- 22 Kasım 2014
- 3.147
- 3.141
- 248
- 31
- Konu Sahibi kurk mantolu madonna
- #1
Selamlar herkese,
Dün küçük bir olay yaşadım. Ama o kadar moralim bozuldu ve sinirlerim gerildi ki sürekli bir muhakeme içindeyim. Kısa tutup olaya geçmek istiyorum:
İki haftadır bir yerde çalışıyorum, yeni başladım. Dün doğum günümdu, bir arkadaşım aradi, telefonla konuşmaya başladık. O ara otobüs gelmedi falan iş çıkışı bilirsiniz, trafik sıkışık. Neyse sonunda geldi o ara konuşmaya devam ettim. Bir süre sonra da müsait bir yere oturdum, on-onbes dk falan geçmiştir aradan. Otobüs biraz boşaldi son duraklara doğru. Ama gayet normal bir ses tonuyla otobüsün boş olduğunu bilerekten dikkat ederek konuşuyorum. Derken önlerden bir kadın arkasını döndü ve şöyle dedi ben telefondayken:
"Hanımefendi ya sessiz bir tonda konuşun, ya da telefonu kapatın. Sizi dinlemek zorunda değiliz" sert bir şekilde diyor tabi. Yanındakilere de yakınıyor benden dolayi. Telefondaki benim için çok önemli biriydi, gün çok yoğun ve yorucuydu ve tabi stresli o yüzden konuşmak iyi gelmişti kapatamamistik. Öyle güzel güzel konuşurken bir anda istifimi bozup birşey diyemedim kadına. Hani derler ya kal geldi. Heh öyle oldum. Normalde konuşurum haklı olduğum konularda cat cat cevap veririm. O an acaba sesim çok mu yüksek gitti diye düşündüm, ama dikkat de ettim. Yani basiretim bağlandı resmen. Durumu izah edip telefonu kapattım, ama moralim öyle bozuldu ki. Başka kimseden de ses yok tabi. Eve geldim hala düşünüyorum acaba çok mu gitti sesim, ya da neden bir cevap veremedim diye. Bazen böyle arada nadiren de olsa basiretimin bağlandığı oluyor. Size de böyle durumlar oluyor mu, ya da nasıl davranmam gerekirdi yorumlarınızı bekliyorum.
Dün küçük bir olay yaşadım. Ama o kadar moralim bozuldu ve sinirlerim gerildi ki sürekli bir muhakeme içindeyim. Kısa tutup olaya geçmek istiyorum:
İki haftadır bir yerde çalışıyorum, yeni başladım. Dün doğum günümdu, bir arkadaşım aradi, telefonla konuşmaya başladık. O ara otobüs gelmedi falan iş çıkışı bilirsiniz, trafik sıkışık. Neyse sonunda geldi o ara konuşmaya devam ettim. Bir süre sonra da müsait bir yere oturdum, on-onbes dk falan geçmiştir aradan. Otobüs biraz boşaldi son duraklara doğru. Ama gayet normal bir ses tonuyla otobüsün boş olduğunu bilerekten dikkat ederek konuşuyorum. Derken önlerden bir kadın arkasını döndü ve şöyle dedi ben telefondayken:
"Hanımefendi ya sessiz bir tonda konuşun, ya da telefonu kapatın. Sizi dinlemek zorunda değiliz" sert bir şekilde diyor tabi. Yanındakilere de yakınıyor benden dolayi. Telefondaki benim için çok önemli biriydi, gün çok yoğun ve yorucuydu ve tabi stresli o yüzden konuşmak iyi gelmişti kapatamamistik. Öyle güzel güzel konuşurken bir anda istifimi bozup birşey diyemedim kadına. Hani derler ya kal geldi. Heh öyle oldum. Normalde konuşurum haklı olduğum konularda cat cat cevap veririm. O an acaba sesim çok mu yüksek gitti diye düşündüm, ama dikkat de ettim. Yani basiretim bağlandı resmen. Durumu izah edip telefonu kapattım, ama moralim öyle bozuldu ki. Başka kimseden de ses yok tabi. Eve geldim hala düşünüyorum acaba çok mu gitti sesim, ya da neden bir cevap veremedim diye. Bazen böyle arada nadiren de olsa basiretimin bağlandığı oluyor. Size de böyle durumlar oluyor mu, ya da nasıl davranmam gerekirdi yorumlarınızı bekliyorum.
Eşim ve babam.
ama buna dikkat ederek konusmustum. Aslında şeye üzüldüm yani hani uyarı tarzı hoş değildi anlayışsız bir insan değilim sonuçta..
