Tansiyonumu ölçtüler ve heyecandan yüksek olabilir dedi. Sonra beni yatağa alıp götürdüler. Açıkçası ilk defa Acibademde bana anestezi amelyathanede yaptırlar. Sanırım hangi semtte olduğun önemlidir. Ataşehirde olduğumda ben yolda uyumuştum, çok konforlu uyanmıştım, ismimi hitap ederek uyandırdılar. Kartalda oldum bu sefer ve tüm anestezi ekibiyle biraz sohbet ettik, damar yolu bile önceden açmadılar, orada yapıldı. Uyanmam kabustu ve sonra yaklaşık 5 saat yoğun bakımda, kapalı gözlerimle, yüksek tansiyonla acı çektirdiler bana. Beni duymuyormusunuz soruyordum, bir Allah’ın kulu benimle konuşmadı, oysaki ses verseler, biz buradayız, müdahale ediyoruz deseler, benimle konuşup rahatırsaydılar, belki dayanma gücüm olurdu, korkmazdım bu kadar, bir sese ihtiyacım vardı, fakat onlar sadece aralarında konuştular ve suçluyu arıyorlardı. Benim kapalı alan korku fobim var ve gözlerim açılmayınca panik atak başladı. Vücuduma spazmlar giriyordu, bir taraftan diğerine vücüdüm kendini çekiştiriyordu, sonra birden sallamaya başlıyordu beni, neden etrafım sallanıyor diyordum ve maalesef odada bu durum devam etti, annemi göremiyordum (gözlerim kapanmıştı) ama duyuyordum, canım benim her benim hareketimde yardım edin bağırıyordu, içim sallanıyor diyor kızım o korkuyu sesinde duyuyordum, kendimi tutmaya çalışıyordum, daha fazla korkmasın diye ama vücut beni dinlemiyordu. Yani şöyle, doktorum güzel ameliyat geçirdi, attığı dikişlerden anlıyorum ki çok özenmiş ama hastane çalışanları adamin işin içine ettiler resmen. )) Ama doktorumun suçu yok o yüzden ben hastaneye şikayetimi yapacağım, başka birisinin canını yakmasınlar. Allahtan ben güçlüyüm ve sağlığım sağlam, başka birisi belki kaldıramazdı, kim bilir.