artik cocuklar okuduklari kitaplari da sorguluyor
hatta bizim aoylediklerimizi de sorguluyor
benim 9 yasindaki oglum sen inaniyorsun diye bende inanmak zorunda degilim anne diyor
her cocuk bir degil ve sorgulamasi da kotu birsey degil
siz babaniza inanmayi tercih etmissiniz o sizin dogrunuz olmus ama herkesin dogrusu da sizinkiyle bir degil neticede
 
Yeğeniniz çok zeki ve sorgulayan bir çocuk, ona ne okutursanız okutun, ne cevap verirseniz verin, cevabınıza yeni bir soruyla karşılık verecek sizi cevap veremez hale getirecektir.
Uzman desteği de
Yorumunuz için teşekkür ederim. ayrıca tespitiniz de çok doğru. Yeğenim anne baba ayrılınca erkenden olgunlaşmak, hayatı sorgulamak zorunda kaldı. Şimdi de depresyon içinde mutsuz ve içine kapandı. Gerçekte olmadığını, kimsenin olmadığını, büyük bir yokluğun var olduğunu hissediyor. Bazan bir insan şoka girer de bir tokat kendine getirir ya. Bende onu günlük yaşama geri döndürecek bir çare arıyorum. Boks düşüncesi iyi gibi gelmişti ama ortamı çok kötüymüş. Trabzon da da durum farklı değildir herhalde.
 
Daha çok küçükler dini anlamazlar deyip erteliyoruz belki ama çocuk dünyada neden varolduğunu sorguluyorsa ki bence bu çok güzel bir şey; ona mantıklı açıklamalar yapan ateistleri çok zeki bulabilir, hayranlık duyabilir. Etrafında ona İslamı anlatacak bilgili insanlar olmayabilir, Kuran okumaya başlayabilir bence Türkçe mealinden. Her insanın zeka yaşı farklıdır bende ilkokuldayken sınırlı beynimizle sınırsız evreni nasıl algılıyoruz diye düşünürdüm,şimdi biliyorum ki gözümüz belli frekans haricindeki ışıkları göremiyor, kulaklarımız belirli frekans aralıklarında duyuyor. Evrenin sonsuz olduğunu anlatmışlardı fen dersindeyken. Dini sorgulamayan insan yoktur, çünkü inanan, inanmayan, neye inandığını bilmeyen bir sürü insan var ve çevremizden etkileniyoruz. İnsanın sınırlarını anlatabilirseniz, gördüğü şeyleri izah edebilse de bunun bir benzerini yapamayacağını, hiçbir şeyin anlamsız ve boş olmadığını anlatabilirseniz belki sorgulamayı başka yöne çekersiniz. Bunun dışında ateizm dolayısıyla boş boş yaşıyoruz, bir sorumluluğumuz yok duygusu, yaşam sevincinden, ahlaki davranışlardan uzaklaştırıyor gençleri. İnsanın hayatını düzenleyebileceği kurallar mevcut dinimizde oysa inanmayan insan için bu düzen yoktur, ne yazık ki kaos içinde kaybolan hayatlar oluyor inançsızlığın sonucu. Zaten gerçekten sorgulayan her insan Allah'ın varlığını ve birliğini kabul etmek zorunda kalır. Yoksa herşey tesadüfen oluştu gibi saçma sapan bir argümana inanmak için ciddi anlamda beyni kullanmamak gerekir. Sen oturduğun yerden kalkmak için bile bir sebep arıyorken (su içmek vs) koskoca evrende herşey tesadüf, herşey sebepsiz ve amaçsız demek beyne hakaret...
 
Dini konu yasak olduğu için yorum belirtemiyorum. Şu kadar söyleyeyim sorgulama hakkında kitap yazabilirim.
 
Bence sıkıntı tamamen sorgulamalarına verdiği cevapların toplumla uyuşmamasından kaynaklanıyor.Büyük ihtimalle içten içe yalnızlık çekiyor şu anda.

Bir dönem yalnız bırakmanızı tavsiye ederim.Tabii ki de demek istediğim başıboş bırakmak değil,sadece düşüncelerine müdahale etmeyin veya söylediklerini yönlendirmemeye çalışın,kendi fikrinizi söyleyip geri çekilin en fazla.Kafasında bazı şeyler netleşince bu mutsuzluğu kalmaz,kendini olduğu gibi sevmeye başlar.
 
Dini konu yasak olduğu için yorum belirtemiyorum. Şu kadar söyleyeyim sorgulama hakkında kitap yazabilirim.

O zaman çocuğu anlamanız lazım

Yani bu sorgulamaları biliyorsanız çözümün ne olduğunu da bilirsiniz

Bence kötü arkadaşlar fiziksel acı vs bu duruma çözüm olmaz ki
 
Mantık çerçevesinde cevaplar da veriyorsa kendine sorun yoktur belki felsefeci olacaktır. Sonuçta anlatıldığına göre felsefeciler krala gölge etme başka şey istemem diyen insanlar. Heralde ki 20 yaşından sonra öyle olmamışlardır.
 
Aslinda sorgulamak, derin konulara takilmak normal yada birazda karekter meselesi. Bende cocukluktan beri her seyi sorgulardim ve cevap alamazdim, hatta cogu kez günahtir, daha kücüksün diye gecistirilirdi. Tabi almanyada bir türk müslüman olarak yetismek dahada baska sorular getiriyor, o yüzden bende hep mutsuzdum ama bu zamanla degisiyor...bende uzun sürdü ama gercek ergenlik yasi bana göre 40 o yüzden rahatim yani ;-)
Ama diger anlatiklariniz, tik mi desem artik onlar biraz düsündürüyor...benim yegenim otist (asberger syndrom) ve onunda degisik "tikleri" var...öyle bisey olabilir mi diye aklima geldi?
 

Lisedeyken uzun zamandır boksla uğraşan bir sınıf arkadaşım vardı. Gerçekten çok düzgün bir çocuktu, hem çok efendiydi öyle şiddete meyilli bir tip değildi hem de sigara dahi içmezdi. Zaten eğer istemiyorsa ilgisini çekmiyorsa boksa da gönderseniz çevresi daha elittir diye curling'e de başlatsanız bir işe yaramaz. Beni ilkokuldayken kimbilir hangi motivasyonla eskrime göndermişlerdi. İlgi alanıma girmediği, heveslenip kendim tercih ettiğim bir dal olmadığı için hayatıma hiçbir olumlu etkisi olmadı. İlk fırsatta da bıraktım. Bir tip kılıca epe dendiği bir de galiba ilk hamleden önce hangart diye bağırıldığı dışında hiçbirşey hatırlamıyorum şuan üzerine.

Eğer yeğeniniz varoluş üzerine düşünmekten hoşlanıyorsa çocuklar için felsefe dersleri veren çok güzel kurumlar var. Öyle bir kursa gitmesini teklif edin. İnternetten kim olduğu belirsiz insanların ordan buradan alıp ortaya karıştırdığı kadarını öğreneceğine, alanda bilgili insanlarla yaşına uygun okumalar yapsın. İnternetten yeni birşey duyduğunda bunu götürüp üzerine tartışabileceği biryer olsun. Sistematik düşünmeyi öğrensin. Eğer gerçekten ilgi alanına giriyorsa 3. Bir spor kursuna başlamaktan daha mutlu eder ve daha verimli olur onun için bu tarz bir kurs.
 
Son düzenleme:
Bu arada aslında hiç olmak tasavvufta vardır, hepimiz kendimizi evreni kafamızda bir yere konumlandırmaya çalışıyoruz, bir yerde evrenin büyüklüğü karşısında bir hiç olduğumuzu farkediyoruz. Zaten düşündüğünüzde, şu dünyada sizin var dediğiniz şeylerin yarın olmayacağını bilirsiniz. Binalar, makamlar, bedenler hepsi geçici yani bu dünyada bir hakikat aranıyorsa o hakikat maddenin kendisinde değil. Çocuk bunu bu kadar erken farkettiyse bence güzel; mal mülk için, makam mevki için kendini kaybeden insanların psikologa gitmesini daha doğru buluyorum. Bu arada herkesin Allah'ı bulma yolu farklıdır, ateistim diyen insanlar bile gün geliyor, bir ayetle (ayetin kelime anlamı mucizedir) Allah'ı bulabiliyor. Onun reddettiği ancak çevresinden duyduğu islamla ilgili bilgiler olabilir.
 
ısrarla yazmak istiyorum. Anne baba boşanması tek başına sorun olamaz. Sanki sorunların kaynağı gibi söylüyorsunuz. Anne baba boşandı ve çocuğu ortalıkta mı bıraktılar? Kimse ilgilenmedi mi, biz boşandık başının çaresine bak yallah mı dediler nedir? Anne baba boşanmaları ağır travma yapıyorsa sebebi o anne babanın kendisindedir. Her boşanmış ailenin çocuğu sorunlu olmuyor. Çocuk anne babayla bir sorun mu yaşıyor?

Nitekim bana göte yeğeninizde bir sorun yok bunu da belirtmek isterim.
 
Taekwondo da tüm tanidigim çocuklar başarılı efendi falan sevunma sproyu sonuçta çok da zevkli
 
Anne baba birbiriyle bosanmis olabilir fakat suan nasil davraniyolar cocugun bu hal ve hareketlerine..?
Bakin size kendi dusuncemi soyleyim. Cocuklara orf ve adetimizi ogretirken dini egitimini es geciyoruz
Okulda verilen dini egitim nasil bilmiyorum ama eger o cocuk din kursuna gonderilmis olsaydi bu yasta boyle seylerle gelmezdi.
Kizim 7 yasinda, 6 yasinda iken hafta sonlari dini kurslara basladi.
Ve ben yaz tatilinde turkiyeye geldigimde ayni yasitlari olan (akrabalardan ornek veriyorum ozellikle) cocuklar daha dininin ne oldugunu bilmiyorlar bile yani bilincsizce yasiyolar
Ben bu cocugun zeki oldugunu dusunuyorum. Ki bu yasta bosluga dusebilmis anlasilan etrafindakiler de onu bilinclendirmeyince kendi capinda arastirma yapmis
 
din kursuyla alakası Yok bemce sağlam bi felsefeciye ihtiyacı var minik arkadaşımızın
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…